Er zijn van die meiden en knapen die denken het maatschappelijk debat te kunnen domineren, omdat ze in een filmke of een theaterstukje mogen meespelen. Och arme toch. ‘Sois belle et tais–toi’, zou de opgelegde regel moeten zijn. Het Festival van Cannes – aan zijn 71ste editie toe – is zo’n verzameling van progressieve bobo’s. Bij een glas goed gekoelde Dom Perignon komt de wereldmiserie immers beter tot uiting, en in de bar van de Carlton – later op de avond – wordt de ellende nog schrijnender.
Nog meer dan andere jaren, was deze uitgave bijzonder politiek geïnspireerd, politiek supercorrect links uiteraard. Het stilzwijgend reglement, waarbij politiek en religie normaal geweerd worden, wordt uiteraard aan hun politiekcorrecte laars gelapt.
We kennen de thema’s van dat volkje: Gelijke rechten voor god en klein Pierke (en nog iets meer voor zichzelf), Palestina en de Gaza, Trump moet weg en Weinstein moet zijn broek dicht houden (als de canapépromotie een feit is, uiteraard).
Nu werd een zekere Cédric Herrou – wie zegt u – bedacht met ‘la palme d’or’. Heeft die man een kaskraker op zijn CV ? Welnee, Herrou is een extreemlinkse bio-olijfboer uit het Zuiden van Frankrijk, vlakbij de Italiaanse grens. Eind vorig jaar werd dat heerschap door het hof van beroep in de Franse stad Aix-en-Provence veroordeeld tot 4 maanden gevangenisstraf met uitstel en 3000 € boete. Daarmee werd het vonnis van eerste aanleg verzwaard. Herrou had via zijn boerderij aan de grens met Italië honderden illegalen geholpen om de grens met Italië over te steken.
En zoals van een welopgevoed persoon wordt verwacht, bedankte de laureaat met opgestoken middenvinger. En plezier dat ze hadden (kijk foto).
Wat dat met een filmfestival te maken heeft, blijft een raadsel. Het wordt hoogtijd dat dat volkje eens op zijn/haar plaats wordt gezet. Voor ons mag dat in de coulissen van een derderangs theater, waar ze thuishoren.
