Stoffelijke resten van Jose Antonio Primo de Rivera verplaatst door links regime

De stoffelijke resten van Jose Antonio Primo de Rivera, oprichter van de Falange Española (1933), die op 20 november 1936 door de Republikeinen werd vermoord, rustten sinds 1959 in de Basiliek van de Vallei van Los Caïdos, een prachtig monument dat op verzoek van generaal Franco werd gebouwd en waar de onbekende doden van de burgeroorlog die Spanje eind jaren dertig teisterde, in hetzelfde mausoleum liggen begraven. Jose Antonio werd tijdens een schijnproces ter dood veroordeeld en zonder toestemming van de landelijke autoriteiten werd hij op 20 november 1936 geëxecuteerd, zeg maar laffelijk vermoord door de linkse brigades.

Maar socialisten en communisten kunnen zelfs de doden niet met rust laten. Vorige week werden zijn stoffelijke resten opgegraven en verplaatst naar de Madrileense begraafplaats San Isidro. Dat gebeurde krachtens een nepwet uit 2022. De eerste regels van deze wet luiden als volgt: “Sinds het einde van de burgeroorlogen en wereldconflicten die Europa in de 20e eeuw hebben verwoest, en vooral sinds de Holocaust, is de bevordering van een beleid van democratische herinnering een morele plicht geworden. In feite is die nepwet een aanvulling op de miserabele “Wet op de Historische Herinnering” (52/2007) van de socialist José Luis Rodríguez Zapatero. Let op het woord ‘holocaust’ in de tekst. Wat kan een man die in 1936 vermoord werd in godsnaam met de holocaust te maken hebben?

Eerst Generaal Franco

Na de controversiële overbrenging drie jaar geleden van de stoffelijke resten van generaal Franco toont de huidige linkse regering in Madrid opnieuw haar ware gelaat van permanente revanchistische ingesteldheid en haat. Door deze morbide manoeuvres uit te voeren, voert zij een ware provocatie uit tegen de nationalisten die, van de ene verkiezing (VOX) op de andere, in het hele land vooruitgang boeken.  Zodra deze grafschennis werd aangekondigd – het moet gezegd – verzamelden honderden Falangisten zich spontaan langs de route van het begrafeniskonvooi om hun trouw te tonen aan de martelaar van het vrije Spanje. De dag later waren het er al duizenden.

Sympathisanten verzamelen om hun onvrede te uiten:

Heel deze zaak geeft wel een zeer duidelijk beeld: de grenzeloze onverdraagzaamheid van de rode rakkers, maar dat wisten we al lang natuurlijk.