Vorige week vrijdag werd activiste Raffie Chohan door het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden vrijgesproken van ‘groepsbelediging wegens godsdienst’. Een overwinning van degenen die vinden dat het mogelijk moet zijn om de islamisering van Nederland in de publieke ruimte te bekritiseren. Chohan liet weten erg opgelucht te zijn en sprak van ‘goed nieuws’ en vindt dat haar ‘advocaat heeft goed werk gedaan!’. ReactNieuws heeft van haar de toestemming gekregen om onverkort haar tekst ‘laatste woord’ – dat Chohan heeft voorgelezen in de rechtszaal – te publiceren.
Mijn Laatste woord Dank u edelachtbare dat u mij in de gelegenheid stelt om mijn laatste woord te houden. Vandaag sta ik voor 3 rechters. In alle eerlijkheid kan ik zeggen dat dit zeer ingrijpend is! Naar mijn gevoel heb ik ook niks verkeerds gedaan, en alleen mijn kennis proberen te delen en te waarschuwen op een demonstratie. De Vrijheid van Meningsuiting staat op het spel. Eenieder die mijn pittige mening naleest kan alleen concluderen dat ik mijn mening uit. Ik geef voorbeelden van gedrag van mensen die de islam aanhangen. ……….. Mijn ervaring met de Islam is vroeg begonnen. Mijn vader was Moslim en mijn moeder een Christenvrouw. In Indonesië leerde ik van jongs af aan hoe mijn moeder haar kinderen anders wilde grootbrengen dan mijn vader. Ik voelde hoe het is om de regels van de Islam opgedrongen te krijgen. Door de ruzies thuis dacht ik mij te verdedigen door niet te eten. Wat resulteerde in klappen die ik kreeg van mijn vader. Na verloop van tijd was ik ondervoed en mijn moeder mocht mij niet naar het ziekenhuis brengen voor onderzoek. Duidelijk, mijn vader vond een meisje minder waard dan een jongen, en mijn moeder was toen niet krachtig genoeg om mij te verdedigen. Mijn vader wilde mijn zus laten kennismaken met zijn familie in Pakistan, en hij liet haar daar 6 jaar achter, zonder mijn moeders toestemming. Totaal anders dan de westerse waarden die wij kennen, bracht hij een andere vrouw in ons huis, en mijn moeder en haar drie kinderen, waarvan ik de jongste was, werden afgezonderd in 2 kamers van het grote huis. Ik kan me nog herinneren hoe traumatisch het was toen ik de sleutel in het slot van de deur hoorde omdraaien. Mijn broer moest mee naar de Moskee, wat weer resulteerde in heftige ruzies tussen mijn vader en mijn moeder. In de ogen van mijn vader was hij een vrome Moslim. Na de scheiding van mijn ouders vertrokken wij naar Nederland, mijn moeder, mijn zus en mijn broer. Ik was toen 8 jaar. Als mijn moeder nog geleefd had zou zij zijn geschrokken dat de islam zo zijn intrede gedaan heeft in Nederland. …………. Mijn kennis van de Islam is vergaard door veel te lezen, stukken te bestuderen en gesprekken met Moslims. O.a. ook ex-Moslims. Vooral vrouwen zijn bang om hun kennis met mij te delen. Bang voor vergeldingen. Dit is iets wat ik vooral begrijp, want om vertrouwen te krijgen, is het essentieel om je veilig te voelen. ………… De islam is niet alleen een godsdienst, maar een ideologie van overgave, totale onderwerping en een politieke stroming, daarom zal ik nu een anekdote voorlezen: Met 36 jaar had ik een ontmoeting met mijn vader en hij wilde mij iets geven. En een gedachte kwam in mij op “hoe slecht iemand ook kan zijn er is altijd iets goeds in die persoon”. Ons gesprek ging over het accepteren van onze verschillen, en over elkaar niets op te dringen. Dat “niets opdringen” was kennelijk toch te moeilijk voor mijn islamitische vader. Hij gaf mij zijn kado: dat was “De Koran”. Ik heb een hekel aan ideologieën die mensen in staat stellen zich hoger te voelen dan anderen. Toen ik arriveerde in Nederland was ik blij dat ik in een geëmancipeerd land terecht kwam. Een land waar mannen en vrouwen gelijk aan elkaar zijn. Een land waar rechters, mannen of vrouwen, rechtspreken. Daarvoor waarschuw ik in mijn toespraken. Vrijheid, en vrijheid van meningsuiting is ons hoogste goed. Laten wij het daarom koesteren en anderen niet veroordelen om het gebruik hiervan. Zonder vrijheid van meningsuiting zijn wij niets, zijn wij naakt en kwetsbaar. Voor mijn gevoel en naar mijn geweten heb ik niets fout gedaan, ik was slechts een roepende in de woestijn, ik wilde slechts mensen attenderen op hun verworvenheden en het gevaar dat zij lopen om dat kwijt te raken. Eigenlijk moet ik me rijk voelen, niet in geld, maar omdat ik zo veel van de Oosterse Cultuur en het vrije Westen weet. Maar het is triest, intriest, dat ik hier terecht sta! In de Koran roept Allah op tot het doorsnijden van halzen van ongelovigen, dat is wel vele malen erger dan een BELEDIGING! U heeft de macht om mij te veroordelen, en ik hoop dat u ook rechtvaardig zal oordelen. Ik ben al zwaar genoeg gestraft! Tot zover mijn laatste woord waarvoor mijn dank edelachtbare.