Toch nog even een beeld schetsen van de man die in Vlaanderen toch niet echt gekend is. Éric Zemmour is een Frans schrijver, polemist en essayist die in een vorig leven nog de politieke columns voor Le Figaro verzorgde. Als zeer populaire studiogast, die scherpe discussies over de islam en identiteit niet schuwt, wordt hij zowel geliefd als gehaat. Dat hij vaak het verband legt tussen immigratie en criminaliteit, wordt hem uiteraard ook niet in dank afgenomen.
Hijzelf stelt zich voor als een gaullist, een verdediger van de grandeur van de Franse natiestaat, ‘la mère patrie’. De boeken van Zemmour, een Jood van Algerijnse origine, verkopen als zoete broodjes. In 2014 verscheen zijn boek ‘Le suicide Français’ (De Franse zelfmoord) waarin hij zwaar uithaalt naar het neoliberalisme, de EU, de multicultuur en de massale moslimimmigratie. Dit boek ging meer dan een half miljoen keer over de toonbank.
Nadat hij kort geleden in debat ging met de Frans-Senegalese columniste, Hapsatou Sy, gingen de politiekcorrecte poppen opnieuw aan het dansen. Tijdens dat televisiedebat op de commerciële zender C8 zei hij tegen de dame dat haar ouders haar beter een Franse voornaam hadden gegeven. Echte Franse voornamen zouden de integratie van kinderen van migranten, die in Frankrijk geboren zijn, vergemakkelijken, zo stelde Zemmour. Wat logisch lijkt voor een normaal mens, werd nog maar eens als onversneden racisme voorgesteld. Het kot was natuurlijk te klein en het journaille werd zo goed als hysterisch. Sy mocht in de dagen daarop haar verontwaardiging in verschillende Tv-programma’s komen vertellen. Ze had geld geroken. Een racismeklacht tegen Zemmour zou haar misschien wel centen kunnen opbrengen, want geld heeft ze nodig. Hapsatou kijkt namelijk aan tegen een fiscale schuld van 350.000 euro. Geen kattenpis, zou Jan Becaus zeggen.
France Info, LCI, BFM TV, Hufftington Post, Le Point, La Voix du Nord, Le Dauphiné, Gala, Le Progrès en vele anderen, vonden de opmerking van Zemmour uiteraard misplaatst en racistisch.
La Nouvelle Librairie
Op woensdag 26 september werd Zemmour dan verwacht in de nieuwe nationalistische boekhandel ‘La Nouvelle Librairie’ in de Parijse Quartier Latin, waar hij zijn boeken zou signeren. Dat was natuurlijk een doorn in het oog van de zelfverklaarde antifascisten. De leeggangers in zwarte kledij, die de komst van Zemmour met alle middelen trachtten te verhinderen, stuitten echter op een goed georganiseerde ordedienst die alles in goede banen leidde. Ook vele nationalisten waren uit solidariteit naar de boekhandel afgezakt.
Een ronduit smerig artikel van 10 september in l’Express stak het vuur aan de lont. Het stuk van een zekere Jérôme Dupuis was een regelrechte uitnodiging voor gestoorde, linkse geesten, om even naar die boekhandel af te zakken. De teneur van het artikel was van die aard dat onstabiele individuen wel eens tot actie zouden overgaan. Gekken hebben niet veel nodig! Wat moeten we anders denken van de volgende titel in l’Express:
“Une librairie d’extrême droite à l’assaut du Quartier latin” (Een extreemrechtse boekenwinkel bestormt het Quartier Latin)
Die aanvallen op Zemmour zijn natuurlijk aanvallen op de vrije meningsuiting. Het mediawereldje gruwt immers van mensen die de vinger op de stinkende wonde leggen en hun ‘fake news’ naar de prullenmand verwijzen.
Onze steun heeft Zemmour alleszins.
