Afgelopen zondag hielden duizenden Vlamingen en Nederlanders een zonovergoten toffe IJzerwake.  Naast de op komst zijnde incidenten (die er dus niet waren) en de vele op komst zijnde neonazi’s (die er dus ook niet waren) had de leugenpers vooral aandacht voor één element: de vermeende leeftijd van de bezoekers.  Op Twitter liet links het masker helemaal vallen: de IJzerwake is lachwekkend want ‘alleen de bejaarden vanuit de omliggende rusthuizen werden met bussen aangevoerd’.

Dat beeld strookt uiteraard niet met de werkelijkheid.  Terwijl de oudere bezoekers zich comfortabel neervlijen op de stoeltjes vooraan op de weide, wandelt het jongere publiek rond in het IJzerwakedorp of volgt het gebeuren vaak rechtstaand.  Er zijn de voorbije jaren opmerkelijk veel gezinnen met kinderen en mensen van alle leeftijden aanwezig.

Maar er is eigenlijk toch ook iets anders aan de hand.  We leven in tijden waar het liberale regime er zogezegd voor zorgt dat absolute gelijkheid heerst en elke discriminatie verboden is, in het bijzonder ook op basis van leeftijd, maar in de praktijk wordt er toch met héél andere maatstaven gemeten.  Als een 16-jarig wicht aan het hoofd van een stel schoolkinderen marcheert om ons te zeggen dat de wereld zal vergaan door de ‘klimaatcrisis’, dan valt de pers in zwijm want het is ‘de jeugd’.  Maar als inderdaad duizenden ook oudere Vlamingen in Ieper verzamelen, en waarom niet, dan zou dat het gebeuren plots ‘oubollig’ of irrelevant maken.  

      

Als 50-jarige, die dus (misschien) net nog het verwijt ontloopt dat hij zelf al een senior is, heb ik daar toch bedenkingen bij.  Elke gezonde samenleving predikt respect van jongeren voor ouderen.  In verschillende talen is dat zelfs verankerd in de taal, waarbij de jongere de oudere aanspreekt met de beleefdheidsvorm (sie, vous) tot op het ogenblik dat de oudere de jongere de ‘lossere’ vorm aanbiedt (du, tu).  En terecht, want zijn het niet de ouderen die al langer hebben bijgedragen aan de gemeenschap?  Die gezwoegd en gezweet en gewerkt hebben om de welvaart en de tradities te bouwen waarop de jongeren nu verdergaan?  Denk gewoon even na hoeveel een 80-jarige in zijn leven in dit land al aan belastingen betaald heeft, en het begint je te duizelen…

Op de IJzerwake mocht ik een paar oudere Vlaamsnationalisten ontmoeten, intussen de 80 voorbij.  Wat trager vandaag, en met minder vaste stap.  Maar zoals altijd met heldere ogen en bezieling in de stem.  Ik weet dat dit de mensen waren die de Voerstreek Vlaams hielden, door in de jaren ’80 waterkanonnen en traangasgranaten te trotseren en de bende van Happart tegen te houden.  Ik weet dat dit de mensen waren die aan de Beurs van Brussel door de franstalige blokkade braken en zo de Marsen op Brussel mogelijk maakten.  Zijn zij nu ‘minder’ omdat zij intussen op leeftijd zijn?  Wel integendeel.  Ze zijn een bron van ervaring en inspiratie, voor wie dat wil zien.

En dan was er dit jaar nog die toespraak op het podium van de 98-jarige professor Alexander Evrard, die ons opriep de fakkel over te nemen en de Vlaamse beweging met succes te beëindigen met de Vlaamse onafhankelijkheid.  Hij kreeg terecht een staande ovatie.  Ik hoop dat alle oudere mensen op de weide beseften dat dat applaus ook voor hen en hun hele generatie bedoeld was.  Want een Vlaanderen dat schoolkinderen blind aanbidt en neerkijkt op zijn ouderen is grondig de weg kwijt; en dat zal ons op IJzerwake niet overkomen.