Door gastschrijver Mike Vermeulen
Recent verschenen er in de systeemmedia verscheidene artikelen over de gewelddadige incidenten rond het anti-lockdown protest in de wijk Transvaal (Den Haag). Hier werden anti-lockdown demonstranten met bruut geweld aangevallen door het politiekorps Haaglanden. Reeds aangehouden demonstranten werden zwaar mishandeld door losgeslagen smerissen terwijl ze weerloos op de grond lagen. Een van de demonstranten kon rekenen op een harde trap vol in zijn gezicht: een rechtstreekse poging tot doodslag. Andere demonstranten hielden kneuzingen, zware verwondingen en zelfs botbreuken over aan het disproportionele politiegeweld.
Naderhand probeerde de politie hun handelen te rechtvaardigen d.m.v. een opiniestuk in het Algemeen Dagblad. Volgens Politiechef Paul van Musscher waren de mishandelingen de schuld van de demonstranten zelf. Volgens hem worden “…overal Defend-groepen opgericht om bewust de confrontatie aan te gaan en met geen ander doel naar de demonstratie te gaan dan om dienders lichamelijk letsel toe te brengen en te bedreigen. Een zeer zorgelijke ontwikkeling.” Schijnbaar rechtvaardigt dit bruut politiegeweld en de zware mishandelingen van reeds aangehouden personen en dus op dat moment volkomen weerloze demonstranten door zijn korps.
Een orgie van politiegeweld
Deze gebeurtenis staat niet op zichzelf. Al sinds het begin van de lockdowns zien we een grote toename van staatsrepressie en politiebrutaliteit. Bij de eerste protesten tegen de lockdown in Den Haag was de politie al uitermate agressief tegen (toen nog) vreedzame demonstranten. Een belangrijke rol hierbij was vooral weggelegd voor de zgn. “Romeo’s” (aanhoudingseenheden) die op groepen demonstranten inreden en met grof geweld arrestaties verrichten. Hierbij werden ze bijgestaan door de Mobiele Eenheid en platte petten met wapenstok, die hun agressie op de achtergebleven, woedende menigte mochten botvieren.
Met het toenemende verzet tegen de lockdowns, nam ook het politiegeweld steeds meer groteske vormen aan. Hierbij ging de politie meermaals hun boekje ver te buiten, zoals bijvoorbeeld in Eindhoven waar een voorbijganger van dichtbij met een waterkanon tegen een betonnen muur werd gespoten. Ze moest dit met een schedelbreuk en 18 hechtingen bekopen. Het politiegeweld kwam tot een hoogtepunt tijdens een anti-lockdown protest op 14 maart in Den Haag. Een aangehouden demonstrant werd hier zwaar mishandeld en door een politiehond gebeten, terwijl hij geboeid op de grond lag. Een andere omstander werd met wapenstok van zijn fiets geslagen en een vrouw werd door een politieagent voor een rijdende ME-bus geduwd. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van het excessieve geweld dat deze dag toegepast werd door medewerkers van het Haagse politiekorps. Er werden een zestal aangiftes tegen politie Haaglanden gedaan. Daarnaast ontvingen ze 120 klachten over het politiegeweld.
Criminalisering van de slachtoffers
Zelfs Amnesty International veroordeelde dit geweld. Amnesty noemde het optreden van de Nederlandse politie disproportioneel en riep Burgemeester Jan van Zanen en het Openbaar Ministerie op om onderzoek te doen. Een speciaal opgestelde commissie oordeelde later dat politieagenten onprofessioneel gehandeld hadden en daarmee was de kous af. Geen consequenties, gevolgen of straffen. Hiermee hield het geweld ook niet op. In protesten die volgden kwam het nog vaker tot confrontaties tussen agenten en demonstranten. Daarbij werd meermaals disproportioneel geweld gebruikt, zoals recent nog in de Haagse wijk Transvaal.
In plaats van de hand in eigen boezem te steken, criminaliseren de gevestigde orde en de politie liever de slachtoffers van het geweld. Via opiniestukken in de systeemmedia wordt de polarisering verder aangewakkerd en dissidenten gedemoniseerd. Politiewoordvoerders mogen de geesten alvast rijp maken voor fascistoïde toestanden, waarin het volkomen normaal is om geboeide arrestanten te mishandelen en te treiteren. Dissidenten die weigeren zich te onderwerpen aan de dogma’s van de gevestigde orde worden vogelvrij verklaard en uitgesloten van het publieke leven. Echter, meer repressie roept om meer verzet!
De noodzaak voor Defend-groepen
De reden dat de Defend-groepen (lees: verdedigingsgroepen) werden opgericht is juist vanwege dit disproportionele politiegeweld tegen demonstranten.
Politiechef Paul van Musscher slaat de plank volledig mis. De Defend-groepen werden NIET in het leven geroepen om de confrontatie op te zoeken, maar juist om vreedzame demonstranten te beschermen TEGEN het buitensporige politiegeweld waar ze keer op keer mee geconfronteerd worden. Sinds het begin van de lockdown worden grondrechten en vrijheden massaal afgeschaft, terwijl politie- en geheime diensten steeds meer vrij spel krijgen. Het feest van de vrijheid is daarmee definitief voorbij en we zien onszelf geconfronteerd met de opkomst van een nieuw soort totalitarisme.
De gevestigde orde is afhankelijk van geweld om hun controle over het volk te behouden: een monopolie op geweld. De agent is een instrument van de gevestigde orde. Hun primaire functie is dus om de belangen en besluiten van de gevestigde orde te handhaven door middel van geweld. Met het excessieve politiegeweld tegen vreedzame demonstranten is inmiddels duidelijk geworden dat we niet kunnen rekenen op de politie en justitie om recht te brengen. Deze zijn integraal onderdeel van een systeem dat verantwoordelijk is voor medische apartheid en keiharde repressie tegen de tegenstanders ervan.
Als we niet langer op de politieagent kunnen vertrouwen om ons demonstratierecht en onze vrije meningsuiting te waarborgen, dan zijn we gedwongen om onszelf te beschermen tegen onderdrukking. De agent houdt een crimineel systeem van geweld in stand dat ons veroordeeld tot leven onder ongelijke omstandigheden. Het hele systeem moet worden afgeschaft, samen met de agent die dit systeem beschermt. Defend-groepen zijn noodzakelijk om onszelf te kunnen verdedigen tegen de gewelddadige autoritaire structuren die ons van onze vrijheid proberen te beroven!
Als recht onrecht wordt, dan wordt verzet een plicht!
tegen bepaalde andere groepen van demonstranten , die zelf met bruut geweld plunderen , word met de fluwelen hand opgetreden . en indien dan de politie een deel van haar taak , de eigendommen van de burgers beschermen , ter harte neemt word ze medogenloos in de rug gestoken door de eigen chefs , het gerecht en de politiek want dan zou het ” racistisch ” kunnen zijn .
Waaruit dus blijkt dat de politie helemaal niet de taak heeft de eigendommen van burgers te beschermen, maar enkel de belangen van de heersende politieke orde te beschermt.
Het volk krijgt wat het verdient….