Vandaag vindt de tweede provinciale vakbondsstaking plaats. Onder andere aan het NMBS-station Gent Sint-Pieters vatten gisterenavond zure socialisten post met een tentje, rode vlaggen en vuurwerk. Met andere woorden, studenten – die klassiek op zondagavond ‘kot’waarts trekken – geraakten niet op hun bestemming, aangezien er geen treinen meer reden rond tien uur ‘s avonds en een blokkade de trams tegenhield.
Maar de kenmerkende Vlaamse gelatenheid begint bij velen plaats te maken voor irritatie en contra-actie. Zo trok een groep boze studenten naar het bewuste station en vernielden de blokkade van de rode helden die moest verhinderen dat trams nog konden uitrijden. Met succes en tot vreugde van andere studenten, die zich aan het voorbereiden waren op een lange tocht naar het studentenkwartier.
Wie er niet mee kon lachen, dat waren de vakbondsheren en dames die de blokkade hadden opgetrokken. Met loze argumenten en een opstoot van agressie probeerden de revolutionairen (lees: slechte verliezers) de studenten te intimideren.
Zo leren we dat de kosten van een dag staken niet opwegen tegen een beter (betaald) leven, dat er tegenwoordig geen stakingsgeld meer wordt uitbetaald (wat een flagrante leugen is, want voor de voorbije provinciale staking en de betoging in Brussel hoorden we van verschillende vakbondsmilitanten dat ze recht hadden op 30 tot 40 euro) en dat de vakbondswoordvoerder nogal graag het woord ‘jeanet’ in de mond neemt. Het ‘woord’ schrijven we wel, niet de jeanet zelf, … voor zover we weten.