Dat deed hij al omtrent twee jaar niet meer, omdat hij getroffen was door alzheimer, maar vorige woensdag 3 februari is deze zanger, aanvankelijk van kleinkunst, later van rockliederen, overleden. Liefhebbers van rock zullen zich Kris De Bruyne wellicht herinneren als de zanger van de eerste Nederlandstalige rockplaat. Die had hij uitgebracht in het jaar 1973, omdat hij weg wou uit het kleinkunstwereldje (voor mijn part wereld, zonder verkleinvorm), waarvan hij vond dat het te ‘parochiaal’ was geworden, dat er te weinig in ‘gebeurde’. En dus maakte hij zijn titelloze solo-debuutplaat die muzikaal werd begeleid door een band met Michel Verbelen, Raymond van het Groenewoud, Firmin Michiels en Eddy Verdonck. Jan De Wilde zorgde voor versterking op akoestische gitaar. Als muzikale belofte was Kris De Bruyne voor het eerst opgemerkt door Wannes Van de Velde op een skiffle-festival in Hoeve in 1968, met een originele blues-vertolking van het alom bekende kinderliedje ‘Klein, klein kleuterke’. Daarna ging de zanger samenwerken met het duo Lamp & Lazarus, met wie hij De Peulschil in Vlaanderen en Nederland wereldberoemd maakte. Eind jaren zeventig trok Kris De Bruyne twee jaar lang rond in de Verenigde Staten. Dat was toen zijn twee broers Koen en Joost overleden waren en hij die tournee ondernam als een therapie om het verlies proberen te verwerken.
Na zijn Amerikaanse omzwerving, kostte het hem enige moeite om opnieuw de Vlaamse podia te halen, maar dank zij samenwerking met Raymond van het Groenewoud, Toots Thielemans en Thé Lau, lukte hem dat uiteindelijk toch. Niet zonder succes, want in 2007 werd hij met zijn bekendste voltreffer, ‘Amsterdam’, bij Radio 2 opgenomen in de Eregalerij van de Vlaamse klassiekers. Behalve ‘Amsterdam’, bleken ook ‘Vilvoorde City’, ‘Lydia d’Ile Dieu’, ‘Het Varken van de Hoge Venen’, ‘Ballerinz’ en ‘Lieve Jacoba’ bij het Vlaamse luisterpubliek in de smaak te vallen. Laatst genoemd lied zong Kris in 2009 a capella op de begrafenis van collega-zangeres Yasmine. Dat hij wegens zijn alzheimer een jaar in een verpleegcentrum heeft verbleven, heeft de zanger wellicht zelf nauwelijks beseft, maar het zal vrouw en kinderen een troost zijn geweest dat hij in de laatste ogenblikken van zijn bewogen leven toch nog een teken van herkenning heeft gegeven. De bekende zanger en tekstschrijver is in alle intimiteit begraven. Mij, als jarenlange confrater bij ’t Pallieterke van wijlen Arthur De Bruyne, beroemde schrijver van de waardevolle en leerzame ‘Dossiers’ over bekende figuren uit de Vlaamse Beweging, de repressiejaren en andere bewogen periodes uit onze Vlaamse ontvoogdingsstrijd, heeft het wel altijd gegriefd dat biografen van zanger Kris De Bruyne er steeds weer in geslaagd zijn onvermeld te laten dat hij een zoon was van Arthur De Bruyne. Hij ruste in vrede, net als zijn vader.
