Nadat we in de vorige aflevering de Belgische leden van de Young Global Leaders (YGL), de jongerenafdeling van het Wereld Economisch Forum (WEF), onder de loep namen, bekijken we nu op welke manier zij mogelijk geselecteerd werden.
Als we de namen van de Belgische YGL’s bekijken, valt het op dat ze allen van dichtbij of van ver met de Monarchie te maken hebben. In het geval van koningin Mathilde is dit duidelijk. Ook in het geval van Nathalie van Ypersele de Strihou moeten we niet ver zoeken: haar vader Jacques was de kabinetschef van zowel koning Boudewijn als van Albert II. In die functie had hij zodanig veel macht dat hij ook wel eens ‘de onderkoning van België’ werd genoemd.
IT’er Dries Buytaert laten we buiten beschouwing omdat er op het eerste zicht geen band bestaat met de Monarchie of met de politieke wereld, maar hoe zit het met Vincent Van Quickenborne en Alexander De Croo? Van De Croo weten we dat hij vroeger werkte voor de Boston Consulting Group (BCG), een firma die voorkomt op de ledenlijst van het WEF. Maar ook bij hem treffen we een duidelijke link aan met de Monarchie: zijn vader. Herman De Croo is de liberaal die het Vlaams-nationalisme als een ‘mentale handicap’ bestempelde. Hij beheerst de Franse taal beter dan de Nederlandse en voelt zich als een vis in het water in de betere Franstalige en adellijke kringen. En ook bij de Monarchie.
Van Quickenborne: gesteund door de Belgische machtselite
En Vincent Van Quickenborne? Daarvoor moeten we wat verder graven. Van Quickenborne dook voor het eerst op in de openbaarheid in het kielzog van de zogenaamde ‘witte comités’. Dat waren comités die ontstonden uit verontwaardiging over het gebrek aan slagkracht vanwege de overheid en de gerechtelijke diensten in de zaak Dutroux. Rond die tijd moet ook het eerste contact dateren met Jean-Pierre De Bandt, een gereputeerde internationale zakenadvocaat. Bij het grote publiek is De Bandt totaal onbekend, maar achter de schermen is hij een machtig en invloedrijk man.
De Bandt ziet potentieel in Vincent Van Quickenborne, toen nog een jonge jurist, en brengt hem in contact met onder meer Jacques van Ypersele de Strihou en koning Albert. Q krijgt ook het voorstel van De Bandt om een jongerenorganisatie binnen de Groep Coudenberg op te richten. De Groep Coudenberg was een belgicistische denktank, voorgezeten door De Bandt en gefinancierd door de Belgische haute finance. Officieel uitte de Groep Coudenberg meermaals haar bezorgdheid over de toekomst van België, maar de suggestie van de Coudenbergers om het Brussels Gewest uit te breiden tot geheel Vlaams-Brabant deed Rik Van Cauwelaert destijds in Knack besluiten dat; “…het niet zo zeer om communautaire vrede te doen was, wel om het Brabants vastgoed-reservoir.”
Van die jongerenafdeling komt weinig terecht, maar Van Quickenborne zit niet stil: hij richt Triangel op, een denk- en actiegroep rond ‘nieuwe politieke cultuur’, een populair containerbegrip in het post-Dutroux-tijdperk. Triangel krijgt een indrukwekkende adviesraad achter zich, met onder andere André Leysen (Gevaert), Jan Huygebaert (Almanij), Fred Chaffart (Generale Bank), Marcel Cockaerts (Kredietbank) en Paul De Keersmaeker (Interbrew). De Bandt en een reeks bevriende bedrijven zorgen voor gulle sponsoring, zelfs zo gul dat de woordvoerder en de secretaris er zich een voltijdse bezoldigde dagtaak mee kunnen permitteren!
Jean-Pierre De Bandt: zakenadvocaat en informant
Het mag dus duidelijk zijn dat Van Quickenborne zich van in het begin omringd weet door machtige heren. Maar wie is die Jean-Pierre De Bandt eigenlijk? De in 1934 te Antwerpen geboren De Bandt is een zakenadvocaat die in 1969 een eigen kantoor oprichtte, met als doel het verlenen van diensten aan multinationals. In 2002 onderging zijn bedrijf, De Bandt, Van Hecke en Lagae (met 200 advocaten het belangrijkste Belgische advocatenkantoor) een fusie met het in Londen gevestigde Linklaters & Paines. Vanaf dan heette het kantoor De Bandt & Linklaters. In 2007 wordt De Bandt terug zelfstandig advocaat en richt hij & De Bandt op. Op de webstek van deze firma lezen we dat & De Bandt volledig mee is met haar tijd: “We helpen klanten de juridische uitdagingen aan te gaan die digitale innovatie, nieuwe bedrijfsmodellen, klimaatneutraliteit en andere baanbrekende evoluties in de Europese economie met zich meebrengen.”Helemaal in de lijn van het WEF dus, maar verder is er nergens een link te bespeuren. Vermeldenswaard is wel dat Linklaters heden ten dage voorkomt op de lijst van aan het WEF gelieerde organisaties. Mogelijk kwam De Bandt in contact met het WEF via de Harvard Club of Belgium. Volgens Wikipedia was hij daar ooit voorzitter van, maar op de webstek van die club is daarover niets te vinden. Wel behaalde De Bandt in 1960 een Master of Law aan de Harvard Law School.
Met zulk een CV laat het zich raden dat De Bandt over een uitgebreid adressenboekje beschikt. Dat viel ook de machtige kringen rond de Monarchie op. Na verloop van tijd begint kabinetschef des konings Jacques van Ypersele zich te interesseren in De Bandt. Met zijn goede relaties in de binnen- en buitenlandse zakenwereld is De Bandt op de hoogte van heel wat interessante informatie. Voor de Franstalige kringen rond de Monarchie is het vooral belangrijk om te weten wat er zich in Vlaanderen afspeelt. Als goede monarchist wordt De Bandt in 1994 verheven in de adelstand: hij mag zich vanaf dan ridder noemen. In 2009 schopt hij het tot baron.
Voorts zetelde hij in verschillende raden van bestuur, onder meer in die van Bozar (het Paleis voor Schone Kunsten) te Brussel. Vreemd genoeg zat hij daar namens Ecolo-Groen, toch niet meteen het milieu waarin je een internationale zakenadvocaat zou verwachten. Ook zat hij in de adviesraad van Trends-Tendances, een uitgave van de Roularta Media Group. Het is in die periode dat Jacques van Ypersele zijn dochter Nathalie plaatst op de redactie van de Franstalige redactie van Trends-Tendances (zie ook deel 2). Die kreeg een kantoor in de buurt van Frans Crols, toen directeur bij Trends. Boze tongen beweren dat Nathalie van Ypersele daar geplaatst werd om Crols in het oog te houden. Crols durfde immers flinke Vlaamse standpunten in te nemen en oogstte daarmee succes in kringen van het Vlaamse bedrijfsleven. Dat was een doorn in het oog van bepaalde Franstalige kringen. In 2007 stapte Crols op bij Trends.
Financiële belangen
De vader van Nathalie van Ypersele, Jacques, behoorde – zeker tot in het eerste decennium van de jaren 2000 – tot een klein kringetje dat de voorhoede vormde van het Franstalige establishment; een Pretoriaanse garde rond het koningshuis die van de Monarchie ook wel eens durfde misbruik maken omwille van de eigen Franstalige belangen. Zou het kunnen dat deze franskiljonse machtselite haar (financiële) belangen niet meer toespitst op het Belgische vaderland, maar eerder op de wereldwijde markt? Wil ze zich verzekeren van een plaats in pole position tussen de globalistische elite, verenigd in het WEF? Het is goed mogelijk, zeker gezien Van Ypersele een specialist met internationale bekendheid was in monetaire zaken met een uitgebreid relatienetwerk in de zakenwereld. Maar zo zijn er nog in ons land.
Morgen in deel 4: ‘De Belgische elite neemt de vlucht vooruit’.
Prachtige duik in de wereld van de macht in België.
Het begint wat bizar te worden dat een reeks als Salamander mocht gemaakt en uitgezonden worden op een staatszender.
Het enige wat die reeks mist is de concrete linken met monarchie, NGO’s zoals WEF en de academische wereld.
Het is een sterk ons kent ons wereldje. Een club voor de elite.