Zoals bekend heeft de fractie in het Europese parlement waartoe ook de N-VA behoort, de rechts-conservatieve ECR, zopas de rechts-nationalistische Spaanse partij VOX als lid verwelkomd.  De beide ‘fractiegenoten’ verwelkomden elkaar allerhartelijkst: VOX liet weten dat het de N-VA liever zag vertrekken, omdat die het Catalaanse onafhankelijkheidsstreven steunt, maar stelde correct vast dat ‘ de N-VA nergens anders welkom is’.  De N-VA van haar kant liet weten dat VOX een ‘zatte nonkel’ is, lees: een rare snuiter in het gezelschap.

Of dat het geval is zal nog moeten blijken.  Net zoals de N-VA diep verankerd is in de Vlaamse traditie van het Vlaamsnationalisme, zo is VOX diep verankerd in het Spaanse nationalisme, waartoe ook het ‘franqisme’ behoort.  Dat is gebouwd op de visies van de voormalige Spaanse President Francisco Franco (1892-1975), die de Spaanse burgeroorlog tegen het communisme won, Spanje uit de Tweede wereldoorlog hield en het land relatief rustig leidde tot 1975.

De sterfdag van Francisco Franco, 20 november, wordt elk jaar in gans Spanje door nationalisten herdacht.  Traditioneel gaat dat gepaard met een misviering, waarna buiten het lied van de Spaanse Falangisten gezongen wordt, de ‘Cara Al Sol’.  De Falange was de radicale nationalistische beweging van Jose Antonio Primo De Rivera, die in 1936 door de linkse terreurregering na een schijnproces vermoord werd.

Na afloop van het lied worden traditioneel leuzen geroepen: voor een één en ondeelbaar Spanje, voor trouw aan Francisco Franco, en voor trouw aan Jose Antonio Primo De Rivera.  In dit geval werd de plechtigheid, inclusief de traditionele groet met de rechterarm, enthousiast bijgewoond door vertegenwoordigers van VOX.  Hier zijn de beelden:

Her en der wordt de vraag gesteld waarom de N-VA met VOX in één fractie gaat zetelen, waarna een verwarde uitleg volgt.  Het antwoord is nochtans eenvoudig: postjes, zoals zo vaak bij N-VA.  De bestbetaalde, meest prestigieuze en leukste postjes, zoals commissievoorzitter of veelvuldig reizende delegatievoorzitter, worden in het Europees parlement verdeeld tussen de fracties, en als de N-VA daar buiten valt, dan vallen ook die postjes weg.  Met ‘politieke invloed’ heeft dat niets te maken:  het Parlement heeft in zijn geheel op basis van de Europese verdragen al weinig macht, een bescheiden fractie als ECR nog minder, en de afzonderlijke commissies en delegaties al helemaal niet. De N-VA zou dus eenvoudig de fractie ECR kunnen verlaten, en principieel als onafhankelijk Europees parlementslid kunnen zetelen.  Maar daar hebben Geert Bourgeois, Johan Van Overtveldt en de zelfverklaarde anti-nationaliste Assita Kanko blijkbaar geen zin in.