door Filip De Man, Europees Parlementslid VB

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens werd in 1959 opgericht.  Doelstelling is het beschermen van de fundamentele rechten van de burgers, maar in de loop der jaren werd deze rechtbank geïnfiltreerd door links-activistische magistraten.

De uitspraken (arresten) gaan over klachten inzake politie-optreden, discriminatie van minderheden en LGBTQIA+, gevangenisregime, immigratiewetgeving, sociale rechten, euthanasie, abortus, gelijke kansen en nog veel meer. In maart van dit jaar werden zelfs ‘klimaatrechtszaken’ voor het Hof ingeleid door de Zwitserse KlimaSeniorinnen en de Franse ecologist Damien Carème. Blijkbaar behoort een ‘groen klimaatbeleid’ nu ook al tot de mensenrechten…

Het Hof zelf is gevestigd in Straatsburg, iedere burger of organisatie kan daar verhaal halen tegen de overheid van zijn/haar land, als alle rechtsmiddelen aldaar uitgeput zijn (dus tot en met het Hof van Cassatie in België). De arresten zijn bindend voor de 46 lidstaten van de Raad van Europa. Het gaat dus om de landen in Europa, maar eigenaardig genoeg ook om enkele islamitische landen zoals Turkije en Azerbeidjan. Hier stelt zich al een eerste probleem: moslimlanden horen niet er thuis en passen al helemaal niet in de Europese rechtsorde. Dat het Hof bedolven wordt onder rechtszaken in verband met illegalen en andere niet-Europeanen blijkt evenmin verdedigbaar en houdbaar, er is nu al een veel te grote achterstand opgelopen in het behandelen van de klachten.

Linkse NGO’s

Waar wringt het schoentje nog? Een deel van de 46 rechters van het Hof blijkt nauwe banden te hebben met niet-gouvernementele organisaties zoals Human Rights Watch en Amnesty International. Zoals bekend zijn die veelal van linkse/progressieve/ecologische strekking. Vooral de ‘Open Society Foundation’ van multimiljardair en globalist György Schwartz, beter bekend als George Soros, speelt hier een kwalijke rol. De voorbije twee decennia slaagde Soros er in om in twaalf (12!) lidstaten zijn kandidaat te laten benoemen. In de VS doet hij trouwens hetzelfde: daar sponsort zijn Foundation met vele miljoenen dollars linkse kandidaten voor hoge functies in gerecht en politiek.

Open Society betaalt zelfs rechtstreeks advocaten die in het Europees Hof de zaak bepleiten van misnoegde immigranten, bijvoorbeeld de zaak Muhammad versus Spanje over ‘racistisch politiegeweld’ (oktober 2022).

Het gaat zo ver dat sommige rechters die vroeger stichter, manager of bestuurder waren van een NGO X of Y, na hun benoeming in het Hof recht konden spreken in een zaak die door dezélfde NGO X of Y werd aangespannen. Van onpartijdige, eerlijke rechtspraak kan in dat geval natuurlijk geen sprake zijn. In het recht spreekt men van een belangenconflict of beter nog: van belangenvermenging.

Toch hield dat de regeringen van meerdere landen niet tegen om duidelijk partijdige kandidaat-rechters aan te duiden. Zo bijvoorbeeld stelde de linkse regering De Croo in 2021 drie kandidaten voor om het Belgisch zitje te bekleden: Maïté De Rue (PS en Open Society), ­Sylvie Sarolea (ECOLO) en mensenrechtenadvocaat Frédéric Krenc (die laatste werd uiteindelijk verkozen door de Raad van Europa). Let wel: geen van deze drie is rechter, maar ze werden dus door De Croo & Co wel bekwaam geacht om in het hoogste Europees Hof te zetelen als topmagistraat.

Concrete voorbeelden van belangenvermenging rechters – linkse NGO’s

Ja maar, hoor ik u denken: hebt u wel concrete voorbeelden van zo’n effectieve belangenvermenging? Hier gaan we.

• In Bulgarije was ene Yonko Grozev stichter van de mensenrechtenorganisatie Helsinki Committee en bestuurslid van Open Society Sofia. Toch werd hij benoemd tot rechter van het Europees Hof en kon hij ‘rechtspreken’ in zes zaken waarbij het Helsinki Committee en Open Society betrokken partij waren. Hij gaf het Helsinki Committee meerdere keren gelijk en veroordeelde Bulgarije tot schadevergoeding aan datzelfde Committee.

• in de zaak Muhammad & Muhammad vs. Roemenië werden de twee Pakistaanse terroristen verdedigd door advocaten van Amnesty International omdat zij met deportatie bedreigd werden. Een rechter die nauwe banden heeft met Amnesty gaf de Pakistani gelijk.

• Journalisten die stiekem filmden in private lokalen van het Hongaars Parlement en geen toegang meer kregen, werden voor het Europees Hof gesteund door het Helsinki Committee. De rechter van het Hof was vroeger actief in datzelfde Committee.

• Een Poolse magistraat vocht zijn ontslag aan met hulp van Amnesty en werd in het gelijk gesteld door een rechter die, voor zijn benoeming aan het Hof, een belangrijke rol speelde bij Amnesty.

• Darian Pavli, de Albanese rechter van het Hof, werkte 14 jaar voor de Open Society. Die investeerde 131 miljoen dollar in het doodarme land en Soros is de beste maatjes met de socialistische eerste minister. Pavli spreekt ‘recht’ over Albanese zaken die voor het Hof komen, onder meer over de toepassing van nationale wetgeving waar hij nota bene zelf aan meewerkte.

• Nog zo’n activistische rechter is de Litouwer Pranas Kūris: eerst minister van Justitie in de Litouwse Sovjetrepubliek, daarna manager van de Lithuanian Open Society en nu openlijk promotor van gelijke seksuele rechten, tot in de media toe. Dat magistraten zich niet in het publiek/politiek debat mogen mengen, is hem blijkbaar niet bekend.

• Ganna Yudkivska was tot vorig jaar voor Oekraïne rechter aan het Europees Hof en verzette zich tegen de vervolging van haar man, de politicus Georgii Logvinskyi. Die werd verdacht van geldverduistering bij een petroleummaatschappij ten bedrage van 1,8 miljoen dollar.

• Niet alleen bij de magistraten van het Hof stellen zich ernstige problemen van partijdigheid, ook bij het personeel is dat zo. Dat speelt een belangrijke rol in de voorbereiding/afwijzing van aangebrachte rechtszaken en blijkt… eveneens heel wat NGO-activisten te tellen. In bepaalde gevallen behandelen zij zelfs klachten die aangebracht werden door de NGO waar ze vroeger zélf actief waren. Zo werd een rechtszaak over het Poolse standpunt inzake abortus voorbereid door een voormalige medewerker van de Poolse Helsinki Foundation (pro abortus). Ook Katarzyna Szwed, activiste bij de Feministyczna Brygada Rewolucyjna (Feministische Revolutionaire Brigade, sic!) en Abortion without Borders werd als medewerker aangeworven. Polen maakt zich natuurlijk ernstig zorgen over deze linkse infiltratie. 

Petitie

In 2022 organiseerden een aantal verontwaardigde juristen een petitie over deze wantoestanden, zij werd door 60.000 Europese burgers ondertekend en aan de Raad van Europa voorgelegd. Het blijft wachten op een afdoend antwoord. In datzelfde jaar steunden een aantal parlementsleden en zelfs 14 lidstaten een resolutie om de onaanvaardbare gang van zaken aan te klagen, maar de Raadsvoorzitter Tiny Kox (socialist) steekt stokken in de wielen: hij was zelf NGO-manager.

De strategie is duidelijk: wanneer links zijn agenda in een land niet kan doordrukken via electorale, politieke of gerechtelijke weg, proberen zij hun slag thuis te halen via hun acolieten in het Europees Hof. En dat lukt hen – jammer genoeg – regelmatig.

Wanneer u dus de massamedia hoort juichen over alweer een links geïnspireerd arrest van het Hof voor de Rechten van de Mens, weet u nu hoeveel dat waard is.

Filip De Man, Europees parlementslid VB