De Afrikaner burgerrechten-organisatie AfriForum, die je dienaar begin vorig jaar heeft vereerd met een erelidmaatschap, doet flink haar best om de wereldwijde omerta omtrent de verschrikkelijke plaasmoorde in Zuid-Afrika te doorbreken. De jongste poging daartoe is de uitgave van een boek waarvan de titel veel- om niet te schrijven alleszeggend is: Kill the Boer (Dood de Boer). Het boek is geschreven door de ondervoorzitter van AfriForum die, samen met voorzitter en befaamde advocaat Kallie Kriel, naar Amerika is gereisd om daar politici van verschillende gezindten in te lichten over de moordende aanslagen waaraan boeren in hun land haast wekelijks ten prooi vallen, niet zelden na barbaarse folteringen.
Bij de persvoorstelling van het boek, op donderdag 28 juni in het Transvaalse Centurion (vroeger Krugersdorp), eiste de burgerrechtenbeweging de oprichting van een onderzoekscommissie die enig licht zou kunnen werpen op motivering van en/of aanleiding tot die niet aflatende volkenmoord. Op een geluidsband liet Roets een kopstuk van een gevangenisbende horen die met grote stelligheid beweerde dat de politieke leider Julius Malema hen in de bajes was komen opzoeken om over plaasmoorde te praten. Ernst Roets zelf sprak het publiek over zijn eigen ervaring met een veroordeelde plaasmoordenaar die hem wist te vertellen dat een lid van de militaire vleugel van het regerende ANC, het reeds jaren beruchte uMkhonto we Sizwe (de Speer van de Natie) hem gevorderd had om de boer te vermoorden. Daar moet niet luchtig overheen worden gegaan, zei de schrijver, maar die getuigenissen moeten ernstig onderzocht worden.
Die getuigenissen waren overigens al in het TV-actualiteitsprogramma Carte Blanche te horen in maart 2017, maar toen verklaarde de woordvoerder van de EFF (Economic Freedom Fighters) dat voorzitter Malema “geen tijd had voor commentaar” en dus werd de kwestie maar blauwblauw gelaten. In zijn boek is Ernst Roets allesbehalve regeringsvriendelijk. Integendeel, hij noemt de ANC-regering ronduit medeplichtig aan de plaasmoorde. Zijn boude beschuldiging staaft hij met ettelijke voorbeelden van politieke aanhitsing tot plaasmoorde. Daarnaast heeft hij het ook over boerderijmoorden waar politieke of racistische motieven duidelijk een rol in gespeeld hebben.
Al wil AfriForum zeker niet veralgemenen dat alle moorden op blanke boeren politiek gemotiveerd zijn, de organisatie vreest wel dat het politieke element ferm onderbelicht blijft. Nauwkeurig onderzoek van vijf gevallen van haatspraak door vooraanstaande politieke leiders heeft aan het licht gebracht dat de eerste maanden na hun opruiende uitlatingen, de plaasmoorde met een gemiddelde van liefst 74,8% waren toegenomen. De wreedaardige werkelijkheid van de aanvallen op boerderijen, valt in het boek te lezen, verergert en wordt aangevuurd door de moedwillige weigering van de regering om de moorden als prioritair te erkennen, door de negatieve stereotypering van blanke boeren, door romantisering van op boeren gepleegd geweld, door bestendiging van haat vanop politieke platforms en door openlijke verachting en bespotting van de slachtoffers van voornoemd geweld.
Het boek haalt gevallen aan van leden van het regerende ANC, de Zuid-Afrikaanse regering en de Zuid-Afrikaanse politiedienst (SAPD), die direct betrokken waren bij beplanning en uitvoering van aanvallen op boerderijen en ziet een proces van etnische zuivering opdoemen, een ernstige bedreiging die te allen prijze voorkomen moet worden. Dat zou een opdracht kunnen zijn voor de media, maar Roets toont in zijn boek aan dat die media, door hun duidelijk partijdige verslaggeving, daar juist medeplichtig aan zijn. Zij doen aardig hun duit in het zakje van de bezwaddering en negatieve stereotypering van de blanke boeren.
Roets somt een waslijst aan redenen op waarom de plaasaanvalle uniek zijn en bijgevolg als prioriteitsmisdaad aangepakt moeten worden, allereerst wegens hun unieke frequentie, maar niet minder om de afgrijselijke martelingen waar de moorden geregeld gepaard gaan en ten slotte om de onschatbare rol die de boeren in Zuid-Afrika spelen als voeders van de massa en de unieke omstandigheden waarin zij zich gedwongen weten. Gedwongen met voorbedachten rade? …
Hector van Oevelen
N.S. Voor belangstellende verenigingen geef ik lezingen: Zuid-Afrika, volkenmoord waar het Westen niks van hoort.
