Bij de studenten Rechtspraktijk van de Karel De Grote Hogeschool is commotie ontstaan rond een racistische cartoon die een docent van het vak Staatsrecht in zijn les gebruikte. Dat is voor veel studenten een brug te ver. “Een school is een warme plaats voor iedereen in onze samenleving. Ongeacht je huidskleur, religie of politieke voorkeur, niet? Geen woorden meer, ik ben oprecht in schok. Racisme doet pijn. Hoe zullen we ons nog thuis voelen op KDG? Niet mijn school, niet mijn KDG”, klinkt het bij een van de studenten op Facebook. 

Geboren tussen 745 en 748, naargelang van de bron, maar toen hij in Aken overleed op 28 januari 814, was hij als koning van de Franken en keizer van het Roomse Rijk, legendarisch genoeg geworden om de eretitel ‘Vader van Europa’ waardig geacht te worden:  Karel de Grote. Deze zoon van Pepijn de Korte (714-768) en Berthe met de grote voet (+ 725-783)  ging niet alleen de geschiedenis in als de geduchte veroveraar, maar ook als de wijze vorst die ook zijn onderdanen massaal wijzer wilde maken door alvast voor de jeugd van het mannelijk geslacht het onderwijs verplicht te maken.

Eind van de achtste eeuw vaardigde Karel reeds wetten uit die alle jongens uit het Frankische rijk verplichtten in een kloosterschool te gaan leren lezen, schrijven, zingen en bidden. Ja, het onderwijs was in die tijd een initiatief én een monopolie van de kloosterorden. Voor het bestuur van zijn reusachtig rijk maakte de machtige monarch wat graag gebruik van de elite van monniken, priesters en edellieden die konden lezen en schrijven. Toen een elite, want de rest van de bevolking was in onze contreien analfabeet in die dagen. Karels motivering om die onderwijswetgeving uit te vaardigen: de verspreiding van het christelijk geloof in heel zijn rijk. Hem leek dat ideaal ter bevordering van de eenheid in een rijk dat hij met zijn militaire aanleg steeds verder had weten uit te breiden. Dat die uitbreiding heel wat mensenlevens had gekost, daar hoeft waarschijnlijk geen tekeningetje bij. Zijn militaire expedities waren wel erg succesvol. Van de 25 heeft hij er slechts twee verloren, die tegen de Saksen bij Süntelberg (782) en die tegen de Moren in 778 bij Roncevalles, die werd vereeuwigd in het Roelantslied.  

Keren wij terug naar Karels onderwijspolitiek. Hijzelf bezat een gedegen kennis van de toenmalige letterkunde, had op latere leeftijd nog het Latijn onder de knie gekregen en wist aardig zijn mannetje te staan als het op theologische of filosofische twistgesprekken aankwam. In 789 zagen een reeks onderwijswetten het licht onder de naam Admonitio Generalis (Algemene Vermaning) en persoonlijke brieven aan abt Baugulf van de abdij van Fulda zoals de Epistola de literis colendis (Brief over de studie van de letteren). De koning hechtte opvallend veel belang aan de juiste spelling van tekstkopieën die in kloosters werden geschreven , zag de noodzaak van bibliotheken in en richtte over heel zijn rijk kloosterscholen op. De onderwijs- en studiecultuur die daarmee in zijn rijk opbloeide, staat bekend als de Karolingische Renaissance, die in feite hand in hand ging met het door Karel bevorderde christelijke geloof.

Deze geschiedkundige inleiding ter attentie van de hogeschool die Karels naam draagt, maar Karels roeping blijkt te missen om in onze gewesten het christelijk geloof te bevorderen. Het is dààrom, geleerde heren, dat deze vorst Karel de Grote en niet de Kleine wordt genoemd. Omdat Karel een wijze vorst probeerde te zijn, zal hij allicht wel het onderscheid hebben kunnen onderscheiden tussen een spotprent en een brutale onthoofding. Dat hedendaagse intelligentsia dat onderscheid blijkbaar bijster is geraakt, pleit niet voor het hedendaagse onderwijspeil. En als Karel de Grote zich nu omkeert in zijn graf, dan kan ik hem niks anders geven dan Groot Gelijk.