Voor de Revolte, het tijdschrift van Voorpost, sprak ik in 2008 met Frie Verbrugge, de oud-actieleider en oprichter van Voorpost Nederland. Het gesprek ging over zijn zeer actieve Voorpostjaren in Nederland van pak ‘m beet 1978 tot en met 1988. Hij was het die de eerste jaren van de oprichting de kar trok en verantwoordelijk was voor het reilen en zeilen van de Nederlandse afdeling van Voorpost. Ik had het voorrecht om enkele uren met hem en zijn vrouw te mogen doorbrengen om de goede oude jaren nog eens voor de geest te halen. Dat heeft het onderstaande vraaggesprek opgeleverd.
Hoe bent u politiek geïnteresseerd geraakt?
Mijn vrouw en ik komen beide uit Zeeuws-Vlaanderen en wij waren door de ligging eigenlijk economisch en cultureel veel meer op Vlaanderen gericht dan op Nederland. Daarnaast heeft mijn moeder, zij was een nationalist, mij persoonlijk erg beïnvloed.
Hoe bent u bij Voorpost terechtgekomen?
Toen ik en mijn vrouw eens in Antwerpen waren kwamen we het blad ‘t Pallieterke tegen en daar zijn we gelijk op geabonneerd. Dat was een ogenopener voor ons, omdat bij ons zulke bladen niet te krijgen waren. Hier stond ook een artikel in over Voorpost. Dat sprak ons wel aan en ik heb toen een brief naar Voorpost gestuurd. Daarop kwam Luc Vermeulen naar Nederland toe. Voorpost Vlaanderen wilde ook graag een werking beginnen in Nederland, maar tot aan dat moment had men nog geen contacten. Mijn brief kwam dus op een goed moment.
Wie waren de eerste actieve leden en wie zaten er toen in de raad? Wie waren er betrokken bij de oprichting?
Als redelijk snel na de oprichting melden zich enkele mensen die zich actief wilden gaan inzetten. Er zijn toen naast mijzelf drie bestuursleden aangemeld bij de Kamer van Koophandel. Stan de Beukelaar, Frans Voermans en Broer Wiersma. Deze personen waren er dus vanaf het begin bij en maakten deel uit van de eerste Voorpostraden in Nederland.
Welke kringen waren in de beginjaren het meest actief?
Er was een kringwerking in Noord-Brabant en in Friesland en ook een kleine kring in Den Haag met een paar jonge mensen. Het zwaartepunt lag in het begin vooral in West-Brabant, omdat we hier de meest actieve leden hadden. 
Was er samenwerking met andere organisaties?
Er waren eigenlijk niet veel comités of andere organisaties die ons aanspraken. Er is wel contact geweest met het Nederlandse Zuid-Afrika Werkgemeenschap (NZAW) en het Oud-Strijders Legioen (OSL), maar die waren beide veel te veel op het christelijke geloof en karakter gericht en daarom konden we hier zeer moeizaam mee samenwerken. En uiteindelijk dus ook helemaal niet. Ook met de partijpolitiek waren er geen samenwerkingsverbanden. Janmaat kwam nog wel eens langs, voornamelijk voor handtekeningen en om mensen op de lijsten van de Centrumpartij te krijgen. Ook was er wel contact met de Nederlandse Volksunie, ook voornamelijk om voorgaande redenen. Het bleef vooral bij mondeling contact, wel werd er rondom verkiezingen geplakt voor bovenstaande organisaties, wanneer men ons daarom vroeg.
Wat waren de eerste acties en wat waren de eerste struikelblokken?
Plakken van pamfletten, de Heel-Nederlandse, voor de hereniging van Nederland en Vlaanderen. En pamfletten waarin we de steun uitspraken voor Zuid-Afrika. Kraampjes met propaganda in Breda, Roosendaal en Rotterdam. Struikelbokken waren uiteraard de massale tegenbetogingen van linkse knokploegen, die de kraampjes kwamen vernielen. Ook voerden we actie in Breda voor behoud van de taptoe. De taptoe is een militaire parade, met militaire muziek, waarbij de leden hiervan dwars door de straten liepen. En hier kwam altijd veel volk op af. Links vond alles wat met militarisme te maken heeft niet kunnen en dus moest het maar verboden worden, tot groot ongenoegen van de vele mensen die hier altijd naar gingen kijken en luisteren. Wij gingen toen folders vóór de taptoe verspreiden. Daarnaast begonnen we in Delft met de Willem van Oranjeherdenking te organiseren. Verder was een struikelblok het gebrek aan menskracht.
Hoe hebt u de werking van Voorpost Nederland de eerste jaren ervaren?
Eind jaren zeventig was er helemaal geen rechtse organisatie in Nederland. De enige die er was in Nederland was Voorpost. De NVU bestond wel, maar die kwamen de straat niet op. Er was zeker sprake van een positieve werking in het begin. Ook was er een goede verstandshouding tussen de leiding en de actieve leden.
Hoe was het politiek klimaat?
Heel erg slecht, echt onwerkbaar. Links was oppermachtig en beheerste de totale pers. Er waren overal – door heel het land heen – linkse groepjes en niets kon of mocht. Niet eens omdat ze zo heel machtig waren, maar er waren geen tegenkrachten en ze hadden daarom dus vrij spel. Voorpost moest daarom zelfs een tijd lang ondergronds werken. Dat kwam ook omdat links later overging tot het plegen van aanslagen en niemand meer veilig was. Toen is besloten om niet meer openbaar te verschijnen, om zo het kader te beschermen. Om even een indruk te geven, wijzelf durfden in die tijd aan niemand te vertellen dat we op vakantie gingen naar Zuid-Afrika. Dit omdat er alleen maar negatief over werd geschreven. De sfeer was toen echt griezelig, alles was links, er was niemand die hun denkbeelden mocht tegenspreken.
Welke maatschappelijke problemen speelden er toentertijd in Nederland?
Apartheidspolitiek en het beleid van de toenmalige regering. Die waren vreselijk anti-apartheid. Alles wat een klein beetje nationaal, nationalistisch was mocht niet. Er was totaal geen nationaal gevoel, zoals (historische) liederen en samenzang, het verdween allemaal. Dat was voor ons nationalisten natuurlijk een ramp. De eenheid van de Nederlanden speelde voor ons, maar binnen de rest van Nederland bleek daar weinig begrip voor, ook voor de Vlaamse zaak niet. De supermacht van politiek links. Die totale dominantie op alle maatschappelijke terreinen.
Wat waren de ideeën? Rechtse mensen samen en dan verder kijken? (bundelen van krachten) Had men concrete plannen om de maatschappij te veranderen?
We waren nationalistisch en tegen het kapitalisme en communisme. We wilden de trots op Nederland aanwakkeren. We hadden een club van idealisten en gelijkgezinden bij elkaar. Omdat we relatief klein waren konden we af en toe stoot uitdelen maar niets concreet veranderen. Het was toch ook wel lastig om iedereen achter één thema te krijgen. En we hadden daarbij weinig goede aanknopingspunten om op in te spelen.
Welke activiteiten waren zo spectaculair dat ze u nog zijn bijgebleven?
Dan moet ik als eerste zeker het kraampje in Roosendaal noemen. Het kraampje was weken van te voren al nieuws in een aantal kranten, omdat wij er zouden gaan staan. Op de dag zelf stonden we er net en daarna kwam de linkse meute. Eerst stonden ze nog voor het kraampje, begonnen te schelden en tieren, en later kreeg de toenmalig Voorpost-voorzitter Francis van der Eijnde nog sigarettenpeuken op zijn handen uitgedraaid. Maar zeer kort daarna gooiden ze het kraampje met alle spullen op de grond. Ook de Pinksterkampen zijn mij bijgebleven, zeker die in Duitsland samen met de Junge Nationaldemokraten (de jongerenafdeling van de NPD) plaatsvonden. Door de goede sfeer en gezelligheid, ook met veel Nederlandse mensen. Later nog de contactdagen, die bestonden uit boekenkraampjes, propaganda en sprekers en mensen van verschillende politieke partijen en organisaties. 
Op welke groepen/mensen had Voorpost de eerste jaren aantrekkingskracht?
Politiek op rechts gerichte mensen. Ik denk ongeveer tweederde jongeren en de rest ouderen, nationalisten die zoekende waren naar een organisatie die hun aansprak en waarbij ze hun ideeën kwijt konden. Sommige n.a.v. lezen van de Revolte of onze pamfletten. Het waren toch over het algemeen mannen en wat meer lager geschoolden.
Hoe maakten jullie reclame en waar?
We hadden natuurlijk de Revolte om als reclame te verspreiden. Maar ook d.m.v. het plakken van pamfletten, we hebben nog wel eens een advertentie in de krant geplaatst. Wat zeker ook werkte is wanneer ik ging spreken bij een andere organisatie. Dan nam ik altijd wat propaganda mee en dat zorgde altijd voor wat nieuwe leden en verkoop van materiaal.
Hoe hebt u uw totale rol bij Voorpost Nederland ervaren. Heeft het nut gehad?
Ik heb een goede start gemaakt en de boel in stand gehouden. Maar belangrijker nog, alles goed overgedragen aan mijn opvolger. Verder hebben wij ook onze kinderen kennis kunnen laten maken met het nationalisme en konden we ze zo iets meegeven voor de rest van hun leven. 
Hoe was de samenwerking met Voorpost Vlaanderen, Zuid-Vlaanderen en Zuid-Afrika?
De samenwerking was fantastisch met Vlaanderen en Zuid-Afrika. Ik heb daar ook nog veel persoonlijke vriendschappen aan overgehouden. Er kwam altijd een ploeg Vlamingen helpen bij ons. Die stonden altijd klaar wanneer wij hun hulp konden gebruiken.
Hebt u zelf nooit politieke ambities gehad?
Ik heb nooit partijpolitieke ambities gehad. Ik ben absoluut geen man voor in de gemeenteraad. Vanaf den beginne ben ik me gaan richten op Voorpost en dat bracht mij voldoening, juist omdat de Voorpostidealen en denkwijzen mij altijd hebben aangesproken. Ook was voor mij de Heel-Nederlandse gedachte zeer belangrijk en daar kon je partijpolitiek niet veel mee. Ik heb dus zeker geen spijt van mijn actieve Voorpostjaren.