Robotmensen

We schrijven 1989. De Koude Oorlog is nog niet uitgewoed. Het IJzeren Gordijn verdeelt Europa in twee delen. Het westelijke deel laaft zich aan de Amerikaanse levensstijl, de ‘American way of life’, gekenmerkt door een stijgende welvaart en daaruit vloeiend een toenemend consumentisme en hedonisme. De vrije markt is almachtig. Het kapitalisme triomfeert.

Aan de oostelijke zijde van het IJzeren Gordijn heerst de communistische ideologie. De winkelrekken bieden er een troosteloze – vaak lege – aanblik. Dissidenten riskeren er vervolging en verbanning naar het verre Siberië.

Een bedrieglijke tegenstelling?

In dat gezegende jaar 1989 verschijnt er een brochure van Were Di (Verbond van Nederlandse Werkgemeenschappen) op de markt. In ‘Veramerikanisering’ pent Bert van Boghout, grijze eminentie van de naoorlogse Vlaamse Beweging en voorzitter van Were Di, de volgende passage neer:

‘Men merkt niet eens dat deze stille dood van de volksculturen tevens die van de volken zelf betekent. De enkeling, gevleid in zijn hoogmoed, denkt pas zichzelf te zijn door anoniem te worden en daardoor ook ‘unaniem’! Hij begrijpt niet dat hij een anonieme mier is geworden. Het merkwaardig egalitaire Amerikaanse stelsel is dat van George Orwell’s 1984: de robotmensen, bewaakt door de onzichtbare Grote Broer (‘Big Brother is watching you!’). Ik zeg robotmensen, want dergelijk resultaat kan alleen bereikt worden indien het individu zijn culturele identiteit verliest. De school verstrekt geen algemene vorming meer, maar biedt een technische opleiding voor een welomschreven en liefst zo eng mogelijke specialiteit. Vroeger was er sprake van opvoeding, nu van programmatie. Het gevaar van mens tot robot te degenereren is het meest nabije gevaar omdat we tot de westerse wereld behoren, die breed open staat voor de Amerikaanse invloed.

De volkeren die aan de andere kant van het Ijzeren Gordijn leven, zijn er niet beter aan toe. Daar heerst evenzeer een gelijkschakelende ideologie, maar die zich dan in een oneindig sinisterder gestalte aanbiedt. Wellicht wordt ook in de schaduw van het Kremlin het prikkeldraad vervangen door een even gelijkschakelende perestroika-glimlach.

Onze strijd richt zich tegen beide vormen van een zelfde gelijkschakelend totalitarisme. Het gaat er om de volkeren het recht en de waardigheid van de eigen cultuur terug te schenken, de mensen toe te laten hun verworteling in die cultuur te belijden.’

Transhumanisme

Bert van Boghout was wellicht niet vertrouwd met hedendaagse begrippen als ‘artificiële intelligentie’ (A.I.) en ’transhumanisme’, zoals die opgang maken in het supranationale WEF, maar zijn woorden klinken voorwaar profetisch.Met A.I. en het transhumanisme is inderdaad het tijdperk aangebroken van de robotmensen, bewaakt door Big Brother. Het is het tijdperk van de Vierde Industriële Revolutie; een tijdperk dat gekenmerkt wordt door de opmars van Big Tech.

Wat is dat transhumanisme eigenlijk? Volgens het opperhoofd van het Wereld Economisch Forum (WEF), Klaus Schwab, vormt het samen met A.I. een onderdeel van de ‘Great Reset’. Met het transhumanisme zal een fusie plaatsvinden van onze fysieke, digitale en biologische identiteit. In de praktijk betekent dat dat ons leven steeds abstracter, virtueler en vooral gemakkelijker te controleren zal zijn. De menselijkheid verdwijnt en wij worden herleid tot een reeks eentjes en nulletjes op een centrale computer. De totale maakbaarheid van de mens wordt een feit. Weg vrijheid! 

De eengemaakte markt: gelijkschakeling en centralisatie

In bovenstaand fragment verzet Bert van Boghout zich tegen het gelijkschakelende totalitarisme, dat hij ook in Amerika meende te ontwaren. Hij had geen ongelijk: reeds begin twintigste eeuw merkten rechtse denkers een uniformiteit op in het denken van de Amerikanen. Dat eenheidsdenken was ontsproten uit de protestantse en puriteinse moraal van de eerste Europese immigranten, voor wie rijkdom en succes een beloning waren voor een godsvruchtig leven. Hun moraal maakte van Amerika hét gidsland van de kapitalistische wereld.

Als er één ding over het kapitalisme kan worden gezegd, dan is het dat het voor een nooit geziene welstand heeft gezorgd. Het is hét argument van zowat elke liberaal om de superioriteit van het kapitalisme aan te tonen. Ook voor liberale nationalisten gaat er niets boven het kapitalisme. Zij vergeten evenwel dat het kapitalisme rechtstreeks aan de oorsprong ligt van het uitvlakken van volksgrenzen en het vernietigen van culturen.

Neem nu de Franse Revolutie; een revolutie aangestuurd door liberale handelaars, bankiers en speculanten. Hun doel was de creatie van een eengemaakte Franse markt. Dat proces was al ingezet door de Franse koningen. Die vonden dat een eengemaakte markt handiger was om belastingen en taxen te innen. De liberale revolutionairen dachten er ook zo over, maar waar de verschillende volkeren op Franse bodem in het Ancièn Régime hun eigenheid (eigen taal, cultuur, zeden en tradities) mochten behouden, werd daar na 1789 een einde aan gesteld. De volkeren werden gelijkgeschakeld en de macht gecentraliseerd.

Klinkt bekend? De geschiedenis herhaalt zich: ook de EU is niets anders dan een eengemaakte markt met een gecentraliseerd bestuur, waarvoor geen moeite teveel is om de EU-lidstaten te beroven van hun eigenheid en hun soevereiniteit en ze te bestoken met politiek-correct eenheidsdenken (is dat ook niet een puriteinse moraal?). En daar stopt het niet: de markt zal pas ophouden met groeien tot ze heel de planeet heeft onderworpen.

Het totalitaire kapitalisme

Naast het vernietigen van volkeren en culturen zouden we ook nog de morele crisis kunnen vernoemen die het Westen teistert, het gebrek aan autoriteit en de daaruit voortvloeiende anarchie. Teveel mensen lijden aan de zinloosheid van het bestaan, uitgelokt door een uit haar oevers getreden materialisme. Dit is de ideale voedingsbodem voor een nieuw totalitarisme. De Vierde Industriële Revolutie luidt de komst van de nieuwe tirannie in: met A.I. en het transhumanisme zullen muilkorfwetten niet meer nodig zijn. Een digitaal sociaal kredietsysteem zal volstaan om elke vorm van verzet in de kiem te smoren. Het kapitalisme zal dan even totalitair zijn als het communisme.

Voor de goede verstandhouding: dit is geen pleidooi tegen vrij ondernemerschap. Maar het mag duidelijk zijn dat de huidige evolutie van het kapitalisme niet in het voordeel is van de kleine zelfstandige. In de schaalvergroting van de markt is voor de kleintjes geen plaats meer. In Nederland hebben ze dat al begrepen: daar zijn de boeren begonnen aan een nieuwe Boerenkrijg.

Wie is de ware oppositie?

Were Di was in de Lage Landen de pionier om het concept van het Europa der Volkeren te propageren. Niet dat elk volk in staat zou zijn om volledig onafhankelijk te zijn, maar het ging er om Europa organisch op te bouwen vanuit haar volkeren, niet vanuit de – meestal kunstmatige – natiestaten. Tegelijk ageerde Were Di tegen de gelijkmakerij en het jakobijnse centralisme. Uiteindelijk moesten deze ideeën resulteren in een Europa dat één is in verscheidenheid en waarbij de volkeren die er deel van uitmaken voldoende autonoom zijn om voor zichzelf uit te maken wat het beste is voor hen. Momenteel gaat het compleet de andere richting uit.

Het citaat van Bert van Boghout aan het begin van dit artikel is het citaat van een authentieke Vlaams-nationalist. Zijn woorden waren – nogmaals – profetisch. Ze tonen aan dat het authentieke Vlaams-nationalisme, zoals beleden door Were Di en ondanks eerder gemaakte fouten, geen voorstander is van totalitaire systemen. En toch wordt het met alle zonden Israëls beladen door het liberale systeem, dat kosten noch moeite spaart om het Vlaams-nationalisme te bekampen, terwijl links buiten schot blijft. Wie is dan de ware oppositie binnen het liberale systeem?