“Opvallend aanwezig bij de betoging aan het politiecommissariaat: Alexis Deswaef, advocaat van de familie van de overleden Ibrahima”, schrijft Het Nieuwsblad. Inderdaad, wanneer er vreemdelingenrellen zijn, dan is de man meestal opvallend aanwezig.
Gisteren beweerde Deswaef, die de betoging met een megafoon leidde, aan alle aanwezige media dat de agenten zwaar in de fout zijn gegaan afgelopen zaterdagavond. En hij gaat verder: “Ibrahima viel tijdens de fouillering op het commissariaat bewusteloos van zijn stoel. Daar hebben de agenten hem volgens onze informatie vijf tot zeven minuten laten liggen zonder enige reactie. Dat waren cruciale minuten waarin een leven had gered kunnen worden”. Dat zijn natuurlijk pertinente leugens.
Diezelfde Deswaef levert naast deze zaak (en vele anderen) ook bijstand aan de familie van Adil, een Marokkaan die in Anderlecht voor de politie vluchtte en bij een daaropvolgende aanrijding het leven liet. Omdat het Brusselse parket onlangs nog de vrijspraak van de agenten vroeg, kwam het ook daar tot zware vreemdelingenrellen. Daaruit concludeert Deswaef dat er wel degelijk een probleem is met de Brusselse politie.
Zou er niet eerder een probleem zijn met de geestelijke gezondheid van de advocaat, en met vreemdelingenbendes?
Niemand staat boven de wet, ook niet de vrolijk fietsende, zelfverklaarde mensenrechtenactivist Alexis Deswaef, voorzitter van de Franstalige Liga voor de Mensenrechten. De man, die zijn kantoor heeft in de Brusselse parlementswijk, is het prototype van het weg-met-ons principe. Hij werd in 1969 in Oostende geboren, groeide op in Brugge, en deed zijn advocatenstudies in het Frans. Zijn Wikipediagegevens zijn in het (West-Vlaams) dialect opgesteld, en werden waarschijnlijk door hemzelf geschreven.
Zo kan men er lezen dat hij als advocaat optrad voor ‘De krakers van de Waterloolaan’, ‘de hongerstakers van de Miniemenkerk’, ‘de uitgewezen Iraniërs op een hijskraan’ en ‘de Birmanen tegen Total Fina’. Wanneer de lakse, Belgische regering dan toch eens uitzonderlijk een criminele vreemdeling tracht uit te wijzen, dan is Deswaef er als de kippen bij om dat, via de een of andere procedure, tegen te houden. Het moet wel een lonende bezigheid zijn, want zijn advocatenassociatie, in 2006 opgestart met zes mensenrechtenconfraters, telt inmiddels elf leden. Het zou interessant zijn te weten hoeveel de OCMW ’s jaarlijks aan dat kantoor overmaken.
Waarop wachten de respectievelijke instanties om hem verantwoordelijk te stellen voor de vernielingen. Want zoals Hans De Groot gisteren in ReactNieuws berichtte, raakten 20 agenten gewond, een agente werd op de grond in elkaar getrapt en werd zwaargewond afgevoerd. Honderden allochtone relschoppers trokken door Brussel en richtten een ravage aan. Een commissariaat werd in brand gestoken.
Nog maar eens zouden we zeggen. Laat Deswaef opdraaien voor de vernielingen, dat zou pas een signaal zijn.
Nog een uitspraak van Deswaef: “De familie stelde terecht de vraag of dit gebeurd zou zijn als Ibrahima niet zwart was”. Met andere woorden, hij insinueert dat er racisme in het spel was. Niet alleen heeft die gratuite beschuldiging zonder twijfel de muiterij aangewakkerd, maar het is ook lasterlijk naar de politie toe. Ik begrijp niet waarom de politievakbonden geen klacht indienen tegen dit heerschap.
Inderdaad een Eis op grond van “Laster & Eerroof” voor de gratuite beschuldiging van onbewezen vermeend “racisme”(sic)
Kan de Politie de loze beschuldigingen van die advocaat niet afweren met een Eis op grond van “Laster & Eerroof” ?