Plein voor Susan Sontag: De zelfhaat van de linkse blanke man gaat wel heel ver

De Franse stad Lyon wil een straat of een plein naar Susan Sontag (1933-2004) noemen.  In Parijs, het walhalla van de linkse bobo’s,  heeft ze trouwens al een straat naar haar genoemd.  Wie is die Susan Sontag gaat u zeggen?  Wel, hier een citaatje van haar:  “Het witte ras is de kanker van de wereld. Het is dit ras en enkel dit ras dat het bestaan van het leven op aarde bedreigt.” 

Susan Sontag,  geboren als Susan Rosenblatt, kwam – de naam laat het al  vermoeden – uit een Joods gezin.  Ze was de dochter van een bonthandelaar en een drankverslaafde onderwijzeres.  Haar vader, die aan TBC leed, stierf tijdens een zakenreis in China, waarna haar moeder hertrouwde.  Susan Rosenblatt nam  vervolgens de familienaam van haar stiefvader Sontag aan.

In 1949 studeerde ze aan  de universiteit van Chicago, waar ze haar Bachelor of Liberal Arts haalde in Frans, literatuur en filosofie. Verder studeerde ze nog in Oxford en Parijs. In 1959 scheidde ze van haar man Philip, met wie ze in 1950 getrouwd was.  Vanaf de jaren ’70 van vorige eeuw had ze lesbische relaties. Sinds 1989 leefde ze samen met de fotografe Annie Leibovitz in een penthouse in Chelsea.

Tot daar niets uitzonderlijks.

Maar daar blijft het niet bij.  Sontag was zowat het prototype van de weg-met-ons cultuur.  Met de regelmaat van een klok uitte ze kritiek op de rol van het blanke ras in de wereldgeschiedenis. Zo vond ze datzelfde blanke ras ‘de kanker van de geschiedenis en de samenleving’. Sontag concludeerde dat Mozart, Newton en alle goede dingen die onze Westerse wereld heeft geboden, in het niet vervallen bij de slechte dingen die de blanke mens heeft gedaan. “Het is dit blanke ras dat het bestaan van het leven op aarde bedreigt”, zo wist ze erbij te vertellen.

Sontag was volgens ‘sommigen’ ook een onvermoeibaar strijdster voor de mensenrechten.  Maar dat was dan toch uitsluitend wanneer het in haar kraam paste.  Tijdens de oorlog in het voormalig Joegoslavië was onze ‘pacifiste’ een vurig voorstander van een militair ingrijpen door de Verenigde Staten.

Uit solidariteit met de moslimbevolking van het belegerde Sarajevo maakte ze vele reizen naar deze stad. Tijdens de Balkanoorlog woonde ze trouwens enkele jaren in het belegerde Sarajevo.

Zoals u ziet beschikt de dame over alle troeven om een straat naar haar naam te krijgen in het zelfhatende ‘blanke’ Europa.  Als die geen straat verdient, wie dan wel?

Vertel het alsjeblieft niet verder, het zou Belgische politici wel eens kunnen inspireren en op slechte gedachten brengen!