In deel 2 van deze reeks zagen we hoe Soros en zijn vrienden Oost-Europa plunderden en hoe de Amerikanen hun aan de CIA gelieerde NGO’s loslieten op Oekraïne, wat uiteindelijk resulteerde in een staatsgreep. Vandaag bekijken we hoe Zelenski aan de macht kwam, werpen we een blik op het Azov-regiment en onderzoeken we de Amerikaanse zakelijke belangen in Oekraïne.
Zelenski, stroman van oplichter Kolomoyskyi
Voor de oorlog tussen Rusland en Oekraïne uitbrak, deed de naam Volodimir Zelenski in het buitenland alleen maar wenkbrauwen fronsen. Wie is die Zelenski? Tot 2018 was Zelenski volstrekt niet bezig met politiek. Hij was tot dan een acteur en komiek. Een veel aangehaald detail uit zijn carrière is zijn rol als presidentskandidaat in de satirische TV-reeks ‘Dienaar van het Volk’. Daarin stelt het personage van Zelenski corruptie en slecht overheidsbeleid aan de kaak. Het bleef niet bij fictie; ‘Dienaar van het Volk’ werd de naam van zijn partij. Zelenski trok naar de verkiezingen met een programma dat niet bijzonder omlijnd was. Het belangrijkste programmapunt was het bestrijden van de corruptie in zijn land. In 2019 won hij de presidentsverkiezingen. Sinds februari is hij de held van de Westerse media.
Eigenlijk is het bijzonder cynisch: Zelenski beweerde de corruptie te willen bestrijden, terwijl hij van in het begin werd gesteund door misschien wel het meest corrupte personage in Oekraïne, namelijk Igor Kolomoyskyi. Deze Joods-Oekraïense oligarch (de bovenmatige aanwezigheid van een deel van een bepaalde religieus-etnische groep in dit conflict begint stilaan gênant te worden) bezat de grootste bank van Oekraïne (Privatbank), verschillende luchtvaartmaatschappijen en had enorme belangen in mediabedrijven zoals 1 + 1 Media Group, met acht Oekraïense televisiezenders onder haar vleugels. Hij deed ook aan politiek: vanaf 2014 was hij voor een jaar gouverneur van de oblast Dnjepropetrovsk. Tijdens die periode richtte hij de Dnipro 1 Special Tasks Patrol Police Battalion op, een privé-militie die diende om de pro-Russische opstandelingen van antwoord te dienen. Amnesty International beschuldigde het ‘Kolomoyskyi-bataljon’ van het blokkeren van humanitaire hulp voor de Russische minderheid in Oekraïne, met de bedoeling de bevolking van Donetsk en Loehansk uit te hongeren, volgens Amnesty een oorlogsmisdaad.
Omdat Kolomoyskyi het te bont maakte als gouverneur van Dnjepropetrovsk ontzette toenmalig president Petro Porosjenko hem in 2015 bij decreet uit zijn ambt. Een jaar later werd Kolomoyskyi, samen met een zakenpartner, ervan beschuldigd de Privatbank voor miljarden dollars te hebben opgelicht, en aldus tienduizenden Oekraïners te hebben bestolen. De bank werd genationaliseerd. Maar Kolomoyskyi liet zich niet ontmoedigen en gebruikte zijn invloed om Volodimir Zelenski – eveneens met een Joodse achtergrond – naar de top van de Oekraïense politiek te lanceren. In de aanloop naar de verkiezingen was Zelenski niet van het scherm weg te slaan op Kolomoyskyi’s populaire televisiezender 1 + 1. Aanvankelijk ontkende Zelenski dat hij een marionet van Kolomoyskyi was, maar via de Pandora Papers werd onthuld dat hij en zijn medewerkers $ 40 miljoen op offshore-rekeningen hadden ontvangen van fondsen die aan de Joodse oligarch waren gekoppeld. In 2019 verklaarde de rechtbank de nationalisering van de Privatbank onwettig en kwam ze weer in handen van Kolomoyskyi. Zowel in Rusland als in Amerika wordt hij gezocht wegens oplichterij op grote schaal. Fedin Shandor, een professor aan de universiteit van Oezjgorod, verklaarde in november 2019 in de New York Times over Kolomoyskyi dat het ‘een bloedzuiger is die hier ons bloed zuigt en het verplaatst naar Zwitserland’.
Het Azov-regiment knapt het vuile werk op voor de oligarchen
Een Joodse president en Joodse oligarchen die aan de touwtjes trekken: vreemd toch dat Vladimir Poetin Oekraïne wil ‘denazificeren’? Kop van jut is het Azov-regiment, opgericht tijdens de Maidan-protesten in 2014. Het Azov-regiment nam het voortouw in de strijd tegen de Russische minderheid in het Oosten en maakte zich schuldig aan terreur, foltering en oorlogsmisdaden. Het embleem van het regiment is een wolfsangel, een rune uit de Germaanse oudheid die ook door de Waffen SS-divisie Das Reich werd gebruikt. Sommige leden lieten zich fotograferen met een hakenkruisvlag, een feit dat gretig wordt aangegrepen om het Azov-regiment te beschuldigen van neonazisme. Toch werd volgens de Israëlische krant Ma’ariv het Azov-regiment in haar eerste jaar van haar bestaan gefinancierd door Igor Kolomoyskyi, de Joodse oligarch die Zelenski aan de macht bracht.
Vanaf 2015 maakt het Azov-regiment officieel deel uit van de Nationale Garde van Oekraïne, die samengesteld is uit de Oekraïense gendarmerie en verschillende nationalistische weerkorpsen. Vanuit Amerika krijgt de Nationale Garde financiële en militaire steun. Een deel van het militaire materiaal bestaat uit PSRL-1 granaatwerpers en Javelin-antitankraketten, zwaar wapentuig om Russische tanks mee uit te schakelen. De aanwezigheid van Azov in de Nationale Garde leidde tot vragen in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden: kon dit wel, steun aan neonazi’s? Er kwam een wet die Amerikaanse steun aan neonazi’s in Oekraïne verbood, maar dit verbod werd onder druk van het Pentagon afgezwakt. Ook de Britten en de Canadezen zouden de Nationale Garde voorzien hebben van militaire opleidingen.
Een vreemde zaak: normaal gezien is het liberale Westen er als de kippen bij om alle vormen van nationalisme – en zeker van neonazisme – te veroordelen. Maar zelfs Facebook laat nu terug positieve berichten over het Azov-regiment toe (bepaalde symbolen mogen evenwel niet worden getoond).
Om het neonazisme van het Azov-regiment te bewijzen, wordt dikwijls verwezen naar een uitspraak van haar oprichter Andriy Biletski, die in 2010 zou hebben verklaard dat het de missie is van Oekraïne om ‘de blanke rassen van de wereld te leiden in een laatste kruistocht tegen de door Semieten geleide Untermenschen’. In 2015 zou Biletski verklaren dat hij deze woorden nooit had uitgesproken. Een woordvoerder van Azov vertelde aan US Today dat slechts 10 tot 20 % van de rekruten neonazi’s zijn, maar dat deze mensen de officiële ideologie van de groep niet vertegenwoordigen. De officiële ideologie van de groep is Oekraïens nationalisme, dat door de ervaringen met het communisme erg anti-Russisch is, tegen het decadente liberalisme, tegen de corruptie en het wanbeleid en tenslotte… tegen de oligarchen, die zich verrijken op de kap van het Oekraïense volk. Op zich geen misdadige ideologie dus. Tegenstanders verwijzen ook dikwijls naar de verering van de ‘nazi-collaborateur’ Stepan Bandera. Dat was tijdens de jaren ’30 en ’40 van vorige eeuw een Oekraïense nationalist die weliswaar kortstondig met de Duitsers collaboreerde, maar er evengoed tegen gevochten heeft, net zoals hij vocht tegen de Russen. Hij mocht zelfs een tijd van de ‘gastvrijheid’ van het concentratiekamp Sachsenhausen genieten.
Het lijdt geen twijfel dat nationalisten in Oost-Europa er een virieler nationalisme op nahouden dan nationalisten in West-Europa. Denk maar aan de talloze vechtclubs, waar onder meer aan MMA (mixed martial arts) wordt gedaan en waarvan de bekendste het Russische White Rex is. Ook de nationalisten in Oekraïne zijn geen koorknaapjes, en er zullen inderdaad wel neonazi’s bij zijn, maar het is goed mogelijk dat het vooral de buitenlandse vrijwilligers zijn die bij Azov met een hakenkruisvlag staan zwaaien, waarmee ze het Oekraïense nationalisme overigens geen dienst bewijzen. Men kan zich trouwens afvragen voor wie of voor wat deze buitenlandse vrijwilligers denken te vechten. Voor de neoconservatieve oorlogsstokers in de VS? Om het decadente liberale Westen te beschermen? Misschien doen ze het wel om het corrupte regime in Oekraïne te verdedigen? Of willen ze – uit nostalgie – gewoon de Slag om Stalingrad nog eens overdoen? Dat heeft dan met politieke motieven weinig te maken.
Het is goed mogelijk dat sluwe Oekraïense oligarchen, zoals Kolomoyskyi, op actie beluste nationalistische heethoofden ophitsen om te gaan vechten tegen de Russen en om de aandacht af te leiden van hun eigen vuile zaakjes. Handig ook om oorlogsmisdaden in de schoenen van ‘extreemrechts’ te schuiven en zelf buiten schot te blijven. Het zou overigens niet de eerste keer zijn dat nationalisten worden misbruikt om de kastanjes uit het vuur te halen. Tijdens de ‘loden jaren’ (de jaren ’70 en ’80), manipuleerden bepaalde inlichtingendiensten in België jonge, radicale en overwegend Franstalige nationalisten om het vuile werk op te knappen, onder de dekmantel van de strijd tegen het communisme.
Wanneer Poetin dus zegt dat hij Oekraïne wil ‘denazificeren’, dan doelt hij eerst en vooral op het Azov-regiment, dat al jaren de Russische minderheid terroriseert. Het thema van ‘denazificatie’ is trouwens een handige propagandazet van Poetin: het grijpt terug naar de ‘Grote Patriottische Oorlog’ tegen de nazi’s, een historisch gebeuren dat in het geheugen van de Russen staat gegrift. Het Russische offer in de Tweede Wereldoorlog was enorm, in die mate zelfs dat de Holocaust er van minder belang is dan bij ons. Met deze propaganda wil hij alle Russen verenigen achter één banier.
Multinationals azen op de ‘graanschuur van Europa’
Er zijn echter nog andere elementen die meespelen in het Russisch-Oekraïense conflict. Een daarvan is de strijd om de landbouwgronden in Oekraïne, zo’n 32 miljoen hectare vruchtbare aarde. Oekraïne wordt niet voor niets de ‘graanschuur van Europa’ genoemd. Van 2002 tot 2014 was daarvan al meer dan 1,6 miljoen hectare verkocht aan buitenlandse firma’s. Amerikaanse landbouwgiganten en zaadproducenten zoals Monsanto (tegenwoordig Bayer geheten), Cargill, DuPont en Deere hadden hun oog al laten vallen op de Oekraïense landbouwgronden. Financiële specialisten noemden Oekraïne dan ook de meest beloftevolle groeimarkt in de landbouwsector.
Maar er waren nog enkele te ruimen hindernissen. Een daarvan was een Oekraïense wet uit 2001, die bepaalde dat er tot 1 januari 2016 geen vergunningen mochten worden verleend om de gronden te activeren, omdat het toen nog niet duidelijk was in welke richting Oekraïne ging evolueren. Indien Oekraïne richting Westen zou geëvolueerd zijn, dan lag de markt open voor Westerse bedrijven. Maar dat was zonder Janoekovitsj gerekend. Die weigerde – zoals reeds vermeld – een associatieverdrag te tekenen met de EU. Dit associatieverdrag werd gekoppeld aan een lening van $ 15,4 miljard die verstrekt zou worden door de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds (IMF). In artikel 404 van het verdrag staat te lezen dat het gebruik van genetisch gemodificeerde organismen (GGO’s) verboden is, maar een aparte clausule bepaalt dat er door beide partijen moet worden samengewerkt om het gebruik van biotechnologie uit te breiden; een achterpoortje ter wille van de agro-industrie.
Na de Maidan-revolutie, op 21 maart 2014, werd het associatieverdrag tussen de EU en Oekraïne dan toch getekend. Het gevolg is dat de enorme oppervlakte aan Oekraïense landbouwgronden eigendom zijn van slechts een kleine groep oligarchen en een aantal buitenlandse giganten in de agro-industrie. Het lot van de rijke Oekraïense landbouwgronden lijkt daarmee bezegeld: uitputting van de bodem, vergiftiging door tonnen meststoffen en pesticiden, de vernietiging van het ecosysteem en – niet te vergeten – ontelbare faillissementen van kleine en zelfstandige boeren, die niet op kunnen tegen de reuzen van de agro-industrie. Maar de gevolgen reiken verder dan Oekraïne: volgens de Oriental Review zal de machtsgreep van de agro-industrie in de ‘graanschuur van Europa’ ook de West-Europese boerenstand verder ruïneren, met als resultaat nog meer afhankelijkheid van buitenlandse – vooral Amerikaanse – multinationals.
Hunter Biden: onfrisse praktijken in Oekraïne
Maar naast de Amerikaanse agro-industrie heeft ook de familie Biden zakelijke belangen in Oekraïne, belangen die baden in een schandaalsfeertje.
In april 2014 werd de zoon van Joe Biden, Hunter, nadat hij uit de Navy Reserve werd gezet omwille van het gebruik van cocaïne, op voorspraak van Antony Blinken (met Oekraïnse roots, toen viceminister van Buitenlandse Zaken en nu minister op hetzelfde departement) opgenomen in de raad van bestuur van Burisma Holdings, een van de grootste particuliere aardgasproducenten van Oekraïne. Hunter Biden ontving daar maandelijks $ 50.000, hoewel hij geen enkele kennis bezat die hem geschikt maakte om in de aardgasindustrie te werken. Het waren vooral zijn naam en de connecties die hij bezat die interessant waren.
Dat bleek uit een uitgelekte mail uit 2015, gevonden in de laptop van Hunter Biden, waarin een adviseur van Burisma Biden junior bedankte om hem te introduceren bij zijn vader, Joe Biden. Biden was toen vicepresident van de VS en verantwoordelijk voor het Oekraïne-beleid van de regering Obama. Biden senior beweerde achteraf herhaaldelijk dat hij van niets wist en werd daarin gesteund door maar liefst 51 hoge functionarissen uit de inlichtingendiensten, waaronder drie voormalige directeurs van de CIA, die een brief ondertekenden met de boodschap dat de beschuldigingen aan Biden te wijten waren aan Russische desinformatie. Maar zeer onlangs bevestigde de New York Times dat de uitgelekte mail – naast andere uitgelekte mails – wel degelijk authentiek is. Opmerkelijk is ook het feit dat Twitter en Facebook er alles aan deden om het verhaal van de uitgelekte mails te bannen van hun pagina’s. De reguliere media deden er het zwijgen toe.
Het verhaal kreeg nog een staartje in 2019, toen Donald Trump – toen nog president – Zelenski onder druk zette om een onderzoek te doen naar corrupte handelingen van Joe en Hunter Biden in Oekraïne. Trump beschuldigde Joe Biden ervan om, misbruik makende van zijn positie, de belangrijkste aanklager tegen Burisma, Viktor Shokin, te laten ontslaan omdat hij niet wilde dat de betrokkenheid van zijn zoon Hunter in onfrisse praktijken bekend zouden geraken. Iets wat door Joe Biden ten stelligste werd ontkent: hij vond dat Shokin niet streng genoeg was in zijn onderzoek. De opvolger van Shokin deed het echter niet beter: hij liet de zaak gewoon vallen. Onderzoek vanuit de Amerikaanse senaat brachten aan het licht dat Mykola Zochlevsky, de eigenaar van Burisma, aanklagers omkocht om het onderzoek naar zijn bedrijf te sluiten. Dit en het feit dat belangrijke CIA-functionarissen werden ingeschakeld om Joe Biden vrij te pleiten, doen vermoeden dat er stinkende potjes bedekt moeten blijven.
Vieze zaakjes, belangenvermenging, censuur in de reguliere en sociale media… en dat allemaal toegedekt door hoge functionarissen van de CIA. Poetin kan er nog wat van leren! De Amerikaanse presidentsverkiezingen werden in feit vervalst door het achterhouden van belangrijke informatie door de media. Uit een opiniepeiling van Media Research Center blijkt dat 16 % van de Biden-kiezers niet op Biden zou hebben gestemd indien ze geweten hadden van de gelekte e-mails.
Amerikaanse biolabs
Misschien is een van die stinkende potjes wel de mogelijke betrokkenheid van Hunter Biden bij de biolaboratoriums die werden ontdekt in Oekraïne? Deze biolabs werden eerst weggelachen als een complottheorie, maar bij monde van viceminister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland moest de VS toegeven dat die biolabs wel degelijk bestaan. Nuland gaf te kennen dat de VS vreest dat het aanwezige onderzoeksmateriaal in handen van de Russen zouden vallen.
Waar is de VS zo bang voor? Een onlangs gepubliceerd artikel op de webstek van de Bulgaarse onderzoeksjournaliste Dilyana Gaytandzhieva biedt opheldering. Uit haar onderzoek blijkt dat de activiteiten van het Pentagon in Oekraïense laboratoriums gefinancierd worden door het Defense Threat Reduction Agency (DTRA). De begunstigde was een Amerikaanse bedrijf, Black & Veatch Special Projects Corporation, dat vanaf 30 juli 2020 $ 80 miljoen kreeg toegewezen om aan biologisch onderzoek te doen. De 11 biolabs waren enkel toegankelijk voor bedrijven die voor het Pentagon werken (zoals Black & Veatch). Deze toelating werd hun verleend door de Oekraïense minister van Volksgezondheid, Ylana Suprun, die in het bezit is van de Amerikaanse identiteit, maar in 2015 het Oekraïense staatsburgerschap werd toegekend door Petro Porosjenko. Onafhankelijke experts kregen geen vergunning om zich binnen de biolabs te begeven.
Een van de onderaannemers in het DTRA-project was Metabiota, een firma gespecialiseerd in het detecteren, opvolgen en analyseren van potentiële epidemieën. Een geldschieter van Metabiota was Rosemont Seneca Technology Partners, een investeringsmaatschappij die in 2009 werd opgericht door… Hunter Biden, samen met Christopher Heinz, de stiefzoon van de Amerikaanse politicus John Kerry. Rosemont Seneca geniet al niet van een goede reputatie: in 2020 raakte bekend dat de vrouw van de voormalige burgemeester van Moskou om onduidelijke redenen voor $ 3,5 miljoen overschreef op rekening van de firma; alweer een schandaal. Nog een pittig detail: Metabiota nam in 2014 deel aan een onderzoek naar infectieziekten afkomstig van Chinese vleermuizen. Een van de andere deelnemers aan het onderzoek was het Wuhan Institute of Virology.
Maar terug naar het DTRA: dat werd officieel opgericht om de bedreiging van biowapens en andere middelen voor massavernietiging te bestrijden, maar volgens Dilyana Gaytandzhieva is het Amerikaanse leger onophoudelijk bezig met het produceren van dodelijke virussen en bacteriën, ook al schendt het daarmee het VN-verdrag inzake het verbod op biologische wapens. Om vrijer te kunnen opereren besteedt het Pentagon militaire biowapenprogramma’s uit aan privéfirma’s. De laboratoriums bevinden zich meestal in het buitenland, het liefst in instabiele regio’s in Afrika, Azië of het Midden-Oosten. Werknemers van de bedrijven die voor het Pentagon werken, worden voorzien van diplomatieke onschendbaarheid, ook al zijn het geen diplomaten.
Morgen in deel 4: Het einde van de unipolaire wereld
One comment
Comments are closed.