In Brussel is zopas weer het jaarlijkse ‘Bal Marginal’ van het linksliberale regime gehouden, met de homo-optocht ‘Brussels Pride’. Met duizenden trokken ze weer door de straten: de travestieten, de trans, de figuren met hondenmaskers…

Ook dit jaar weer werd een waanzinnig propagandacijfer gelanceerd: er zouden ‘meer dan 150.000 aanwezigen’ geweest zijn! Vorig jaar was dat nog ‘maar’ 100.000.

Nochtans kan iedereen die wat foto’s bekijkt vaststellen dat er weliswaar volk, maar niet echt een opeengepakte massa is. Overal is vlot ruimte om te staan of te wandelen. Bij een écht evenement met 150.000 man is dat wel even anders.

Het getal 150.000 is ook om andere redenen belachelijk:

• de Brusselse binnenstad, met nauwe straatjes en pleintjes, kan zo’n aantal niet aan. Bij zo’n aantallen mensen raken straten verstopt, moeten pleinen afgezet worden met veiligheidsbuffers, worden metrostations gevaarlijk want overvol. Maar de Brussels Pride ging wel degelijk door in de binnenstad – en er werd geen enkel massaprobleem gesignaleerd.
• Echt grote betogingen en manifestaties worden daarom in Brussel steeds gehouden op de grote lanen, in het Jubelpark of aan het Atomium. Maar daar blijft de Brussels Pride weg.
• Een mensenmassa van 150.000 zou spectaculaire luchtbeelden vanuit een drone opleveren, en elke nieuwsredactie heeft die tegenwoordig. Maar zo’n beelden kregen we niet te zien… Vreemd, niet? Vanuit de lucht zou pas echt opvallen hoe grotesk de leugen is.

Op basis van de foto’s schatten wij het aantal aanwezigen op ergens tussen de 10.000 tot maximaal 15.000.

Propaganda

Waarom dan zo’n grove leugens? Ten eerste omdat getallen als 100.000 en 150.000 propagandacijfers zijn. Het moet de boodschap overbrengen: al wie kritisch denkt over dit soort marginale optochten is een achtergebleven individu, en behoort tot een kleine minderheid ‘die het nog niet snapt’. In werkelijkheid is het precies andersom: een meerderheid van de mensen vindt deze optochten decadent en overbodig, maar durft het door de propaganda van een fanatieke en luidruchtige minderheid niet meer zeggen.

Ten tweede zijn deze optochten big business geworden. Ze worden nu niet meer georganiseerd door een stel activisten maar door overheden en gesubsidieerde lobby’s, en die krijgen daarvoor miljoenen euro’s belastinggeld. Die enorme uitgaven worden verantwoord met ‘businessplannen’ waarin beweerd wordt dat zo’n ‘prides’ een enorme economische meerwaarde zijn voor een stad als Brussel. De achillespees van al die beweringen is het aantal bezoekers: dat moet dus kunstmatig opgedreven worden om de subsidies rijkelijk te laten vloeien.

De vraag die bij dat alles rijst is deze: als al onze media zo flagrant liegen over iets wat we allemaal met onze eigen ogen kunnen vaststellen, hoe moeten ze dan niet liegen over de vele zaken in het buitenland die we niet zelf kunnen vaststellen?