Satirische webstek ‘T Scheldt slachtoffer van liberale repressie

Eerst Voorpost, daarna…

Nog niet zo lang geleden verschenen volgende manende woorden op deze webstek: ‘En denk maar niet dat het daarbij zal blijven: na Voorpost komt het Vlaams Belang aan de beurt, daarna React en daarna u en ik.’ Dat was naar aanleiding van het proces tegen de vier militanten van Voorpost die zich in Mechelen toonden met een ‘fout’ spandoek. Profetische woorden zo blijkt, want ook de satirische webstek ‘t Scheldt maakte vorige week kennis met het Mechelse gerecht. Een medewerker mocht een dagje in de cel doorbrengen; computers en gsm’s werden in beslag genomen en onderzoeksrechter Theo Byl, bekend van het tv-programma ‘De Rechtbank’, viste naar namen van auteurs en financiers. Hoogst intimiderend allemaal. Wat is de aantijging? ‘t Scheldt wordt verdacht van belaging, aanzetten tot haat (daar heb je ‘t weer) en telecommunicatiemisdrijven ten laste van Zelfa Madhloum, de woordvoerster van Open VLD-voorzitter Egbert Lachaert.

Eens te meer zijn het de liberalen die de jacht openen op onafhankelijke journalisten. Iedereen mag trouwens zijn twijfels uiten over het journalistieke gehalte van ‘t Scheldt, maar niemand kan ontkennen dat ze soms puik werk afleveren. Met de zaak Sihame El Kaouakibi legde ‘t Scheldt de walmende beerput van de welig tierende subsidiepolitiek in ons landje bloot, dit tot grote schaamte en schande van de Open VLD, die na het zoveelste fraudeschandaal weer maar eens imagoschade oploopt. Officieel heet het dat er geen klacht is ingediend door Zelfa Madhloum of Egbert Lachaert, maar wie gelooft die mensen nog?

Het is ongevaarlijk om kritisch te zijn over de oppositie

Heel de zaak leidde tot een storm van welhaast titanische proporties op de sociale media. Ook Bert Deckers, oprichter van RechtsNieuws, mengde zich in het debat met de melding dat ook hij al eens een telefoontje kreeg van het kabinet De Croo.

Iets anders twitterde Dominique Soenens, voormalig journalist van De Morgen en De Standaard en momenteel free lancer voor onder meer Humo: ‘Journalisten van De Morgen en Humo verbergen zich niet achter een pseudoniem en doen op zijn minst hun best om een journalistieke deontologie te volgen. Twee heel grote verschillen.’ Het zal wel. Maar hét verschil zit hem in het doelwit: terwijl de media, De Morgen (de krant die durft – haha) op kop met direct in haar kielzog De Standaard (gebeten om te weten – slappe lach), speuren naar tieners die onnozele prentjes (memes) delen op de sociale media of meisjes die bloemen op een ‘fout’ graf plaatsen, leggen de vrijbuiters van het internet het vuur aan de schenen van de machtigen in dit land. Of anders gezegd: het is ongevaarlijk om kritisch te zijn over de oppositie.

Kritische journalisten belaagd

Moest hij nog leven, we zouden het eens kunnen vragen aan Roger Van Houtte. Van Houtte was een veelgelezen journalist van de Gazet van Antwerpen, ooit ‘de rechtse krant van de Linkeroever’ genoemd, nu de zoveelste politiek-correcte vod. Hij onthulde onder meer de Visa-affaire, een schandaal waarbij verschillende schepenen en topambtenaren hun Visa-kaart van de stad gebruikten om zichzelf eens extra te verwennen. Dat werd hem kwalijk genomen, maar hij was ook kritisch over cafébaas-politicus Steve Stevaert, toenmalig kopstuk van de socialisten. Onder het valse voorwendsel dat hij een ‘Blokker’ (het waren inderdaad de gloriejaren van het Antwerpse Vlaams Blok) zou zijn, werd Van Houtte uiteindelijk zonder meer ontslagen. Dat krijg je dan wanneer je tegen de schenen van de macht schopt.

Roger Van Houtte was niet de enige die te maken kreeg met problemen. Ook Luc Van der Kelen, nochtans zelf liberaal en ex-hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws, moest uitleg geven aan machtige liberalen omwille van zijn kritische blik op de VLD-top. Denk ook aan De Standaard-columnist Derk Jan Eppink, die het werken onmogelijk werd gemaakt door Guy Verhofstadt vanwege al te kritisch. Verhofstadt was er trouwens voor gekend om het ontslag van journalisten te eisen, gewoonlijk met het nodige gesnauw en geblaf.

De vierde macht: conglomeraat van eenheidsdenken

Eén en ander staat uitvoerig beschreven in ‘Media en journalistiek in Vlaanderen’ (met onderaan op de kaft de waarschuwing: ‘Media kunnen uw gezondheid ernstig schaden’) uit 2009. De vervlechting van politiek en media én de monopolisering van de media zorgen ervoor dat onafhankelijke journalistiek bedrijven praktisch onmogelijk is geworden. De vierde macht is van de waakhond van de democratie verworden tot een conglomeraat van eenheidsdenken waarin kritiek leveren op de politieke machthebbers not done is. Geen wonder dus dat bepaalde burgerjournalisten verkiezen te schrijven onder een pseudoniem. Dat heeft niks met laf te maken, maar alles met lijfsbehoud.

Pravda

Liberalen doen zich graag voor als de grootste democraten, net als de journalisten van de reguliere media. Maar het zijn gesjoemel in de politiek en het gebrek aan kritische journalistiek die de democratie om zeep helpen. En het is erg, neen, eigenlijk is het angstaanjagend dat de overheid in toenemende mate de ergste vijand van het volk is. De Sovjet-Unie, met haar Pravda aan de ene kant en haar dissidenten aan de andere kant, is niet ver meer. En wees er maar gerust op: we hebben het laatste nog niet gezien van de liberalen in de aanloop naar de verkiezingen van 2024. De vraag is wie het volgende slachtoffer wordt van de liberale repressie.