Op 26 mei 2019 werd Ortwin Depoortere verkozen tot Kamerlid voor de provincie Oost-Vlaanderen. Wij legden hem drie vragen voor.

REACT: Wie bent u, wat deed u professioneel voor u verkozen werd, was of bent u actief in een jeugdbeweging, een studentenbeweging of andere verenigingen, en waarom werd u actief in het Vlaams Belang?

Ik ben 48 jaar, vader van Jorne (leider in het VNJ) en Gudrun, en ben al 24 jaar actief bij het Vlaams Blok/Vlaams Belang.

Ik ben – wat men noemt – een ‘product’ van de Vlaamse Beweging: eerst bij het VNJ (Vlaams Nationaal Jeugdverbond), in mijn studentenperiode bij de NSV (Nationalistische Studenten Vereniging, waarvan ik praeses was in Gent in ’94-‘95) en later nog bij Voorpost (waarvan ik ook enkele jaren voorzitter was in Gent). Op 25-jarige leeftijd ging ik aan de slag binnen het toenmalige Vlaams Blok voor de senaatsfractie.

In 2000 werd ik voor de eerste maal gemeenteraadslid in Gent, een mandaat dat ik in 2006 mocht verderzetten. Van 2004 tot 2007 zat ik in het federaal parlement waar ik de dossiers opvolgde in de commissie ‘Bedrijfsleven’.

In opvolging van Oost-Vlaams en Ninoofs boegbeeld Guy D’haeseleer ben ik momenteel nationaal secretaris en zetel in die functie ook in het nationaal Partijbestuur.

REACT: Welke redenen hebt u in uw onmiddellijke omgeving gehoord om zo massaal Vlaams Belang te stemmen?

Het grootste signaal dat ik heb opgevangen om VB te stemmen, was het onrechtvaardigheidsgevoel. Mensen begrijpen – terecht – niet waarom hun pensioen zo laag blijft, waarom ze langer moeten werken en waarom de facturen stijgen, terwijl de eerste de beste nieuwkomer met open armen wordt ontvangen. Het VB was de enige partij die deze twee problematieken (sociaal-economische thema’s en het migratievraagstuk) durfde koppelen en daar ook een oplossing tegenover zette.

REACT: Wat ziet u voor u persoonlijk als de belangrijkste boodschap die u de volgende jaren in het parlement wil naar voren brengen?

Vijf jaar lang heb ik in de commissie Welzijn van het Vlaams Parlement onze partij in de verf willen zetten als een sterk sociaal-voelende partij. Vooral de zorg voor onze bejaarden lag mij zeer nauw aan het hart. Deze campagne ‘Eerst onze mensen’ was voor mij dan ook een signaal aan iedereen die het wil horen om onze zorgbehoevenden op de eerste plaats te zetten. Een sterke sociale zekerheid voor onze mensen in een land waar mensen zich veilig en thuis kunnen voelen. Dat is een doelstelling die ik nu als eerste op mijn prioriteitenlijstje zet tijdens de volgende legislatuur in de Kamer.