‘Spijbelen voor het klimaat’ lijkt een spontaan opborrelend protest van twee pubermeisjes die eens iets in dezelfde trend hebben zien passeren in een ander Europees land, namelijk Zweden. “Laten we dat ook doen, want het milieu is belangrijk en als we dat niet protesteren gaan we allemaal dood!” Maar uiteraard is er – zoals dat vaak gaat met ‘spontane’ protesten – meer aan de hand.
Voor alle duidelijkheid benadrukken we dat het milieu ieder van ons aangaat. Wanneer het gaat over zowel de gevolgen als de oorzaken van roekeloos menselijk gedrag inzake milieuvervuiling gaat niemand vrijuit. Het is een thema dat het ganse politieke spectrum toekomt, de aanpak en mogelijke consequenties verschillen echter naargelang de politieke kleur. Ook aangaande de oorzaken zijn er wezenlijke nuanceverschillen, maar de eindsom is duidelijk: we moeten beter omgaan met onze planeet. Punt.
We zijn minder dan vijf maanden voor de federale, Vlaamse en Europese verkiezingen en links zit met een probleem. Ondanks het feit dat de groenen aan beide kanten van de taalgrens in de lift zitten, worden dé thema’s van de verkiezingen migratie en de (on)veiligheid die daarmee gepaard gaat. De redenen daarvoor moeten we niet uit de doeken doen, tenzij u de voorbije weken, maanden en zelfs jaren op Mars of Pluto vertoefd heeft. Links heeft bijgevolg een thema nodig dat op de kaart moet én zal gezet worden. De winnaar is de klimaatverandering.
Het klimaat is een überveilig thema, waarbij niemand voor het hoofd kan gestoten worden, waarin iedereen zich op de één of andere manier kan terugvinden en -misschien wel het belangrijkste – waarbij massaal veel naïeve pubers kunnen voor gewonnen worden, want “onze toekomst is in gevaar“. Goed om weten is dat die pubers over het algemeen nog niet mogen gaan stemmen, maar ze kunnen wél gemakkelijk ingezet worden als electoraal lokvee. En net dàt is er aan de gang met de spijbelende scholieren.
Het gemak waarmee deze scholieren wegkomen met een (licht) strafbaar vergrijp, waarbij zelfs leerkrachten mee opstappen of vrede nemen met een selfie van de scholieren om hun ongewettigde afwezigheid te verantwoorden, is opmerkelijk. Neem daarbij de snelheid waarmee de mainstream media zich op de spijbelmeisjes stortten. Het is allemaal te mooi om waar te zijn. En dat vlak voor de verkiezingen van mei. Wie trapt daar in?
Dat het geheel achter de schermen georchestreerd wordt door de (extreem)linkse partijen is stilaan een vaststaand gegeven. Groen en PVDA/PTB stapten mee op vandaag én vorige week. Deze spijbelmarsen zijn immers de ideale aanzet van hun campagnes. Hét momentum om de klimaatstandpunten op de campagneagenda’s te zetten bij de verschillende partijen. En daar werken onbewust een tienduizendtal ‘rebelse’ scholieren aan mee. 50% omdat ze echt inzitten met het milieu, 50% omdat spijbelen nu eenmaal stoer staat op hun jong palmares.
Dat de moeder van Anuna, één van de spijbelmeisjes, bovendien dezelfde moeder is die Dries Van Langenhove na de Pano-reportage in huis wilde nemen bij wijze van liefdadigheid, omdat Dries wel een warm nest kan gebruiken, is niet geheel toevallig. Dat ze dezelfde politieke cultuurmarxistische standpunten deelt als Groen en PVDA is evenmin toevallig. Let ook op de agressieve reacties van sommige leerlingen én leerkrachten (scholieren steunen terwijl ze spijbelen, sterk!) bij het aanschouwen van Dries en Co, die zich met een aantal Schild & Vrienden even mengden onder de scholieren. Dries & Vrienden droegen een bord dat pleit voor kernenergie als minst vervuilende energiebron én een bord dat aantoont dat de grootste vervuilers zich in Azië en Afrika bevinden. De stoppen sloegen al snel door bij de wereldverbeteraars.
Het klimaatthema ís belangrijk. Maatregelen tegen vervuiling zijn noodzakelijk. Gezonder leven voor mens en planeet is geen abnormaliteit. Maar laten we de hysterie waarmee heel wat planeetbewoners ons mee om de oren slaan het hoofd bieden door zélf met realistische alternatieven voor de dag te komen en het klimaatthema niet als iets onbelangrijks te beschouwen. We raden het alvast de Vlaamsgezinde partijen aan. Een evenement als de Gordel is hieruit ontstaan destijds. Milieu overstijgt dan ook de partijpolitieke grenzen. En je neemt zo de linkse partijen de wind uit de zeilen. Voor sommige partijen zelfs de enige wind. Iets om over na te denken.
