Wie had verwacht dat mensenrechtenorganisaties op de barricades zouden staat toen door de coronamaatregelen grondrechten opzij werden geschoven, kwam de afgelopen jaren bedrogen uit. Zo gold dat ook voor een van de bekendste organisaties, namelijk Amnesty International, gezeten in een grachtenpand in Amsterdam van enkele miljoenen, die consequent zwegen bij politiegeweld en vervolgingen door het liberale regime in Nederland. Dit lokte de nodige kritiek uit van activisten van Viruswaarheid, vooral toen men zweeg bij het oppakken van voorman Willem Engel. De laatste jaarrapportage van Amnesty maakt opvallend genoeg geen eens melding van politieke vervolging in Nederland.

Het is dan nog opvallender dat men zich specifiek druk lijkt te maken over bepaalde zaken, waarvan twijfelachtig is of deze uberhaupt wel behoren tot het vraagstuk van onvervreemdbare rechten van de mens. Zo is er vooral aandacht voor migranten, minderheden en racismekwesties, zouden migranten in ‘onmenselijke omstandigheden’ worden vastgehouden bij binnenkomst in het land en zou ‘etnisch profielen’ problematisch zijn en voert Amnesty hier dan ook rechtszaken tegen.

Amnesty spreekt zelf van een ‘Inktzwart jaar voor de mensenrechten, maar wereldwijd blijven mensen zich verzetten tegen onrecht.’ Dan bedoelt men landen als Rusland en Wit-Rusland, waar de organisatie zich druk over maakt, omdat activisten daar worden opgepakt door de staat, vermoedelijk vanwege hun politieke opvattingen, echter…. dit geldt dan blijkbaar niet voor Nederland. Zo moest vorige week IDNL-politicus Géza Hegedüs zich voor de Rotterdamse rechtbank verantwoorden voor een mening, Willem Engel zijn rechtzaak loopt nog en kreeg activist Max van den Berg zelfs zes maanden gevangenisstraf voor het uiten van zijn mening.