Ja zeg, hoe lang vraagt die goeie ouwe Vlaamse Beweging dat nu al: Maak van 11 juli, herdenkingsdag van de Guldensporenslag, een Nationale Feestdag, zodat alle Vlamingen die dag kunnen feesten in plaats van te moeten gaan werken! Hoe lang? Ik zou bijna durven schrijven, want ik heb, om het met de volksmond te zeggen, een gezegende leeftijd bereikt: sinds mensenheugenis. Is het echt niet te zot om los te lopen dat, ondanks dat mensenheuglijke aandringen van de Vlaamse Beweging, die officiële feestdag er nog altijd niet is?

Dat wij, Vlamingen, een volk zijn, dat weten wij onderhand wel, want hoé dikwijls hebben wij dat al niet horen zeggen en samen gezongen in wat Anton van Wilderode in een van die onsterfelijke IJzerbedevaartgedichten noemt “uren van almachtig samenzijn met ongeledigd hart en luide tongen”? Dat weten we dus, maar als wij een volk zijn, dan moeten wij een Nationale Feestdag hebben, want ieder volk heeft zo’n feestdag en omdat de belgen geen volk zijn, telt de 21^ste juli niet. Afschaffen dus en laat de leeuwen dansen op die gedenkwaardige verjaardag van de slag aan en in de Groeninghebeek waar de Fransen kregen op hun vege bansen, naar het vers van die andere priester-dichter. En stond de mogelijkheid om de Vlamingen hun eigen Nationale Feestdag te gunnen ooit duidelijker in de sterren geschreven dan in het politiek haast ideale tijdsgewricht dat wij thans mogen beleven?

Vroeger, in die donkere jaren dat de regeringen belgisch waren, hadden wij, Vlamingen, de brute pech dat wij te weinig vingers in de politieke pap hadden, maar dié tijden lijken voorgoed voorbij en gelukkig maar. Sinds 25 mei 2014, immers, waait van aan de Noordzee tot aan de Zenne en nòg dieper landinwaarts de KRACHT VAN VERANDERING die de naar méér Vlaanderen snakkende kiezers in woord en beeld was beloofd. Sindsdien hebben Vlaamsgezinde politici zo goed als àlles in handen, op het federale eersteministerschap na. Bart De Wever, voorzitter en bezieler van de grootste partij des vaderlands, dikteert van op het Antwerpse Schoon Verdiep het vaderlands gepiep. Geert Bourgeois, die zijn familienaam niet zelf gekozen heeft, bepaalt als minister-president het Vlaams beleid. Jan Jambon, gewezen vooraanstaande bij de Vlaamse Volksbeweging, bepaalt vandaag als minister van Binnenlandse Zaken het beleid op federaal vlak. En dan zwijg ik nog over Vlaams-Nationalist Siegfried Bracke die het zowaar tot Eerste Burger des Lands heeft geschopt en als dusdanig met de passende eerbied bejegend wordt door ons dierbaar vorstenhuis. Zwijgen doe ik dan ook nog over Jan Peumans die vanuit het bronsgroen eikehout Eerste Burger spelen mag van Vlaanderen-ons-Vaderland. Nietwaar, dierbare lezer, dat het politieke gesternte de Vlamingen nog nooit in hun geschiedenis zo veelbelovend toeschitterde als in dit herdenkingsjaar van de historische Vlaamse beweging in de moddergrachten van het Vaderland?

De Koning-Ridder heeft, al was dat waarschijnlijk niet zijn bedoeling, de huidige beleidsmakers – Bart en Geert en Jan en de anderen – als het ware de politieke pap in de mond gegeven met zijn even emotionele als plechtige oproep: Vlamingen, gedenkt den Slag der Gulden Sporen! Neen, het gesternte om METTERDAAD die duizenden Vlaamse kiezers van 25 mei, die in de stembus meer Vlaanderen vroegen, was nooit gunstiger dan vandaag om van de dag waarop de Vlamingen de enige oorlog uit hun geschiedenis wonnen, een betaalde Nationale Feestdag te maken! Welnu, Bart en Geert en Jan (en co en zo), KOMT ER NOG WAT VAN???!!! Dank u wel alsublieft.

Hector van Oevelen