Nu de traangaswolken boven de Europese wijk en het Jubelpark in Brussel verdwenen zijn regent het nabeschouwingen. De reguliere media kiezen natuurlijk de kant van het regime en doen hun best om de ‘Mars voor vrijheid, democratie en mensenrechten’ zwart te maken. Ook de organisatoren krijgen een hoop bagger over zich heen. Eén van die organisatoren is Carine Knapen. De flamboyante advocate is één van de boegbeelden in het verzet tegen de coronadictatuur, maar staat ook bekend als de – kortstondige – raadsvrouw van de familie van Jürgen Conings, de militair die in verdachte omstandigheden het leven verliet. Tussendoor maakte ze gebruik van haar vakantie om hulpacties te coördineren voor de slachtoffers van de waterramp in Wallonië.
Maandag postte ze op het sociale mediaplatform MeWe (ze wordt voortdurend geschorst op Facebook) haar getuigenis over het gebeuren van zondag. Gebaseerd op deze getuigenis zetten we een aantal belangrijke feiten op een rijtje, dit in chronologische volgorde.
‘We kunnen niets doen want ze hebben nog niets gedaan.’
Ongeveer in de helft van de mars doken er vanuit het niets een twintigtal in het zwart geklede en gemaskerde ‘hooligans’ op, die vlak voor de betoging uitliepen. Daarbij voegden zich nog wat Gele Hesjes uit Frankrijk. Volgens Knapen hebben de organisatoren op dat moment de stoet doen vertragen om een zekere afstand te scheppen met de in het zwart gehulde bende. Aan de politieagent in burger die meeliep aan het hoofd van de stoet werd gevraagd om de nodige preventieve maatregelen te treffen om de vreedzame deelnemers te vrijwaren van het zich aankondigende onheil. Dat werd geweigerd, want: ‘We kunnen niets doen want ze hebben nog niets gedaan’. Volgens de agent in burger waren het gekende anarchisten. Ze werden in het oog gehouden, en daarmee was de kous af.
Een beetje later een bizar voorval: plots krijgt Carine Knapen het gezelschap van drie in het zwart geklede kerels met een bandana voor het gezicht. Knapen, die niet op haar mond is gevallen, spreekt één van hen aan en vraagt hem wat hij komt doen en waarom hij zijn gezicht volledig bedekt met een zwarte bandana. De man negeert haar. Ze blijft op hem inpraten, tot de geheimzinnige kerel plots weg stapt en pal naast de cameraploeg van de VRT gaat lopen. Het hoofd van het veiligheidsteam van de betoging licht haar in dat die kerels ook al in het Terkamerenbos aanwezig waren en dat ze bij de ploeg van de VRT horen. Knapen is er dan naartoe gelopen en sprak hen opnieuw aan: ‘Ah zo, u bent van de pers, u komt hier verkleed als hooligan om de schijn te wekken dat er relschoppers mee lopen met de betoging?’ Waarop de geluidsman van de VRT al lachend antwoordt: ‘Ja, so what, dat mag toch?’
‘Vertrekken of we spuiten jullie allemaal plat!’
Aangekomen in het Jubelpark heerst er direct een festivalsfeer (zoals eigenlijk tijdens heel de betoging), met lachende en dansende mensen. Vanaf 15u30 ontwaren de organisatoren buiten het park ‘witte rook’ (bedoeld wordt waarschijnlijk traangaswolken) en krijgen ze bericht dat er rellen aan de gang zijn. Aan de politie wordt gevraagd om de hoofdingang van het park af te sluiten zodat de manifestatie niet in het gedrang zou komen. Dat wordt geweigerd. Vervolgens vragen de organisatoren nog een halfuurtje respijt om af te sluiten. Ook die vraag valt in dovemansoren. De vertegenwoordiger van de politie zegt dat hij slechts de boodschapper is, en de boodschap luidt als volgt: ‘Het park moet van de burgemeester ontruimd worden. Jullie kunnen kiezen: ofwel vertrekken jullie nu vrijwillig, ofwel spuiten we jullie allemaal plat met waterkanonnen en traangas met nog een fikse boete er boven op.’ Er zit dus niets anders op dan de manifestatie te ontbinden.
De organisatoren krijgen echter niet veel tijd. Niet lang na het gesprek met de vertegenwoordiger van de politie voegen zijn collega’s de daad bij het woord. De relschoppers worden recht het park ingejaagd, waar het op dat moment nog wemelt van de manifestanten die vreedzaam staan te keuvelen. Volgens Carine Knapen een bewust strategische daad. De politie trekt het Jubelpark in, vergezeld van maar liefst drie waterkanonnen en een flinke voorraad traangasgranaten, die kwistig in het rond worden geschoten. Heel ‘toevallig’ gebeurt dit net voor het tweede luik van de manifestatie, wanneer de internationale sprekers – en ook Carine Knapen zelf – het woord zouden nemen. De waterkanonnen naderen tot op 50 meter van het podium, waar op dat moment met man en macht werd gewerkt om het podium met de dure (gehuurde) geluidsinstallatie te ontmantelen.
Op dat ogenblik loopt de voorzitter van de Duitse afdeling van World Wide Demonstration (WWD) met opgeheven armen – ten teken van overgave – en drie personen in zijn kielzog naar de waterkanonnen toe om ze te vertragen. Hij word letterlijk ondersteboven gespoten door één van de waterkanonnen en houdt er een rugletsel aan over. Ondertussen klopt de politie op vreedzame betogers die zich niet snel genoeg naar de enige uitgang begeven.
Politiek en media: cynisch en meedogenloos
Dit verhaal, aangevuld met nog veel meer details, is dus te vinden op het MeWe-profiel van Carine Knapen. Uit haar verslag blijkt dat er – op bevel van hogerhand – niets werd ondernomen om rellen te voorkomen. Uiteraard met de bedoeling de manifestatie in een slecht daglicht te stellen. Konden die in het zwart geklede en gemaskerde hooligans (in werkelijkheid antifascisten uit de Elzas) niet meteen opgepakt worden? Waarom werden ze bijvoorbeeld niet ingesloten in de Wetstraat tussen het Jubelpark en het Schumanplein in plaats van ze terug te drijven richting park, waar de manifestatie in volle gang was?
Ook de cameraploeg van de VRT handelde bedenkelijk. Waarom kwamen de drie gemaskerde mannen die hen vergezelden plots opdagen naast Carine Knapen? Heeft de cameraploeg van de VRT er beelden van geschoten en zo ja, wat gaat er met die beelden gebeuren?
Als doorwinterde militanten in de Vlaamse Beweging zijn we wel wat gewoon, maar wat we zondag te zien kregen was ronduit hallucinant! Intussen gaan er hier en daar al stemmen op om de betogingen tegen de coronadictatuur te verbieden, maar dat gaat gelukkig niet zomaar. Het duidt er wel op dat het liberale regime er tirannieke trekjes begint op na te houden. Dat Tom Meert, Carine Knapen en co zich maar geen illusies maken: de wereld van politiek en media is cynisch en meedogenloos.
Daarom heten de onderdelen van de televisie’ programma’ . Je wordt voortdurend geprogrammeerd. En de meesten lopen er als hypnotische individuen bij als een vat vol angst…
De oligarchie houdt een politiemacht, niet om openbare orde te handhaven, maar om narratieven te vestigen; ware het dat het om openbare orde ging, dan zou de huidige Europese anarcho-tirannie geen feit geweest zijn. De moderne wereld hangt aaneen met illusies, en door illusie wordt er geheerst. De hypnotische technieken die via de televisie gehanteerd worden zijn daartoe bedoeld. Het is dan ook belangrijk dat mensen gaan begrijpen hoe de psychologische oorlogvoering van de oligarchie in elkaar zit om bestand te zijn tegen de kudde-hypnose.
De architecten van de moderne samenleving hebben eertijds televisies in de woonkamers van de bevolking gebracht om hen aan die hypnose te onderwerpen. Degenen die denken dat het een spontane, toevallige maatschappelijke ontwikkeling was zijn afgedwaald van de realiteit.