Uit een recente peiling van IPSOS/Sopra Steria, in opdracht van de linkse bobo-krant, Le Monde, de Jean-Jaurès Stichting en het Institut Montaigne, die op zondag 13 september werd gepubliceerd, verklaarden 55% van de ondervraagden voorstander te zijn van de herinvoering van de doodstraf, dewelke in 1981 onder het presidentschap van de socialist François Mitterand officieel werd afgeschaft.
Een koude douche voor de tegenstanders van de doodstraf.
Laatste terechtstellingen
Een zekere Hamida Djandoubi (1949 – 1977), een Tunesiër die werd veroordeeld voor de marteling en de moord op een 21-jarige vrouw, was de laatste misdadiger die in Frankrijk een kopje kleiner werd gemaakt. In de vroege ochtend van 10 september 1977 werd Djandoubi gewekt met de mededeling dat hij geen gratie kreeg. Even later, om 4u40, werd hij in de Baumettes-gevangenis in Marseille door middel van de guillotine onthoofd. Dat was meteen ook de laatste executie in West-Europa. Later werden nog een 15-tal misdadigers in Frankrijk ter dood veroordeeld, maar ze kregen allen gratie.
Jean Bastien-Thiry
De laatste terechtstelling voor een ‘politiek misdrijf’ vond plaats in het Fort d’Ivry, op 11 maart 1963. Luitenant-Kolonel Jean Bastien-Thiry, briljant officier en tegenstander van de Algerijnse onafhankelijkheid, werd er gefusilleerd voor een mislukte aanslag op Charles de Gaulle in Petit-Clamart op 22 augustus 1962. De Gaulle die Fransen in Algerije valse hoop had gegeven, was een verrader in de ogen van vele nationalisten, waaronder Bastien-Thiry. Aan de twee kompanen van Bastien-Thiry, die ook de doodstraf kregen, werd gratie verleend.
Zowel rechts als links
Het grootste aantal voorstanders voor de herinvoering van de doodstraf – dat hoeft eigenlijk niet te verwonderen – treft men aan bij de kiezers van het Rassemblement National (83%) en Les Républicains (71%). Maar zelfs bij de aanhangers van linkse en extreemlinkse partijen zoals La France Insoumise en de Parti Communiste groeit het aantal voorstanders tot 31%.
Echte leider
Uit dezelfde peiling blijkt ook dat 82% van de Fransen een ‘echte leider’ willen om het land op orde te brengen. Bij RN- en LR-kiezers is die overtuiging nog sterker aanwezig (97%). Zelfs de kiezers van La France Insoumise (Jean-Luc Mélenchon) en de Parti Communiste, zien zo’n sterke figuur wel zitten.
Zo’n peilingen zijn natuurlijk maar momentopnames. Na de aanslagen op Charlie Hebdo, de Bataclan, Nice en zoveel anderen, waren de Fransen, die hoopten dat de islamgekken zo snel mogelijk bij hun zeventig maagden zouden zijn, zeker nog talrijker.
2 reacties op “Meerderheid Fransen voorstander herinvoeren doodstraf, vier op vijf wil ‘echte chef’”
Begrijpelijk, een terechte drang naar “rechtvaardige sanctie” voor een zwaar misdrijf
De doodstraf is een normaal onderdeel van de maatschappij; zonder lukt het niet om een beschaving in stand te houden. De guillotine verwerp ik als een symbool van de moordzuchtige Franse Revolutie, maar er zijn uiteraard andere vormen van doodstraf die toegepast kunnen worden.
Dat mensen een leider willen die werkelijk de bevelen geeft is eigen aan de menselijke natuur. De staatsstructuur moet gemodelleerd zijn op het natuurlijk gezin, en in het natuurlijk gezin is er één vader die vrouw en kinderen bestuurt en coördineert opdat alles in goede banen geleid wordt. Ik geloof niet aan republicanisme, en ben een aanhanger van sacrale monarchie. Trouwens, een tirannieke vorst wordt door iedereen als verantwoordelijk beschouwd voor wat er in zijn rijk geschiedt en heeft voortdurend het geweerschot van tirannicide te vrezen; in een gezichtsloos parlement, echter, pretendeert iedereen de verantwoordelijkheid voor wantoestanden van zich af te schuiven en het geïnstitutionaliseerd conflict, wat een partijenstelsel in essentie is, wordt voortdurend cryptisch vanuit de schaduw geïnstrumentaliseerd door oligarchen wier eigen macht parasitair gevoed wordt door de staat van destabilisatie waarin de res publica zich bevindt.
Indien mensen nu een sterke leider zouden vragen zouden de “illuministische” masonnen helaas iemand uit hun rangen aanstellen als “verlichte despoot” om te voorkomen dat een volksvader met een hart voor zijn stam zou opstaan; dat is de gekende maçonnieke tactiek wanneer de bevolking het republicanisme beu is.