Heeft corona een domper op de 20ste IJzerwake gezet?

Dat zullen Vivaldioten heimelijk wel gehoopt en Vlaamse republikeinen met een klein hartje gevreesd hebben. Die laatsten allicht ook wegens de buiige weersvoorspellingen die meteorologen haast even kwistig in de bovenlucht hadden gespuid als virologen doemberichten over rampzalige aandoeningen voor wie zich niet laat inenten. En ja, ik voel mij niet te beroerd om ruiterlijk toe te geven dat ik wegens virus en buien – in dié volgorde – een merkelijk lagere opkomst van Vlaamse zelfstandigheidsdenkers had verwacht. Wie zijn ogen  de verschillende parkeerweiden liet afspeuren, kreeg echter de indruk dat er beslist niet minder volk naar Steenstraete was afgezakt dan in 2019, het jaar dat de corona-dictatuur voorafging. En dan die sfeer die als een Bengaals vuur door zowel de Mis met vier Vlaams bezielde priesters knetterde als door de seculiere plechtigheid met een doorwrochte toespraak van VVB-voorzitter Hugo Maes en een aan de ribben klevende uitsmijter van Wim De Wit die al lang een opvolger zoekt, maar blijft waar hij zit.

Om met de religie te beginnen: “Wij brengen te weinig moed op om Vlaanderen vrij te maken”. Zo werden er van achter het altaar en het kruis wel meer vrank-Vlaamse uitspraken gedaan die als een sterke symbiose ineen vloeiden met de wake waarin, naar de inleiding van Elke Heylen, “wij hier vandaag onze krachten bundelen in strijdvaardigheid, net als de Vlaamse vrijwilligers in de Groote Oorlog”. Noteer toch even, Vlaamsgezinde lezers, dat de IJzerbedevaart van 1921, de tweede in de rij, plaatsvond op de weide in Steenstrate, om massaal hulde te brengen aan de broederlijke en Vlaamse idealen en offers van Frans en Edward van Raemdonck. Mij ontroeren nog steeds de onsterfelijke verzen die de soms (?) miskende ‘sofa-poëet’ Anton van Wilderode aan de broers uit Temse heeft gewijd. Temse, jawel, dat nijver dorp aan de Schelde dat nog altijd deel uitmaakt van .be.

België, sneerde sarcastisch Hugo Maes, doet mij steeds denken aan een Trabantje, net als het krakkemikkig koninkrijk van Flup Eén, van bij de start een hopeloos geval en hoe langer hoe onveiliger. Je komt er nergens mee zonder dat pech of stilstaan je deel wordt. Het nog willen opkalefateren is zonde van de tijd en de centen. Met VVB-politicoloog Bart Maddens raadt spreker ons aan in 2030 niet de 200^ste verjaardag van die staat te vieren, maar b.v. de vijfde verjaardag van de Vlaamse republiek.  Dan wel als Vlamingen aan hetzelfde zeel trekken, zoals ook voorzitter De Wit vurig bepleit in zijn veelvuldig door instemmend applaus onderstreepte slottoespraak. Terug naar de Godsvrede van de Fronters, klinkt het daar, gevolgd door de nogal retorische vraag: “Waar zijn onze Vlaamse politici???”

Bedoeld worden met die retoriek: échte politici, die rechtlijnig kiesbeloften uitvoeren, die oplossingen vinden. Wie die twee samen kan realiseren, noemt de voorzitter een staatsman, wie op beide terreinen faalt, is waardeloos voor zijn volk en verdient zijn (onze?) liefst achtvoudige minachting: verrader, bedrieger, lafaard, egoïst, zwakkeling, leugenaar, verkwister, crimineel. Voor die minachting dondert zowaar een sterk applaus over de corona-tafeltjes. En dan moeten de aanvallen nog komen op het hof, de loge van het Grootoosten, het leugenpaleis VRT, de genderpropagandisten van Sensoa en Cavaria en de ondermijners van het gezin en de toekomstkansen van ons volk: “Wie het volk wil verheffen, verdedigt het gezin!” Wéér uitdrukkelijk applaus! En dan moet de aanval op de regimepers nog komen. En zeggen dat die zo ‘wreed’ haar best heeft gedaan om deze 20^ste IJzerwake de aandacht te bieden die ze dubbel en dik verdient. Of heb ik iets gemist?…

En dan moet die ultieme stunt nog komen: de Vier van Mechelen op het podium mét spandoek. Dan pas barst onder de nog steeds droge hemel de storm los, een storm van applaus en ‘belgië barst!’ bij een staande ovatie!!! Antwoord op de vraag in de titel: BIJLANGE NIET, INTEGENDEEL!!!!