Wie gevoel voor kleur weet te paren aan gevoel voor symfonie, zal zich wellicht aangesproken voelen door deze fotogenieke pose van deze diva van Zuid-Afrika èn van de wereld, geflankeerd door musicus Coenie de Villiers, die haar 90ste verjaardag een passende klankkleur heeft verleend door het zingen van een muzikale ode ter ere van ‘onse Mimi’. De viering, nièt toevallig aan het indrukwekkende Voortrekkermonument in Pretoria, was het prijzenswaardig initiatief van die Federasie van Afrikaner Kultuur (FAK) en mocht er trots de fine fleur van de Zuid-Afrikaanse cultuur welkom op heten. Al die fyn blomme zullen zeker wel instemmend hebben geknikt bij de verklaring van Coenie dat Afrikaans nièt de taal is die enkel in die kombuis (de keuken) gesproken wordt, maar de taal waarin je kan lachen, zingen, dromen en, in het geval van ‘onse Mimi’, de volkse troetelnaam waarmee Coertse in de loop van de jaren bekend is geworden, een taal waarmee je de hele wereld kan bekoren. Jana Cilliers, bekroonde actrice en jarenlange vriendien van de zangeres, noemt het moeilijk om de invloed te beschrijven die het Coertses talent op de kunstwereld heeft gehad: ‘Een mens die gevierde zangeres amper proberen te beschrijven zonder er lyrisch bij te raken’. Waar zij dan lyrisch aan toevoegt: ‘Onse Mimi is waarlijk volksbezit en een van onze grootste ikonen’. Dat besef was in 1996 reeds doorgdrongen tot de FAK, die haar toen vereerde met de FAK Prestige-toekenning. Voor de Afrikaner Kultuurkring leek het geen al te grote stap van Prestige naar de sinds haast mensenheugenis voor alle Dietsers beschikbare Volkszangbundel waarop Mimi Coertse en wie haar zijn opgevolgd, hun eigen stempel hebben gedrukt. Nog een reden te meer voor de FAK om leven, loopbaan en nalatenschap van deze hèèl bijzondere dame te vieren. Dat daarbij ook de vereniging Bravo betrokken was, mag best beschouwd worden als nog een symbolische kers te meer op de taart.
