Onbezonnen daden
Wanneer de vijandelijke media over hem schrijven dan hoort daar de onvermijdelijke foto bij van een boos in de lens kijkende Tomas Boutens, liefst met een vuurwapen in de hand. Boutens staat voor de leugenmedia dan ook symbool voor het ‘terrorisme van extreemrechts’. Koosnaampjes als ‘neonazi’ en ‘fascist’ mogen natuurlijk niet ontbreken. Wie zich echter de moeite getroost om met een open geest het laatste boek ‘Schemer over het Avondland’ van Boutens te lezen krijgt een heel ander beeld voor ogen van deze man.
Het is goed dat Boutens naast een overzicht van zijn politieke visie een terugblik biedt op zijn leven tot nu toe. Hij laat daarbij ook het hoofdstuk BBET (Bloed, Bodem, Eer en Trouw) niet onberoerd en zet de puntjes op de ‘i’. Wat overblijft van het zo gezegde ‘terrorisme’ zijn onbezonnen daden begaan uit jeugdige naïviteit. Ja, er werden fouten gemaakt; dat geeft Boutens grif toe, maar er zijn geen moorden gepleegd, geen aanslagen… niets. Er waren zelfs geen plannen voor een aanslag, ook al dacht een undercoveragent die graag te diep in het glas keek daar anders over.
De grote ‘fout’ van Boutens was wellicht dat hij zich weerbaar toonde, en laat dat nu net een doodzonde zijn in de ogen van de overheid. Die heeft liever dat haar mannelijke onderdanen lijken op de puberale sullen uit de hedendaagse reclamespotjes, voor wie de ultieme uiting van mannelijkheid bier en voetbal zijn (BLM-knielen is natuurlijk ook aanbevolen, dat spreekt voor zich). En zelfs dàt zal binnenkort waarschijnlijk niet genderneutraal genoeg zijn. Mag een man eigenlijk nog wel stoer en weerbaar zijn?
Boutens moét boeten!
Tomas Boutens hoort bij de welhaast uitgestorven soort van schrijvende soldaten. Bij het lezen van zijn boek dacht ik meermaals spontaan aan Ernst von Salomon, de Duitse – hij noemde zichzelf liever Pruis – vrijkorpssoldaat die betrokken was bij de aanslag op minister van Buitenlandse Zaken Walther Rathenau in 1922. Na een celstraf van vijf jaar ontpopte Von Salomon zich tot een gevierd auteur van romans (deels zijn eigen leven verhalend) en filmscenario’s.
Alhoewel hij dus betrokken was bij een aanslag op een belangrijke minister kon Von Salomon – na het uitzweten van zijn straf – ongehinderd een carrière opbouwen, iets wat Boutens niet gegund is. Dat bleek eens te meer met de zaak Jürgen Conings. Officieel kreeg Tomas Boutens een gevangenisstraf van zes jaar (waarvan twee jaar met uitstel en een hoop onkosten en boetes), maar de aasgieren van de media krijgen er maar niet genoeg van: Boutens moet levenslang boeten! Maar heeft een man die fouten maakte en daarvoor boette niet het recht om zijn leven opnieuw op het juiste spoor te krijgen? Zelfs de handlangers van kindermoordenaar en pedofiel Marc Dutroux kregen die kans!
Tegen de totalitaire staat
Ondanks zijn stoere imago getuigt Boutens’ politieke visie al bij al van een nuchtere kijk op de werkelijkheid. Klaar en helder behandelt hij tal van onderwerpen die ons volk aanbelangen. Soms neemt hij verrassend gematigde standpunten in. Zo is hij bijvoorbeeld geen voorstander van de doodstraf. Elders pleit hij ervoor om de omvolkingsproblematiek voorrang te geven op het streven naar Vlaamse onafhankelijkheid omdat het probleem van de immigratie veel prangender is. Zelfs een samenwerking met het Waalse volksdeel behoort volgens hem tot de mogelijkheden. Iets zegt mij dat niet elke Vlaams-nationalist dat even graag zal horen.
Ook interessant: Boutens’ visie op het bezit van wapens en het hoofdstuk over veiligheid, justitie en defensie waarin hij ons binnen leidt in de donkere krochten van de Belgische Staatsveiligheid. Het valt op dat Boutens helemaal geen voorstander is van een totalitaire staat met steeds maar uitgebreider bevoegdheden voor de politiediensten en een alomvattend cameranetwerk waar Big Brother jaloers op zou zijn. Dàt en zijn weerzin tegen de doodstraf: hoezo, een neonazi?
Nergens is overigens een spatje haat te bespeuren, wel bezorgdheid om het voortbestaan van zijn – en ons – Volk (hij schrijft ‘Volk’ steevast met een hoofdletter), maar dat kan toch geen misdaad zijn? Waar ik het ook helemaal mee eens ben is zijn kritiek op de liberale democratie. Ondanks enkele eclatante nationalistische verkiezingsoverwinningen is ons volk er niet op vooruit gegaan, en niemand die zich daar vragen over stelt. Boutens gelooft dan ook niet dat partijpolitiek ons volk zal redden.
Minder geslaagd vind ik Boutens’ standpunt over een mogelijke hereniging van de Nederlanden. Hij betwijfelt of dit een goed idee is, gezien de verschillen tussen het protestantse Nederland en het katholieke Vlaanderen. Maar het protestantisme in Nederland bevindt zich hoofdzakelijk boven de Moerdijk, terwijl het zuiden (Noord-Brabant, Limburg) eerder katholiek is. Ook in Duitsland is dat zo: Beieren en andere zuidelijke ‘Länder’ zijn katholiek; de noordelijke bondslanden zijn overwegend protestants. Dat probleem kan opgelost worden door te decentraliseren, iets wat de auteur elders in zijn boek bepleit om het bestuur (de macht) dichter bij het volk te brengen.
Evenwichtig politiek pamflet
Maar goed, een hereniging van de Nederlanden en zelfs Vlaamse onafhankelijkheid zijn nog niet voor morgen. Hoofdzaak is om futiele meningsverschillen ter zijde te schuiven en samen te strijden voor de toekomst van ons volk. ‘Schemer over het Avondland’ is een goed doordacht en evenwichtig politiek pamflet, vlot geschreven en al even vlot leesbaar, met af en toe wat milde humor. Boutens komt erg belezen voor de dag en kan daarbij putten uit bakken levenservaring. Dat laatste is iets wat veel politici missen: de meesten wentelen zich in het abstracte en dogmatische ideeëngoed van hun respectievelijke ideologieën, zonder rekening te houden met het werkelijke leven aan de voet van hun ivoren toren.
Misschien zou Tomas Boutens het niet eens zo slecht doen als politieker: oude stropers zijn immers de beste boswachters, dat is algemeen bekend. Toch denk ik niet dat hij zich zou thuis voelen in het huichelachtige politieke milieu. Hij lijkt mij eerder het type van ‘de eeuwige honderdman’, die zich het meest in zijn sas voelt tussen zijn manschappen. Ook een uitstervende soort… in het Westen althans.
Kortom: ‘Schemer over het Avondland’ is sterk werk; een aanrader voor iedereen die begaan is met het lot van zijn volk en bovenal een inspirerende oproep om de rug te rechten, de problemen onder ogen te zien en in actie te komen. Als de weerlicht aanschaffen dit boek!
Het boek ‘Schemer over het Avondland’ is te bestellen door het overmaken van 25 euro (20 euro prijs + 5 euro verzendkosten binnen BE) op rekeningnummer BE35 0015 0523 0337, met vermelding van SOHA en het adres van bestemming.
Nu merkt ge vanuit welke hoek ECHTE Hate Speech opborrelt !
Ja, Tomas is een neonazi. Iemand die zich stelselmatig associeert met onnozelaars die betrapt worden met het rechterarmpje in de lucht, met een logo rondloopt dat een hondenfluitje is voor neonazi’s en dweept met stichters van de nsdap, die noem ik zonder twijfel een neonazi. En Tomas tegen een politiestaat? Ja, de huidige laat hij links liggen, zelfs als het aankomt op zijn verantwoordelijkheid wanneer een huis aangevallen werd welk adres op zijn pagina werd gepost, tijdens een protest waar hij vervoer regelde voor mensen zonder auto. Tomas is volledig pro een autoritaire staat en antiparlementair. Dat kan en mag maar de rode draad doorheen zijn verhaal is dat manifest voor de “blanke vrijheidsstrijder” en zijn hang naar een soort louterende burgeroorlog.