Het gaf mij een heuse schok, dat volkomen onverwachte overlijdensbericht van Sandra Suy, gedreven Vlaamsgezinde leerkracht met de klemtoon op kracht. Haar 63ste verjaardag, op 15 december a.s., heeft ze niet meer mogen vieren. Op vrijdag 4 december is zij, gesterkt door de aanwezigheid van wie haar dierbaar waren, stilletjes vertrokken uit dit ondermaanse, dat voor haar levenslang een oord van strijd is geweest voor wat zij de moeite van het vechten waard achtte: haar christelijk geloof, haar rotsvast vertrouwen in Onze Lieve Vrouw en – zeker niet te vergeten ! – haar onwankelbare Vlaamsgezindheid, op haar afscheidsbrief uitgedrukt in de testamentaire frontersleuze AVV-VVK.
Op die afscheidsbrief lees ik ook dat Sandra licentiate Germaanse filologie, kandidate in de wijsbegeerte en oud-docente van de Hogeschool Gent was. In mijn geheugen blijft de naam van deze sterk gedreven en bezielde pionierster voor goed gegrift als oud-gouwleidster van het Vlaams Nationaal Jeugdverbond, het VNJ. Het natuurlijke gezag dat Sandra uitstraalde toen ze zich in die hoedanigheid een vol uur lang tot de ‘grote mensen’ in de Vlaamse Beweging richtte, met de vraag naar meer inzet, meer overtuiging en meer rechtlijnigheid als drijfveren voor de jeugd, zal ik mij altijd blijven herinneren. Zij was toen, op uitnodiging van wijlen Rudi van der Paal, te gast bij de Vlaams-Nationale Debatclub en mocht zich verheugen in de aandachtige stilte van een bomvolle zaal.
Een jonge dame, een idealistische dame, die een boodschap te brengen heeft, zat ik toen te denken, en die zich ten volle van bewust is van de waarde van wat zij te vertellen heeft. De engel die Sandra probeerde te zijn voor haar naasten, kon voorwaar soms als een duivel in een wijwatervat tekeer gaan als zij van mening was dat bepaalde Vlamingen een Vlaamse aangelegenheid op een onrechtvaardige manier in de openbaarheid brachten. Dan leek Sandra, die rechtvaardige, haast op een vaatje buskruit dat de ontploffing nabij was.
Naar het waarom hoefde dan niet ver te worden gezocht: niet enkel liefde en overtuiging bepaalden Sandra’s rechte levenslijn, maar ook waarheid was voor haar een kompas dat haar levensvaart richtte. Behalve het aloude Ic Dien, zouden als Sandra’s geestelijke én Vlaamse testament, ook de verzen ‘Ter Waarheid’ van de stormachtige Berten Rodenbach, kunnen gelden:
Ter Waarheid wille ik steeds met al mijn krachten,
ter Waarheid, bron van balsemende vrede.
Een balsemende vrede moge voor Sandra het weten zijn dat zij de jeugd die haar was toevertrouwd, de weg heeft gewezen, niet alleen naar wat zij in al haar ‘wilsvierkantigheid’ (naar pater Callewaert) als de Vlaamse Waarheid beschouwde, maar ook naar onze eigen Vlaamse waarden en wat in ons eigen vaderland de moeite waard is om voor te leven. Of laten wij het dan toch maar liever Diets noemen, vermits zij les gaf ‘aan de overkant’.
Lieve Sandra, véél te vroeg ben je gegaan, maar rust in de vrede die je hebt verdiend. Vaarwel en dankjewel voor àlles!
—–
De uitvaartliturgie zal plaatshebben in intieme kring op zaterdag 12 december 2020 om 10.30 uur in de kerk van de H.H. Philippus en Jacobus in Koewacht Nederland, Kerkplein 2. Er is gelegenheid om Sandra een laatste groet te brengen en haar gedachtenisprentje te ontvangen voor de kerk vanaf 9.30 uur.
Rouwadressen: Beukendreef 13 – 9180 Moerbeke Koewacht Lotenhullestraat 74 – 9881 Bellem
Met dank aan Hector van Oevelen voor het huldbetoon aan Sandra Suy. Mijn innige deelneming aan de familie.
Inderdaad zeer triest hoe deze prachtige vrouw veel te vroeg moest gaan. Ze was een voorbeeld voor velen. Ik hoop dat ze niet heeft moeten afzien. Ik kreeg jaren geleden les van haar en we zijn sindsdien altijd contact blijven houden. Ik ben blij dat ik haar mogen kennen heb, zal haar nooit vergeten.
Mijn Innige Deelneming bij uw heengaan naar het hiernamaals, Veel sterkte aan de famillie en vrienden.
Wij zullen U eerden als een echte Vlaming.