Een boeiende spreker, die geen stemverheffing nodig had om een stampvol gelopen Vlaams Huis Steenstraete in Sint-Niklaas van begin tot einde duidelijk geboeid te doen luisteren naar een grondig opgebouwd pleidooi voor wat ik in bovenstaande titel heb samengevat. Uit heel het Land van Waas waren zij gekomen, uiteraard leden van de GVRK zelf, van de Vlaamse Actieve Senioren, het Davidsfonds, de Amedee Verbruggen Kring, De Vlaamse Oudstrijders, de N-VA en het Vlaams Belang. Zij waren er voor de traditionele nieuwjaarsreceptie van het OVV op Driekoningenzondag 6 januari. Om te beginnen, wou de spreker het tot zijn gehoor doen doordringen dat zekerheden of bijna-zekerheden die vroeger vele generaties Vlamingen een houvast hebben geboden waarop zij konden steunen om een beter bestaan voor hun kinderen op te bouwen, vandaag totaal zijn afgebrokkeld. 
Daarvoor pakte Kurt Moons, voorzitter van Pro Flandria, uit met een indrukwekkende opsomming, van opdoeking van het christelijk geloof tot ondermijning van door onze voorvaders zuur bevochten rechten en vrijheden. Dat het verdwijnen van zoveel zekerheden leidt tot angst voor de toekomst, vindt spreker zeer menselijk, net als het omslaan van die angst naar een fobie voor het vreemde, het niet-eigene. Waarom, vraagt hij, ‘wordt het ons verboden om angst te hebben? Waarom mogen wij onze eigen vrees nog amper vertolken?’ De zoektocht naar een werkzame en een realistische aanpak van die problemen, bestempelt hij als een van de drijfveren van het bestaan van Pro Flandria, een netwerk van mannen en vrouwen uit het bedrijfsleven, de academische wereld, het onderwijs, de media en de culturele wereld.
Vier jaar communautaire stilstand: waarom?
In het belgisch kader kunnen voor Vlaanderen noodzakelijke en soms drastische maatregelen niet worden genomen luidt, streng maar rechtvaardig, het oordeel van de gedreven redenaar. Waarop hebben wij 4 jaar moeten wachten? Wat zijn de resultaten van 4 jaar communautaire stilstand? Wat heeft de N-VA in 4 jaar federale regering kunnen bewerkstelligen voor de Vlamingen? Wat heeft de evolutionaire aanpak van De Wever ons bijgebracht? Wat hebben de slordige 45 miljard euro transfers van noord naar zuid aan Vlaanderen opgebracht? Scherpe vraagstelling, die de redenaar wat mildert door twee positieve gevolgen van regeringsdeelneming te onderkennen: mede dank zij Europese economie-heropleving, is de werkgelegenheid gestegen, wat (in mindere mate) ook de federale begroting en de staatsschuld gunstig heeft beïnvloed.
Tweede gevolg: de economische, sociale en politieke verschillen tussen noord en zuid, die een constructief en doeltreffend beleid bemoeilijken, zijn nog iets duidelijker geworden, met als mogelijke gevolgen na de verkiezingen van mei: een politieke patstelling of alternatieve meerderheden in de federale en Vlaamse regeringen. Daaraan koppelt Kurt Moons meteen het grootste negatieve gevolg van de N-VA-deelneming aan de federale regering: dat ‘juist bewezen werd dat met politiek plak- en spuugwerk belgië kan blijven aanmodderen tot het natuurlijk economisch van kwaad naar erger gaat’. Zijn oplossing, die hij ‘zelfs heel rechtvaardig’ noemt: Vlaamse staatsvorming. Weg met dat cordon.
Voor een nog steeds met volle aandacht luisterend gehoor, zette spreker dan met stevig onderbouwde argumenten uiteen waarom de problemen in dit land ALLEEN maar op te lossen zijn door de vorming van een Vlaamse staat. Zijn indrukwekkend betoog komt feitelijk overeen met wat al zo vaak op de IJzerwake te horen is geweest: zonder belgië, omdat het mét belgië niet kan. Voor het tot stand brengen van die oude Vlaamse droom, moeten de bevolking en de Vlaamse Beweging echter de politiek onder druk zetten, meent hij. Die politiek moet ‘op het juiste moment’, na 27 jaar het cordon sanitaire overbood gooien! Beste lezers, dat was het enige moment waarop de voorzitter van Pro Flandria met een warm applaus van heel de zaal is onderbroken. Neen, helaas niet van héél de zaal, want aanhangers van de N-VA kregen de handen zichtbaar niet op mekaar.
Mag ik, met mijn slecht karakter, dat momentum bestempelen als een voorsmaakje van een Vlaamse staatsvorming? Dat de zeer vlotte uiteenzetting van Kurt Moons op héél de zaal een héél sterke indruk had gemaakt, werd hoorbaar bewezen door het luide en zeer lange applaus dat hem na afloop te beurt viel. Spijtig dat de applausmeter op dat cruciale moment even was gaan sputteren, maar de receptie van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV) was goed en als ’t goed is, zeg ik het ook. Ik wens alle lezers nog een schutkringvrij nieuwjaar toe en dat meen ik!