Eerwaarde Cyriel Moeyaert honderd en niemand verwonderd

Dat deze onvermoeibare en onwrikbaar Vlaamsgezinde Frans-Vlaanderenkenner bij uitnemendheid als vanzelf die magische mijlpaal van 100 zou halen, stond wel niet in de sterren geschreven, maar in de Vlaamse Beweging leek alleman ervan overtuigd dat het er zeker van zou komen. Als je op je negenennegentigste nog geestig genoeg bent, dat wil zeggen nog genoeg ‘geest’ kunt opbrengen om Vlaanderen te verrassen met een veelomvattend boek over ‘Het Nederlands van Sint-Omaars door de eeuwen heen’, dan zijn er geen sterren nodig om alle ‘jongeren’ ervan te overtuigen dat U al honderd hebt!

In de kerk van Abele, waar Geert Bourgeois op 1 december vorig jaar de voorstelling van zijn jongste boek kwam inleiden, zinspeelde de bedrijvige schrijver, toen tevens 75 jaar priester (!), er trouwens al fijntjes op: “100 jaar geleden was ik er al, in de schoot van mijn moeder”. Voormalig minister-president Bourgeois sprak toen over het boek als een onschatbare bijdrage aan de Nederlandse taalwetenschap. Bij deze échte viering van de honderdste verjaardag, zou ik geneigd zijn namens deze webstek en al zijn lezers de jarige te huldigen én te danken voor zijn veelvoud aan onschatbare bijdragen aan het Nederlands in het algemeen en het pittige Frans-Vlaams in het bijzonder, waarvan hij als door-en-door-kenner zijn weerga niet heeft. Alleen nog maar de opsomming van de bijdragen van Cyriel Moeyaert in Ons Erfdeel, is om bij te duizelen! Waarmee ik allerminst afbreuk wil doen aan zijn grote verdiensten als priester-leraar in het college van Izegem en later als diocesaan inspecteur Nederlands. Heel veel Vlaamse vrienden – van voor en van over de Schreve – zullen ongetwijfeld graag terugdenken aan de jaren toen deze onversaagde Vlaamse Leeuw voorzitter was van het Komitee voor Frans-Vlaanderen (KFV).

Laat ik het voor de aardigheid eens in zijn geliefde Frans-Vlaemsche toale zeggen: “J’eit em osan ingezet vo de verspreidienge van et Nederlands in Vrankryk en Wallonië”. Die inzet kan nauwelijks overschat worden. Vijftig jaar, de helft van heel zijn bezig leven, heeft pastoor Moeyaert de taal van 250 inwoners van Frans-Vlaanderen beluisterd en opgetekend en daaruit is dan het knappe ‘Woordenboek van het Frans-Vlaams’ ontstaan dat in 2005 bij het Davidsfonds is uitgegeven. Zijn inzet op verschillende fronten tegelijk, niet het minst als celebrant aan het standbeeld van de gebroeders van Raemdonck op de IJzerwake is meer dan reden genoeg voor de héle Vlaamse Beweging om, over alle partijpolitieke en levensbeschouwelijke grenzen heen, deze erg verdienstelijke en dienstbare eeuweling de hulde te brengen die hij levenslang verdiend heeft! De leuze van de fronters aan de IJzer, die nog niets aan betekenis heeft ingeboet – AVV-VVK – heeft priester Moeyaert zijn leven lang vòòrgeleefd en bij elke IJzerwake voor duizenden – duizenden te weinig – met klare stem beleden. Hij celebreerde sinds 2003 met liefde en overtuiging, klonk het vorig jaar in Steenstraete. Liefde en overtuiging, in die twee warme woorden kan 100 jaar leven en werk van Eerwaarde Heer Cyriel Moeyaert worden samengebald.

Wellicht is de ferme geloofsbelijdenis van Berten Rodenbach, 140 jaar geleden in de bitter jonge leeftijd van 24 jaar gestorven, ook op Cyriel Moeyaert van toepassing: “Zij loechen en staken hun schoud’ren op, omdat ik hun klapte van Vlaanderen. Zij loechen en zeiden van anders wat en horen wij nimmer u klappen. Wel neen, neen, mijn Vlaanderen is mijn ziel, mijn leven, het doel van mijn streven: mijn leven voor Vlaanderen en Vlaanderen voor God, o mocht ik dat winnende sneven!” Met dat sneven blijkt ‘eeuwige’ Cyriel Moeyaert geen haast te maken en groot gelijk heeft hij, want in deze politiek onzekere tijden is het voor de Vlaamse Beweging alle hens aan dek geblazen en hoe vastberadener de hens, hoe veiliger het dek en met corona heeft dat niks te maken. Het gaat om het voorkomen van Vlaanderens diepe val waar Blauwvoet Rodenbach over dichtte in zijn psalm die eindigt met: “Vlaanderen, Vlaanderen bovenal!” Wij zullen aan u denken op de IJzerwake, Eerwaarde. Nog vele jaren in kamer 224 van WZC Heilig Hart, Ieperstraat 130 8970 Poperinge en op 23 mei 2020 een héél gelukkige verjaardag!