Een colbertjasje is een kledingstuk dat voornamelijk door mannen gedragen wordt, maar ook dames en kinderen trekken het wel eens aan. Wel nu, de kans bestaat dat de modehuizen dat plunje niet meer zullen aanbieden. Dat komt omdat de benaming in verbrand wordt gebracht met de Jean-Baptiste Colbert (1619-1683), minister onder Lodewjk XIV, wie ze postuum van racisme betichten. We komen daar verder op terug.

We voelden het aan ons water dat de waanzin uit de VS naar hier zou overwaaien, al ging het nog sneller dan verwacht. Na de recente gebeurtenissen in het Amerikaanse Charlottessville, waarbij een opgehitste twintigjarige de controle verloor en in paniek op een groep extreemlinkse manifestanten inreed (met de gekende tragische afloop) werden alle registers nog maar eens opengetrokken. En toen Donald Trump, de duivel in persoon,  beide partijen de schuld gaf voor de incidenten, was het hek van de dam. Men kon aan de blikken van Martine Tanghe zien dat het geen sinecure was om deze vreselijke uitspraak van de president te verwerken. Hoe durfde Trump brave anarchisten vergelijken met individuen die wel eens een omgekeerd frietpuntzakje op hun hoofd zouden durven zetten. Plots moesten alle ‘rechtse’(en koloniale) symbolen, standbeelden en straten eraan geloven. Generaal Robert Edward Lee, de belangrijkste generaal van de Zuidelijke Staten, werd de kop van jut. Aan de lopende band werden (worden) zijn standbeelden neergehaald en stuk geslagen door linkse beeldenstormers.

Hier was er gekke Marino, de blauwe burgemeester uit Lanaken, die de Cyriel Verschaevestraat in zijn gemeente wilde schrappen. Eerder waren er over die ‘foute’, straatnamen pleinen en tunnels, al discussies in het politiekcorrecte Nederland. Een Jimi Hendrixstraat, een Elvis Presleystraat of een Rembrandtplein, zeker, maar toch geen Michiel de Ruyterplein, volgens sommigen een koloniale zeeschurk die de ‘mensenrechten’ aan zijn zeelaarzen lapte. En ook in Spanje woedde daarover in het verleden al een discussie. Een tiental jaren geleden wilde de Spaanse socialistische premier Zapatero al komaf maken met alle verwijzingen naar Caudillo Franco.

Hét land van de mensenrechten, Frankrijk, kon natuurlijk niet achterblijven. En dat brengt ons terug bij Jean-Baptiste Colbert. Niet Robespierre, die duizenden mensen liet guillotineren en een echt bloedbad aanrichtte, maar wel onze vriend Jean-Baptiste. Colbert wordt verantwoordelijk geacht voor ‘Le Code noir’ (de Negercode), dat zo’n 60 artikelen bevat die de slavernij in de Franse kolonies (Antillen, Guyana en Eiland Bourbon) moest regelen. Natuurlijk is dat historisch document opgesteld in een taal die we vandaag niet meer gewoon zijn en zouden afkeuren. Daar staan zaken in over pijniging, foltering en zelfs mutilaties. Allemaal zaken waar de Saksen-Coburgers ook goed in waren trouwens. Maar nogmaals, we moeten dat in zijn tijdgeest bekijken, zonder het daarvoor goed te keuren. O tempora, o mores. Andere tijden, andere zeden. Vierhonderd jaar geleden was er van positieve discriminatie, gendertoiletten en politieke correctheid immers nog geen sprake.

Bovendien zijn er talrijke Lenin- en Stalinstraten in Frankrijk, voornamelijk in gemeenten waar (er zijn er nog) communistische burgemeesters werden verkozen. (Er zijn 147 steden van meer dan 3.500 waar communisten aan de macht zijn, PC en Front de Gauche). Er is zelfs een Stalingradlaan in Brussel. Dan zijn er nog talrijke Karel Marx-, Che Guevara- en Mandelastraten en -pleinen wereldwijd. Dat zijn ook niet onmiddellijk voorbeelden van mensenrechtenverdedigers.

Stop dus alsjeblief met dat gezever! Want, als we niet opletten, dan moeten de talrijke kerkstraten in Vlaanderen er morgen ook aan geloven. Het zou de massa ‘gematigde’ moslims wel eens op de zenuwen kunnen werken. Geef terug correcte geschiedenisles aan de kinderen, zodat ze zélf een mening kunnen vormen over bepaalde figuren en feiten.  Met de  ‘maatschappelijke’, ‘diepzinnige’ en ‘democratische’  gesprekken, hebben we het wel gehad. Laat dat maar aan de groenen over.