In mijn verbeelding zie ik aan de einder zwarte ruiters draven
als de herauten van een onvermijdelijke apocalyps
en in de wolken boven hen hoor ik het krassen van de raven
die mij aan-ra-ra-raden mooi te luisteren naar Greta en haar tips.

De wereld is om zeep, zo zong Urbanus, maar ‘t zal erger worden
en hoop maar niet op enig helpend handje van godin Fortuna,
want achter deze zwarte ruiters dreigen heuse onheilshorden
waarbij klein bier zal lijken wat voorspelden Greta en Anuna!

Gelukkig valt er met corona weer van beterschap te dromen
omdat daardoor de mensheid minder vliegt en minder diesel rijdt
en hier en daar, gelukkig maar, weer bos te zien is door de bomen,
maar wil je voor ontspanning naar Boum 2, dan krijg je nattigheid…

Ik hoor u denken: uw verbeelding zeker weer wat door aan ’t draven?
U denkt wellicht dat ik die ruiters aan de einder onrecht doe,
maar u vergeet daarbij het ra-ra-razend krassen van die raven
naar het Vivaldi-ratjetoe: ‘ Boeboe, de mensen zijn het moe!’.

De mensen hebben hun bekomst van sociale mediaten
die alles censureren dat een beetje anders is gebekt.
Diversiteit, zo klinkt, maar denk divers, je wordt niet toegelaten:
Wie naast de lijntjes kleuren durft, die is niet politiek correct.

Ik zie de zwarte ruiters aan de verre horizon verzwinden,
hun incorrecte waarheid opgeborgen in hun zadeltas.
Zijn zij naar Eenoog onderweg wellicht in ’t koninkrijk der blinden?
’t Klimaat bedreigd en Anuna, Greta opgewarmd en in hun sas!