Leuven: Vlaamse vrouw drie keer lastiggevallen door vreemdelingen, een getuigenis

Een Vlaamse vrouw bracht zopas ‘s avonds een bezoekje aan het centrum van Leuven, de stad waar zij destijds gestudeerd heeft. In de loop van de avond werd ze maar liefst drie keer op straat lastiggevallen door vreemdelingen, zowel alleen als in groep. Dit is haar getuigenis:

“Vaarwel Leuven”

Gisteren vertoefde ik weer eens even in die ‘warme maatschappij’ waar iedereen zo hoog mee oploopt. Lekker gesmuld en geklonken op een fijn weerzien met een oude vriend, dat veel te lang op zich had laten wachten. Daar waar mijn gezelschap mijn kortstondig verblijf te Leuven aangenaam vertoeven maakte werd ik tegelijkertijd helaas ook geconfronteerd met een heel ander beeld dat me ongerust en opgejaagd stemde met een bezwarend gevoel van onveiligheid.

Amper 5 minuten na het verlaten van mijn wagen, werd ik al aangeklampt door een man met donkere huidskleur. Mijn negatief antwoord betreffende het geven van een sigaret viel niet in goede aarde, wat resulteerde in een zeer denigrerende grijns, een rochel gemikt naar mijn voeten en wat bedreigende klanken.

Met versnelde tred vervolgde ik mijn weg richting Oude Markt waar op de hoek van de Schapenstraat een onverzorgde, zwarte man tegen de muur leunde. Bij het kruisen van dit figuur zette deze zich ostentatief recht, botste tegen mijn schouder op en liep een stuk met me mee, onder begeleiding van een weinig eloquent, noch civiel jargon. Wanneer het zo ver komt, dat je als vrouw het op een lopen moet zetten in de hoop spoedig andere mensen tegen te komen, voor het verzekeren van de eigen veiligheid, in een ooit zo geliefde Vlaamse stad, en je jezelf beklaagt niets ter bescherming hebben meegebracht, is het al érg ver gevorderd…

Het intimiderende gedrag beterde er in de stad zelf echter niet op. Integendeel; het herhaalde zich meermaals later op de avond.

Een groepje hangjongeren van Marokkaanse afkomst, die me uitscholden met uitingen als “kahba”, wat dus ‘hoer’ betekent, spuugden bij het voorbij stappen, zetten zich fysiek de borstkas op en volgden me ongegeneerd voor een tiental meter. Het leek wel de ‘nieuwe’ knikkende glimlach die in mijn dorp nog steeds als algemene beleefdheid en begroeting geldt.

Eens op restaurant, in het bijzijn van mijn metgezel, werden we geplaagd door een zigeuner die extreem opdringerig bloemen aan tafel kwam verkopen. Het woord “Neen” zal waarschijnlijk door de taalbarrière niet duidelijk genoeg geweest zijn. Het duurde 5 minuten alvorens die man de boodschap begreep…

Na het fijne weerzien met de vriend diende ik de weg naar mijn wagen opnieuw af te leggen. Beschaamd moet ik toegeven dat ik als volwassen vrouw de ganse weg heb gelopen, me te vaak omdraaiend om te kijken of niemand me volgde. De meters tot aan mijn wagen aftellend.

Leuven, een stad die ik als student vroeger op mijn duimpje kende, boezemde me gisteren met momenten angst in, want de stad waar studenten zich veilig zouden moeten voelen, een stad waar men met een gerust hart kinders naar de jaarmarkt en diens kermis zou moeten kunnen laten gaan, een stad waar kennis roerde en bij pot en pint gezwanst kon worden, onbezonnen, zonder angst: Die stad is niet meer.

Nu rest er enkel nog een stad diens romantiek werd gestolen, veiligheid werd verkracht, kennis werd verloederd en geschiedenis werd begraven. Alles ingepalmd en vervangen door dingen die mij vreemd zijn. Wal-ge-lijk!’

Wij voegen eraan toe: Omvolking is geen ‘komplottheorie’, maar een feit. Jij kiest ervoor of heel Vlaanderen verder wegzakt in omvolking, islamisering, criminaliteit en verloedering. Niemand kan nog afzijdig blijven. Kies je de kant van de Vlaamsnationalisten, van veiligheid op straat, dag en nacht, voor elke Vlaamse vrouw? Of kies je de kant van de landverraders, de omvolkers, de fans van open grenzen en van nog meer asielzoekers? De keuze is aan elk van ons. DEEL dit getuigenis!