Zo’n lekker traditioneel studentikoze cantus die plezant, soms een ietsiepietsie pikant van wal steekt en weemoedig-ernstig door een Senior die van wanten weet naar het plechtstatige einde met de Nationale Liederen wordt gedirigeerd, daar ben ik mijn leven lang gek op gebleven, tot vele jaren na het doorbreken van de studentikoze geluidsmuur. Waarom ik zo ineens met die eigenaardige inleiding uw corona-afzondering kom binnenvallen? Omdat ik terugdacht aan de gevleugelde oproep van elke cantusleider die naam waardig, na het weg trillen van het laatste volkslied: ‘Cantus ex, rolling in !’

In deze diep trieste corona-tijden, waarin wij, naar ik las in een vraaggesprek met miljoenenploegleider Frank VDB, als door een toverfee beroerd, opeens allemààl belg geworden zijn, wordt er door ieder die denkt de stem te moeten verheffen in het corona-kapittel, dezer dagen duchtig op los gerold. Niet in, wel te verstaan, maar uit. Waar zo ineens en zo onafgesproken, zo onvoorzien, zo onvoorspeld, zo ondoordacht, zo onverwacht, zo, jaja, zo onvolks, de uitdrukking vandaan is komen sluipen, geen hond die het weet en geen haan die ernaar kraait, maar het duikt aan alle kanten op, zoals het Chinese virus. Tegen dat virus hebben sterke machten met vereende en rappe krachten een entstof ontwikkeld die ons met z’n elf miljoenen zal redden. Vraagt u, lezer, zich nu af wat ik mij heb afgevraagd: Kunnen we dan maar stoppen met allemaal belg te zijn?

Nog even geduld, want het vaccin – en nu komt het nieuwe toverwoord – moet nog worden… uitgerold. Was ik viroloog of epidemioloog of een andere loog, om ’t even, ik zou zo’n vaccin inenten of inspuiten of toedienen. Dat lijkt echter niet te passen in de talloze masterplans die nu t’allenkante als paddestoelen uit de veie vaderlandse grond en de haast even veie gronden van de buurlanden schieten in afwachting dat ze kunnen worden uitgerold. Rolling in, Senior? Niks rolling in, rolling out, commillitones !  Hoe ziet kersvers wonderminister Van den Broucke zijn toekomst in de belgische politiek? Ik hoor het hem zò zeggen: ‘Al ben ik er door Conner in gerold en al ben ik – vergeet het niet ! – professor aan de universiteit geweest, ik moet die toekomst nog uitrollen, maar ik kom er wel uit’. Jaja, HIJ wél… En zo blijft die pandemie onze taal maar verder verrijken, met twee erren zelfs.

Wat de verrijking van onze broze gezondheid aangaat, daar wordt nog volop mee gerold en maak nu asjeblief niet de fout hierbij te gaan denken aan een dubbeltje op zijn kant, want dat kan òòk rollen. Jammer dat we in deze trieste tijden niet meer mogen samenscholen, anders lei ik nog eens een schijfje van de Rolling Stones, de rollende stenen, op de draaitafel, kwestie van aan het rollen te blijven. Was het niet Joost van de Vondel die uit zijn rol viel met zijn dichterlijke uitspraak over dat bonte schouwtoneel waarin elk zijn rol moest spelen en zijn deel kreeg? Ja, Joost mocht het weten, maar hij wist het niét, nog niet, want de man heeft veel toneelstukken geschreven, maar geen énkel stuk uitgerold. Er was in zijn tijd ook nog geen epidemie. Nog geen taalepidemie, bedoel ik. Wat ik wél weet: wij worden door Vivaldi met zes miljoen Vlamingen in de ploeg van 11 miljoen alle dagen… gerold.