Omstreden woordgebruik

Een heel gewoon persberichtje bij een eerste oogopslag: over N-VA-politicus Kris Van Dijck die, nu alweer een hele tijd geleden, met 1,4 pro mille alcohol in zijn bloed, de gedoogde grens in drievoud overschreden zou hebben, als verzwarende omstandigheid dan ook nog aan de zijde van een ‘lichte’ escortedame die niét als omstreden werd gebrandmerkt. Dat in tegenstelling met zijn plaatsvervanger in het Vlaams parlement die een ‘omstreden politicus’ wordt genoemd, allicht omdat hij Filip Dewinter van het Vlaams Belang is…

Bestaat er voor journalisten niet zoiets als een soortement taalcode als het om het benoemen van politici gaat?… Zo sprak een hele tijd geleden niet Zarathustra, maar ondergetekende. Voor ‘de’ journalist in Vlaanderen en bij uitbreiding in ’t belgiekske, zijn zowat àlle politici aanvaardbaar die niet tot de ‘extremen’ behoren. En wie bepaalt wat ‘extreem’ is? Dat bepaalt in dit unieke land der be-elgen ‘de’ journalist en wie dat bevraagtekenen durft, die zit fout. Omdat hij een dommerik is of, in het beste geval, een naïeveling? Niet per se, nee. Hij kan evengoed maar ‘gewoon’ belogen zijn of er kan hem een rad voor de ogen zijn gedraaid of hij kan iets op de mouw gespeld hebben gekregen, waardoor hij niet meer klaar uit zijn doppen kan kijken. En als u mij nu zou vragen wat een mouw te maken kan hebben met doppen, dan moet ik ronduit bekennen dat ik het niet weet.

Ja, van woordgebruik gesproken, een rad wordt je nooit op de mouw gespeld, evenmin als een rat, waardoor je last zou krijgen met de dierenbescherming en diergelijke. Gesteld dat je er al in zou slagen zo’n knaagdier op een mouw gespeld te krijgen zonder mouw te vegen. Ik bedoel zonder vegen achter te laten op die mouw, maar dat had u als pientere verstaander allicht al gesnopen, als u snapt wat ik bedoel? Een knaagdier op mijn mouw; ik mag er niet aan denken. Je zal bij een drukke halte maar op een vol beladen tram stappen met een rat op je mouw… Waarvoor je, nota bene, bij het opstappen nièt betaald hebt. En waarom niet, asjeblief? Omdat die rat op je linkse mouw zat en je de mening was toegedaan dat je voor linkse ratten niet hoefde te betalen omdat die hun matten moeten rollen, zoals te pas en te onpas gescandeerd op rechtse uitingen van vrije mening?

Die slagzin heb ik vaak gehoord – vroeger – maar eigenlijk nooit goed begrepen. Ik ben de mening toegedaan – en de dierenbescherming zal mij daarin bijtreden – dat je ratten niet met matten moet laten rondzeulen. Matten zijn niet geweven om te zeulen, maar om er je voeten aan te vegen, wat van hogerhand ook wel eens – zo af en toe –wordt gedaan met de vrije mening, alsof het een mat was. En behoor je nièt tot hogerhand en wil je toch toegang krijgen tot de vrije mening, de sleutel ligt onder de mat…