Eerder deze week werd een politieke mijlpaal behaald aan de universiteit van Gent (UGent). Bij de studentenverkiezingen werden namelijk twee studenten verkozen, waar de linkse medemensen nog jarenlang over gaan wenen, schrijven, vloeken en vooral elkaar beschuldigen van immobilisme.
Afgelopen week vonden aan de Universiteit Gent verkiezingen plaats voor de Raad van Bestuur. Naast professoren en academisch personeel zijn er ook studenten vertegenwoordigd in de Raad van Bestuur. De studenten mochten een week lang stemmen op hun favoriete kandidaat. Omwille van het participatiedecreet kunnen de studenten van de Universiteit Gent elke twee jaar vertegenwoordigers voor de Raad van Bestuur en de Sociale Raad van hun alma mater verkiezen. Deze raden nemen belangrijke beslissingen over respectievelijk het algemeen bestuursbeleid van de UGent en de studentenvoorzieningen zoals de studentenrestaurants en onderwijsaangelegenheden. Tot zover het inhoudelijke van deze verkiezingen.
Links buitenspel gezet door KVHV in verschillende succesvolle fases
Het symbolische is vele interessanter dan je zou vermoeden. Want wie zijn die twee vreemde vogels in de bijt dan wel? Het gaat om Arnout Wittevrongel en Niels Franckaert. Arnout studeert ingenieurswetenschappen en Niels is een rechtenstudent, maar beiden zijn lid van het ons welbekende Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond (KVHV) Gent. Dit studentenverbond begaf zich na een lange afwezigheid aan de UGent terug onder de Gentse studenten. Met een strakke visie en het nodige intellectuele vernuft wist de nationalistische club zich vrij snel in te werken in het Politiek & Filosofisch Konvent. Dat PFK was tot dan een overwegend (extreem-)links hoopje ongeregeld, dat de centjes van de universiteit gretig wist te verdelen onder hun obscure clubjes en vriendjes met slechts één doel voor ogen: het leven van de gewone en ambitieuze student zuur maken, want het internationale proletariaat zou heersen!
Eerste mijlpaal
Een aantal aanhouders van het KVHV wist met andere woorden in te breken in het PFK en dat vond links helemaal niet leuk. Het verleden van een aantal Verbonders werd uitgesmeerd en dit zelfs door een aantal rancuneuze leden van de voormalige club waar de meeste Verbonders op dat moment net uitgestapt waren. Maar geen nood, de zeteltjes binnen het PFK waren binnen en werden met opgeheven hoofd jaar na jaar verdedigd. Deze eerste mijlpaal was een feit begin de jaren ’90, meer zelfs, het KVHV zorgde ervoor dat ook NSV! Gent in het PFK terecht kwam, ondanks de minder aangename ervaringen met deze nationalistische club bij de doorstart van het KVHV.
Vandaag de dag is de voorzitter van dit voormalige vrijwel volledig linkse (subsidie)bastion een N-VA’er. Links moet met andere woorden opboksen tegen drie uitgesproken Vlaamsgezinde studentenverenigingen. Zelf zien de linkse PFK-clubjes hun ledenaantallen de dieperik in storten, hun activiteiten lokken amper 10 man. KVHV ontving dit jaar het grootste deel van de subsidies, vanwege het wanbeleid van de proletariërs. Van een win-winsituatie gesproken!
Tweede mijlpaal
Een tweede mijlpaal werd bereikt wanneer KVHV Gent meermaals succesvol naar de Raad van State stapte tegen verboden op het gebruik van zalen waar KVHV-activiteiten gepland waren. Het bekendste voorbeeld daarvan was de komst van één van de grootste politici in Europa van de laatste decennia, namelijk voormalig Front National-voorzitter Jean-Marie Le Pen. Onder druk van de ‘Grote Democraten’ werd de aula waar Le Pen zou spreken verboden, maar de Raad van State verbrak dit verbod. Omwille van de veiligheid werd alsnog – en in samenspraak met UGent – een andere locatie gekozen én volledig betaald door de universiteit, busvervoer van de honderden aanwezige studenten en toehoorders inclusief.
Derde mijlpaal
Links Gent was ra-zend! Je kan het je wel voorstellen. De derde mijlpaal die het KVHV mocht neerzetten was het bekomen van een volledig studentenhuis, pal in de Gentse studentenbuurt. Een prachtig herenhuis met alles erop en eraan: een bar, een cantuszaal, een fitnessruimte, een tuin en een dakterras, verschillende ruime studentenkamers en noem maar op. Tot nog toe werd deze doorn in de ogen van links Gent nog maar één keer gevandaliseerd, maar dat heeft meer te maken met het achteruitgaan van de linkse beweging, dan met de bereidwilligheid van de nog actieve proletariërs.
Met de sterke groei van de N-VA blijken ook de Gentse studenten niet ongevoelig voor de preken van Bart De Wever en Co. Uit een peiling is gebleken dat de overgrote meerderheid van de studenten in de Arteveldestad voor de lauwe nationalisten stemt. Maar lauwe nationalisten zijn evengoed erg Vlaamsgezind en dat vertaalde zich deze week in de resultaten die nu gekend zijn.
Vierde mijlpaal
Verbonder Arnout behaalde 1987 stemmen van de studenten en belandt zo in de Raad van Bestuur. Aangezien hij ook genoeg stemmen behaalde voor de Sociale Raad zal Niels deze zetel innemen. Arnout ‘De Witte’ heeft niet enkel het KVHV voor het eerst in de Raad van Bestuur gebracht, sinds dit mogelijk is na de eisen van de studentenvakbonden in de jaren ’60, maar behaalde ook het meeste stemmen ooit behaald door een kandidaat voor dit mandaat. Een vierde mijlpaal met andere woorden en dit op amper 10 jaar tijd.
Het feit dat het KVHV in Gent deze zaken op een relatief korte periode heeft weten te bewerkstelligen, geeft hoop voor de Vlaams Beweging, waar het KVHV ontegensprekelijk deel van uitmaakt. Het grote verschil met de overige ‘leden’ van die beweging – die overigens zeker evenveel respect verdienen, laat dat duidelijk zijn! – is dat het Verbond de maatschappij op een andere manier weet te bekijken, te benaderen en vooral weet te bespelen.
We wensen Arnout en Niels enorm veel succes met het verder doorlopen van de Gentse universitaire instellingen en kijken al uit naar wat de volgende mijlpaal zal worden!