Ja, het stond in een krant die ik niet ga noemen, omdat het een gazet van Antwerpen was en het zal dus wel waar zijn, echtig en techtig, dat Studio Brussel, MNM en Eén voor hun blikvangende Warmste Week welkom zijn in de warme armen van de beminnelijke allemansvriend Bart Somers. Al die warmte, lees ik nog met verrukking (oei, ik schreef bijna met verrekking), word ik warme banen geleid door Mechelens feestvoorzitter Kristof Calvo, de vrolijke man op de juiste plek. Wie dat een beetje vreemd zou vinden, wil ik erop wijzen dat in de warmste stad van Somers wat vreemd is, als vanzelf met warmte wordt onthaald, maar het kan nog altijd warmer, warmst en de hele leugenpers schrijft zich te pletter om de ingetreden herfstkilte met een week warmte te verzomeren. Straffer nog, die héle warme week lang moet in stad aan de Dijle iederéén in alle vrijheid zichzelf kunnen zijn.

Of iederéén die vrijheid ook op een spandoek mag kliederen, is uiteraard maar de vraag. Wellicht spelen daarbij de span- en draagwijdte een rol, van de boodschap bedoel ik. Die boodschap moet er een zijn van warmte, véél warmte, héél veel warmte. Niet voor niks strooit de volksmond rond, al jààren, dat de plaatselijke autochtonen, toen er daar nog amper allochtonen waren – foei, wààr is de tijd? – het bij valavond zo warm kregen dat zij dachten dat hun Sint-Romboutstoren vuur had gevat en zij in paniek groot alarm sloegen.

Vals alarm, vertelden later de schrijvers van kronieken, maar bepaalde hoge gezagsdragers hebben er tot op de dag van vandaag wel een brandmanie op rechts aan overgehouden die hun flarden van fata morgana  voor de ogen doet dansen tot zelfs tot in het verre Bilzen toe. Bewijzen hebben zij daarmee niet nodig, want voor die brand van hun toren aan de Grote Brand, waren in tempo suspecto evenmin bewijzen voorhanden. Als het om bewijzen ging, stond zelfs Kristof Calvo, die zoveel had bijgeleerd bij de Groene Hollanders, met zijn mond vol tanden, al kreeg hij het er wél warm van als opperhoofd van Mechelen Feest. En kijk, daarmee zijn we als vanzelf weer bij die week van Mechelse warmte gesukkeld, met een warme overvloed aan aandacht voor al wie niet komt provoceren met aanstootgevende spandoeken en meent op de Voorpost denkt te moeten gaan post…vatten. Die zal daarmee ne warme post pakken! Warm tarief: zes maanden.

Volgens de vrije mening die in het warme Mechelen opgeld maakt, is dat, in verhouding tot de begane provocatie een zeer mild tarief, waar de snode begunstigden het warm van zullen krijgen. In tegenstelling tot bepaalde obscure nevenverschijnselen als IJzerwake en Zangfeest, zal de Mechelse warmte op Eén en VRT NU niet uit de ether weg te branden zijn. Een met openbare centen betaalde openbare omroep moet, waar of niet?, zijn prioriteiten kennen, met alle mogelijke warmte van dien. Om naar uit te kijken, Geachte Belasting betalers!