Anti-Vlaams Unia niet langer door Vlaanderen gesubsidieerd: enkele onthutsende getuigenissen

Gisteren werd in het Vlaams Parlement gedebatteerd over de beslissing van Vlaanderen om niet langer met Unia samen te werken. Het is een terechte beslissing van Vlaanderen, al is niet alles wat het lijkt. Links-liberaal minister Bart Somers (Open Vld) staat immers al klaar met het volgende instituut om de ‘superdiversiteit’ er bij de Vlaming – die niet binnen de uitgetekende, multiculturele lijntjes loopt – via juridische weg in te rammen.

Wie al wat meer jaren op de teller heeft staan herinnert zich nog goed de oprichting van het CGKR, voluit het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. Aan het hoofd stond pater Johan Leman. Het beruchte instituut werd tijdens diens ambt cynisch ‘Centrum Leman’ genoemd. Kwam je ermee in aanraking, dan wist je dat het goed fout zat.

Leman begon zijn carrière in de politiek als kabinetschef van Paula D’Hondt (CVP). Zij was Koninklijk Commissaris voor het Migrantenbeleid, een functie waarmee ze meermaals hard botste met het toenmalige succesvolle Vlaams Blok. In 1993 werd onder haar auspiciën het CGKR opgericht. Dit anti-blank en anti-Vlaams centrum was één van de twee aanstichters van de latere veroordeling van (de 3 vzw’s van) het Vlaams Blok in 2004 wegens zogezegd racisme en aanzetten tot haat en discriminatie. Een bijzonder en uniek proces, waarbij zelfs de grondwet werd gewijzigd om de nationalistische partij te kunnen veroordelen.

Of het nu het CGKR was, of het huidige Unia: jaar na jaar bewijzen de jaarverslagen dat het met – jaarlijks 900.000 euro – Vlaams belastinggeld gesubsidieerde centrum voornamelijk discriminatie van vreemdelingen behandelde. Moslims hebben nog een extra streepje voor zelfs. Als blanke Vlaming was en is het een verspilling van tijd en energie om een klacht in te dienen bij het centrum. Niet enkel de jaarverslagen tonen dit duidelijk aan, ook getuigenissen en ervaringen bewijzen dit zwart op wit.

Onze medewerker en mede-oprichter van ReAct Bert Deckers diende in oktober 2011 klacht in bij het centrum, nadat zijn zoontje van 3 (!) jaar werd geweigerd door de Landelijke Kinderopvang omdat zijn vader in de provincieraad zat voor het Vlaams Belang. Het haalde geheel terecht het VRT-nieuws, zowat alle kranten en een interview in P-Magazine. Je zou denken: discriminatie op basis van politieke voorkeur, een kolfje naar de hand van het CGKR. Niet dus.

Bert diende uiteraard een klacht in bij het bewuste antidiscriminatie-instituut, maar het CGKR stuurde droogweg een korte brief terug met de mededeling dat zijn zaak “niet maatschappelijk relevant” zou zijn. Een kind uitsluiten van opvang omwille van de politieke voorkeur van de vader: niet maatschappelijk relevant. Mocht een Marokkaans kind geweigerd worden, het CGKR/Unia diende waarschijnlijk zélf klacht in bij de bevoegde instanties, om vervolgens de onthaalouder te brandmerken voor de rest van haar of zijn leven.

Een andere getuigenis is die van Vlaams parlementslid Sam Van Rooy (Vlaams Belang). Nadat hij een tijdlang gewerkt had voor de Nederlandse politicus Geert Wilders, wilde hij opnieuw aan de slag als bouwkundig ingenieur in Vlaanderen. Verschillende keren werd hij omwille van zijn politieke referenties geweigerd en toen hij uiteindelijk toch werd aangenomen bij een overheidsbedrijf, was het van korte duur omdat de socialistische vakbond had aangedrongen bij de directie om Sam te ontslaan. De reden: zijn politieke verleden.

Om een lang verhaal kort te maken, ben je blank, Vlaming, boven de 40, hetero, katholiek, hardwerkend, gezond en noem maar op, dan heeft een klacht indienen bij het links-activistische Unia totaal geen enkele zin! Vlaanderen besefte dit vermoedelijk zelf ook en draaide onder andere daarom de geldkraan dicht. Uiteraard wordt bij het Vlaams Belang gevreesd dat het nieuwe mensenrechteninstituut van Somers, dat de Vlaamse regering dus gaat oprichten, niet veel beter gaat doen. Afwachten dus, maar we maken ons weinig illusies.