Als jarenlange vriend van de Afrikaners in ’t algemeen en van de Boeren in ’t bijzonder, heb ik decennia geleden al aan meer dan één alarmbel getrokken om de Westerse wereld te alarmeren over een volkenmoord die al evenveel decennia in de wereldpers letterlijk dood gezwegen wordt. Die aanvallen en moorden op vaak geïsoleerde boerderijen – plase in het Afrikaans –vallen te situeren in de periode van de wereldwijd bejubelde machtsovername aan de Kaap door de ei zo na heilig verklaarde Nelson Mandela van het African National Congress (ANC) waarvoor de wereldpers toeters en bellen en bazuinen te kort kwam om er verslag van te doen. De vraag of het samenvallen van die inauguratie en het begin van die plaasmoorde al dan niet toevallig was, laat ik hier maar liever in het midden hoewel ik er ‘het mijne’ over denk. Tussen het jaar van de machtsovername en de dag van vandaag gaapt een kloof van haast dertig jaar en héél die tijd, àl die jaren, zijn terroristen afgelegen plase blijven aanvallen en hebben zij vreedzame inwoners, niet zelden na gruwelijke marteling, verminkt of vermoord. En het bewind zwijgt en het wereldgeweten hat es nicht gewusst.
Het ‘woud’ van witte kruisen ter herdenking lijkt intussen nog amper overzienbaar, haast even onoverzienbaar als de vraag, de schreeuw,‘Waar eindigt dit?!’ Eindigt dit als die àndere schreeuw te horen zal zijn, die noodkreet om het dagelijks brood waar de boeren sinds mensenheugenis voor ploegen en zwoegen, maar dat niet meer zullen kunnen als de laatste hunner onder zo’n wit kruisje rust in vrede? Dramatiseer ik, beste lezer? Overdrijf ik? Misschien wel, ja, want al die plaasmoorde ten spijt melden zich nog steeds, naar ik lezen mag, gedreven jonge boeren aan om mee te dingen naar de blijkbaar prestigerijke status jong boer van die jaar om, naar de prachtige ballade van Werumeus Buning, voort te ploegen. Zelfs in het niet van terrorisme gespeende Zuid-Afrika, waar de machthebbers aan de Kaap bij elke boer die wordt vermoord, doen of hun neus bloedt. Helaas is het niet hun neus die bloedt, maar vorig jaar vloeide er, vertellen mij droge tabellen van statistieken, op 77 plase bloed omdat schurken gehoor hadden gegeven aan het nog steeds nièt verboden opruierslied Kill the Boer. Wil de laatste boer zijn hand opsteken? Of zijn riek? Wat hij ook opsteekt, het ANC aan de macht beweert nog steeds in ‘bloedige’ ernst dat er in Zuid-Afrika niet ‘zoiets’ als plaasmoorde bestaat. Wie zei daar ook weer dat macht leidt tot corruptie? Zou ANC dan kunnen staan voor Aanloop Naar Corruptie of zijn ze ginder al een stadium verder? Beste Boeren, hou koers!