Op 26 mei 2019 werd Steven Creyelman verkozen tot parlementslid voor de federale Belgische Kamer voor de provincie Oost-Vlaanderen.  Wij legden hem onze bekende drie vragen voor.

REACT:  Wie bent u, wat deed u professioneel voor u verkozen werd, was of bent u actief in een jeugdbeweging, een studentenbeweging of andere verenigingen, en waarom werd u actief in het Vlaams Belang?

Tot spijt van wie het benijdt, woon ik in het enige échte centrum van Vlaanderen: het landelijke Buggenhout. Dat het gaat om het geografische centrum vertel ik er tegen Antwerpenaren meestal niet bij. Ik stam niet uit een oer-Vlaams-nationaal nest, maar uit een gezin waar langs vaders kant de socialisten en langs moeders kant de christendemocraten de plak zwaaiden. Laat ons zeggen dat het Vlaams-nationalisme bij mij in eerste instantie eerder een romantisch idee was tot ik op zestienjarige leeftijd van mijn broer mijn eerste lidkaart van het toenmalige Vlaams Blok cadeau kreeg, samen met de verzamelde werken van Karel Dillen. Dat laatste is zonder twijfel de aanzet geweest om mij ook op sociaal en economisch vlak te gaan verdiepen in de materie. De idee van het Vlaams-nationalisme zal voor mij echter altijd voor een deel een romantisch iets blijven. Een soort ideale wereld.

Tijdens mijn latere studies ging ik in eerste instantie op zoek naar de NSV in Brussel, maar bij gebrek daaraan richtte ik samen met een studiegenoot de Brusselse studentenclub ST.O.R.M.! op. Een jaar of twee later werd onder impuls van datzelfde ST.O.R.M.! het KVHV in Brussel nieuw leven ingeblazen.

In 1995 ging ik na de zoveelste overwinning van het Vlaams Blok als handelsingenieur aan de slag in de -pas door Gerolf Annemans opgerichte- studiedienst van de partij. Ik herinner me nog dat Gerolf me toen bij hem riep om voor de partij een website te bouwen. Hij sloot dat gesprek toen af met de profetische woorden “we moeten echt snel een website hebben, want … dat internet … dat wordt nog wel iets”.

Die periode zou bepalend blijken voor wat ik later binnen de partij zou gaan doen, want via een omzwerving in onze fractie in het Vlaams parlement, kwam ik uiteindelijk op vraag van toenmalig voorzitter Frank Vanhecke terug naar het nationaal secretariaat om samen met enkele collega’s een dienst op te starten die zich quasi voltijds met de website zou gaan bezig houden. Naarmate de jaren vorderden, kwam het accent in mijn geval steeds meer op ICT te liggen.

Een tweetal jaren geleden werd er op vraag van huidige voorzitter Tom Van Grieken met heel beperkte middelen een opnamestudio uit de grond gestampt en had ik het geluk om ook daar mijn technische kennis te mogen verbreden.

Op politiek vlak zetel ik sinds 2007 in de gemeenteraad van Buggenhout, waar ik sinds 2013 fractievoorzitter ben. Nu moet ik er eerlijkheidshalve wel bij vertellen dat ik in de vorige legislatuur fractievoorzitter van mezelf was. Sinds begin dit jaar zetelen we dankzij onze Buggenhoutse 18,2% van vorig jaar met vier in de raad.

REACT:  Welke redenen hebt u in uw onmiddellijke omgeving gehoord om zo massaal Vlaams Belang te stemmen?

Dat waren dikwijls heel diverse redenen. Gaande van onze sociale standpunten, over migratie tot onze visie op waarden en normen. Wat mij echter het meest is bij gebleven, is dat het Vlaams Belang blijkbaar nog de enige partij is die écht wil luisteren. Zo kreeg ik van iemand te horen dat hij de indruk had dat andere politici hun beloftes dikwijls nog sneller vergeten zijn dan dat ze ze hebben uitgesproken, maar dat hij die indruk bij ons helemaal niet had.

Zelf zeg ik tegen mensen die bij me langskomen altijd dat ik maar één ding kan beloven en dat is dat ik ze niets kan beloven, maar wel mijn best zal doen als hun dossier terecht is. Je hoeft immers niet altijd ja te knikken. Je moet gewoon eerlijk zijn over wat wel en niet mogelijk is. Mensen appreciëren dat.

REACT:  Wat ziet u voor u persoonlijk als de belangrijkste boodschap die u de volgende jaren in het parlement wil naar voren brengen?

Op dit moment zijn de commissies nog niet verdeeld, maar ik hoop alvast zeker in de commissie Infrastructuur, Verkeer en Overheidsbedrijven te mogen zetelen. Verder staan ook de commissies Binnenlandse Zaken en Volksgezondheid op mijn verlanglijstje, maar ik zou kunnen leven met de commissies Buitenlandse Betrekkingen of Landsverdediging.

Het is dus voorlopig nog even koffiedik welke boodschap ik zal kunnen uitdragen, maar het staat buiten kijf dat het belang van Vlaanderen en de Vlamingen en onze normen en waarden altijd op het voorplan zullen staan. Want ja, ik vind onze Vlaamse en bij uitbreiding Westerse cultuur, normen en waarden meerderwaardig aan andere. Zo niet, was ik al lang verhuisd.