De tegenstelling kon echt niet groter zijn, de tegenstelling tussen de perscommentaren op de vele duizenden actievoerders ‘Niet mijn regering’ op zondag 17 september op de Heizel en de mediatieke loftrompetterij op de ‘Wonderklas’ die één zondag later met ongeveinsde vaderlandse trots getrouwheid zwoer aan de koning en gehoorzaamheid aan de wetten van het belgische volk. De eerste zondag speurde de leugenpers, met een ijver een veel betere zaak waardig, koortsachtig de Heizel af om tussen de duizenden voertuigen een ‘neo-nazistische’ wanklank te kunnen vinden waarvoor zij de weergaloze succeskaravaan van het Vlaams Belang kon afknallen.
De zondag daarop wedijverden de hoofdstroommedia in hun geestdriftige ooggetuigenverslagen met elkaar in trappen van vergelijking: positief, positiever, allerpositiefst! Wie nog enigszins vertrouwd is met de geschiedenis van de Vlaamse Beweging (hoe weinig ook, er zijn er nog voorwaar…) zal mij begrijpen als ik zeg dat ik bij het triomfantelijke aantreden van Alexanders zeven regeringspartijen, niet te verwarren met de wereldwonderen, spontaan ging denken aan de ‘wonderklas’ van leraar Hugo Verriest in Roeselare die, naast blauwvoeter Berten Rodenbach, ook nog door een rist andere veel belovende knapen bemand werd. Wat zeg ik: bemand? Ik haast mij om mezelf te verbeteren, want de jaren van de blauwvoeterie liggen intussen al lichtjaren achter ons en bij belgicist Alexander De Croo, zoon van zijn vader, brengt de kleur blauw heel andere kronkels teweeg dan die van Rodenbachs adelaar die storm op zee en in Vlaanderen voorspelde.
Als een van de belangrijkste heksentoeren van de nieuwe premier, werd unaniem door de Vlaamse (?) media in de tricolore verf gezet dat hij het politieke verschil heeft weten te maken, niet enkel door een historisch evenwicht M/V over de zeven partijgrenzen heen te bewerkstelligen, maar ook door het beleid cachet te geven met een 0-genderpersoon in zijn ‘wonderklas’ te laten aantreden. Zelfs indien de nieuwe eerste minister, tegen alle hoog gespannen persverwachtingen in, alléén maar dié genderpluim op zijn denkbeeldige hoed zou kunnen steken, dan nòg zal hij in de roemruchte geschiedenis van dit apenland (niet van mij, maar van gewezen premier Mark Eyskens) geboekstaafd worden als een politieke baanbreker.
Afgezien van de gendergensters, wie het voor mekaar kan krijgen zeven verschillend gepluimde verliezerspartijen, waarvan de noordelijke formaties stuk voor stuk omtrent elf percent (+ 1/9de) van het volk vertegenwoordigen, verdient later in het parlement te worden gebeeldhouwd in de gedaante van een Superman die àlles kan! En burgemeesters van CD&V-aanhankelijkheid die de schaar in hun lidkaart zetten alsmede politici uit Alexanders eigen rangen die zich doen opmerken tussen de karavanen van de marginalen op de Heizel, die snappen gewoon geen bal van de subtiliteit en al evenmin van de aanpasbaarheid van het onnavolgbare circusbedrijf dat in de Wetstraat bedreven wordt tot spijt van elke serieuze mens die het benijdt. De kersverse premier, als het ware de kers op de taart van la politique belgicienne, heeft kordaat verklaard komaf te willen maken met de oude politiek van negativisme en scheldpartijen waar ons land niks mee vooruit is.
De nieuwe ordewoorden zijn samenwerking, verbinding en – zeker niet te vergeten – RESPECT. Als om dat respect de twee grootste partijen in Vlaanderen willens nillens aan de verkeerde kant van de geschiedenis moeten worden gezet, dan heeft dat helemaal niks te maken met gebrek aan respect, zoals Van Grieken en Janssens nu wel weer te PAS en vooral te onpas aan die verkeerde kant zullen staan schelden en de Vlaamse kiezers van 26 mei 2019 hebben daar al helemaal geen affaire mee, want zo werkt nu eenmaal democratie in dit prachtige land van Maas en Schelde. Die bladzijde wordt nu omgedraaid, want een nieuwe herfst is aangebroken en nieuwe blaadjes van verschillende tinten gaan nu, van groen tot paars, politiek bedrijven waar alle media positief over MOETEN schrijven. Wie de nieuwe wonderklas aan het geestdriftige woord heeft gehoord in Terzake en op De Afspraak, zal er nu wel héél erg van overtuigd zijn geraakt: in de Wetstraat is een aanstekelijke frisse wind gaan waaien. Wat zeg ik: in de Wetstraat is met Meester De Croo een wonderklasse politici aangetreden! Hei, Tom van Grieken, ween van spijt en werp uw Belang naar Alexander!