Overal in Vlaanderen wordt vandaag stilgestaan bij de trieste vijfde verjaardag van de islamistische terreuraanslagen in Brussel en Zaventem. 32 mensen werden vermoord, vele anderen voor het leven verminkt en gehandicapt. De aanslagen werden uitgevoerd in naam van Allah, in navolging van de terreurdaden gepleegd door de ‘profeet’ Mohammed, en in lijn met de 23 oproepen tot moord en terreur in het haatboek Koran. Dat aspect van de terreur, de echte oorzaak, zal je vandaag in de vele berichten van de leugenpers niet terugvinden…
In Brussel legde het Vlaams Belang een krans neer. Op sociale media werd een boodschap verspreid: nooit vergeten, nooit vergeven.
Ook bij de N-VA is er aandacht voor de trieste verjaardag:
In Sint-Niklaas voerden nationalisten van ‘vrij verzet’ een herdenkingsactie voor de deur van het asielcentrum. ‘Dat staat symbool voor de massa-immigratie en de linkse naïviteit die de oorzaak is van het bloedbad’, aldus de actievoerders. ‘ De aanslagen in Europa werden mee geraamd en gepleegd door islamistische asielzoekers. Voor de moslim die de aanslagen in Brussel en Parijs beraamde, Oussama Atar, werd in 2008 nog enthousiast betoogd onder het motto ‘Sauvons Oussama’ door Amnesty International, en parlementsleden van Ecolo, CDH en PS (met name Zoé Genot, Jamal Ikazban en Ahmed El Khannouss). Wanneer worden zij vervolgd wegens medeplichtigheid aan 32-voudige moord?’
Toch curieus hoe tal van gazettenpraat schrijvelaars en het gros der hoernalisten der audio-visuele media PoCo-censuur plegen rondom de Koran “Hate Speech” verzen tegen “ongelovigen” die in ELKE Koran te lezen staan en waarop muzelmanse fanatici zich konden baseren om hun terreur te Maalbeek en op Zaventem wanen te “verrechtvaardigen”(sic)
De vraag die ik mij nog altijd stel luidt als volgt:”Waarom heeft de overheid tijdens de oorlog met de IS, in die periode, de aanslag niet zien aankomen in de luchthaven van Zaventem en de metro van Brussel?”. Toen de eerste beelden werden uitgezonden van de aanslag op tv, voorspelde ik aan mijn vriendin dat er hic et nunc een aanslag zou (kunnen) volgen op de metro van Brussel. Hiervoor moest men geen strateeg noch visionair zijn. Tussen beide aanslagen nam niemand in onze politiestaat het initiatief om proactief te reageren en het metroverkeer stil te leggen uit veiligheidsoverwegingen. Hoe kan men die onverschilligheid of domheid uitleggen?