Niemand bezit het eeuwige leven, zelfs niet de stichter van de in de Dietse gewesten, van aan de Schelde tot aan de Moerdijk beroemde Antwerpse Studentenzangfeesten. Ieder die Herwig Praet, alias ‘den Twiggy’, mocht leren kennen, beschouwde hem als de eeuwige student, de cantor in aeternum. Hijzelf, geboren op 24 februari 1957, deed trouwens geen moeite om dat imago te ontkrachten, wel integendeel. Als hem gevraagd werd ergens een cantus aan te richten en/of te leiden, zei ‘Twiggy’ nooit nee en schier talloos zijn de bruiloften die hij, meestal met muzikale begeleiding van wijlen oud-Oostfronter Gaston ‘Stonne’ Wouters, met zijn stem als een klok heeft opgeluisterd. Ook als een vriend of vriendin hem vroeg om een dierbare overledene ten afscheid te zingen, toonde hij zich daar steeds graag toe bereid. Zoals Adriaenszoon Brederode 400 jaar geleden reeds schreef, kan het echter verkeren.
Na een ongelukkige val met alle negatieve gevolgen voor zijn activiteit als handelsreiziger, waar hij zeer goed in was, begon hij problemen met zijn hart te krijgen en begon een lange lijdensweg die hem van het ene ziekenhuisbed in het andere en van de ene operatie na de andere deed belanden, moest de bevlogen ‘actieveling’ noodgedwongen alle beroepsactiviteit opgeven en was hij aangewezen op een ontoereikend vervangingsinkomen en dagelijks (vaak dure) medicijnen slikken. Lichtpuntje in zijn duistere tunnel: als hij zich wat beter voelde, kon hij af en toe nog eens een korte vakantie veroorloven bij zijn vrienden in Bulgarije, dat hij zo’n beetje als een tweede vaderland was gaan waarderen om zijn grote gastvrijheid.
Zelf heb ik Herwig lang geleden leren kennen toen hij nog studeerde aan de Antwerpse universiteit. Begin van de jaren ’80, de glorietijd van de Studentenzangfeesten, waren wij samen spelende leden (‘Volle Blazers’ volgens de ongeschreven statuten) van de Keurvorstelijke Filharmonie ’t Fanfarke, maatschappij voor vertier en kunst (in diè volgorde), autoritair geleid werd door wijlen Herman Geerts die onder schuilnaam L.H. Cotvooghel en andere, wekelijks satirische en artistieke bijdragen leverde voor het weekblad ’t Pallieterke. ’t Fanfarke heeft trouwens ook een paar keer een weergaloze bijdrage geleverd tot het succes van Twiggy’s Studentenzangfeest in de vroegere Stadsfeestzaal aan de Antwerpse Meir.
Ook heb ik nog twee keer meegewerkt aan een door Twiggy bedacht ‘Republikeins Zangfeest’, de eerste keer in mei 2005 en de tweede keer in mei 2007. Grote opkomst en grote geestdrift, maar ook wel enige kritiek omdat de eeuwige student van geen ophouden wist en de republikeinen pas in het holst van de nacht aan de laatste noten toe waren. Toch hoorden wij ook deelnemers zeggen dat dit republikeinse initiatief voor herhaling vatbaar was. Zover is het, jammer genoeg, niet gekomen, omdat de gezondheid van Herwig het niet meer toeliet. Die laatste (noodzakelijke) hartoperatie was er een te veel. De dag van zijn opname in het Virga Jesse Ziekenhuis van Hasselt, heb ik ’s morgens nog een lang telefoongesprek met hem gevoerd (dat hij moest afbreken, omdat het hem te erg vermoeide) waarin hij mij toevertrouwde dat de dokters hem gewaarschuwd voor het risico van de ingreep. Op 23 mei kreeg ik het bericht dat de ‘eeuwige student’ naar de eeuwigheid was vertrokken. Hij was niet meer uit de narcose ontwaakt. Cantus ex.
De tekst op zijn doodsprentje was treffend: ‘Lachend en gul, zingend en klinkend, dronk je van het leven. Je vulde kamers met je persoonlijkheid en bracht mensen samen in alle talen en toonaarden, om te filosoferen, om te genieten van het moment waarin liefde nooit ver weg was’. Vanuit zijn tiefen Keller hoor ik nog het schalkse lied nazinderen dat hij zo graag zong voor een of andere uitverkoren dame uit zijn aandachtige corona: ‘Kom in mijn bootje en vaar met mij mee. Kom, laat ons samen gaan varen op de huwelijkszee, want ginds in de verte wacht liefde alleen. Kom in mijn bootje en vaar met mij mee!’
Vaar… wel, cantor in aeternum, en heel hartelijk dank voor je vurig gezongen en niet te evenaren bijdrage aan de Vlaamse Beweging!