Marion Maréchal, beter gekend als Marion Maréchal-Le Pen, houdt het voor bekeken. De jonge beloftevolle FN-volksvertegenwoordiger, uit de derde kiesomschrijving van de Provençaalse Vaucluse, zal geen kandidaat meer zijn voor de parlementsverkiezingen van 11- en 18 juni aanstaande. Volgens de linkse krant Libération, wat trouwens bevestigd wordt in het videogesprek met TVLibertés, zal ze haar mandaat in de regionale raad van Provence-Alpes-Côte d’Azur, eveneens neerleggen.

Ze doet dit – naar eigen zeggen althans – louter om familiale en persoonlijke reden. Ze wil haar taak als jonge moeder te volle op zich nemen. Een nobele beslissing die respect afdwingt. Maar is dat wel de enige reden?

Privéredenen?

Als er een onderliggende reden voor deze abdicatie zou bestaan, dan siert het haar dat ze deze niet uitbrengt. In een twee pagina’s tellende open brief in  ‘Vaucluse Matin’ van vandaag, geeft ze enkele verduidelijkingen. Ze begint met zeggen dat het een ‘verscheurende keuze’ is geweest.

“Ik heb mijn dochtertje erg gemist tijdens die voor haar zeer belangrijke eerste levensjaren. Ik heb het ook nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik me op een dag uit de politiek zou terugtrekken. Ik ga het eens proberen als zelfstandige, door een kleine onderneming op te starten. In welke branche dat zal zijn weet ik nog niet, alle suggesties zijn welkom. Voor de middenstand en de artisanale beroepen ben ik tijdens mijn mandaat trouwens altijd in de bres gesprongen, ze liggen me zeer nauw aan het hart.“

Ze verwijst natuurlijk ook naar de politiek: “U kent mijn verhaal en parcours. Van jongs af aan ben ik opgegroeid in een politiek milieu, ik heb niets anders gekend of gehoord. Op 27-jarige leeftijd kan ik er mij misschien nog uit losmaken en kan ik nog iets anders beginnen, al zal de politiek nooit veraf zijn. Bovendien wil ik de Fransen tonen dat er nog politici zijn, die hun lucratief mandaat, niet als een levenslang verworven recht beschouwen. Echt aan de politiek verzaken zal het natuurlijk nooit worden, daarvoor is de liefde voor mijn land en volk te groot. Onverschillig blijven bij het lijden van mijn landgenoten kan ik niet.”

Zwaar familiaal parcours

Marion Maréchal, een praktiserende katholieke vrouw, werd geboren op 10 december 1989 in Saint-Germain-en-Laye, zo’n 20 km ten westen Parijs. Ze is officieel de dochter van Yann Le Pen en van Samuel Maréchal. In 2013 verscheen er een artikel in l’Express, waaruit bleek dat de journalist en diplomaat, Roger Auque, haar biologische vader zou zijn. Uit de postume memoires van Auque, die in 2014 aan kanker overleed, bleek dat inderdaad zo te zijn. De man vermeldde nog dat hij schitterende contacten met zijn biologische dochter onderhield, zij het dan meer als een soort peter of suikernonkel.

Noch grootmoeder Pierette (ex van Jean-Marie) – die op 50-jarige leeftijd nog naakt voor het mannenblad Penthouse poseerde – noch haar ‘officiële’ vader Samuel Maréchal, over wie we beter niet uitweiden (!), noch haar tantes, hebben de huwelijkse trouw hoog in het vaandel gedragen. Op 29 juli 2014 huwt Marion Maréchal met Matthieu Decosse, een organisator van feesten en evenementen. Op 3 december van dat jaar bevalt ze van haar dochtertje Olympe. Het huwelijk loopt vrij snel op de klippen omdat haar man uiteindelijk homoseksueel blijkt te zijn.

Heel die levensloop zorgde er waarschijnlijk voor dat Marion Maréchal het gezin, de normen en waarden en al wat daarmee verband houdt, als een prioriteit beschouwde. Niemand beter dan zij – de nieuwe Jeanne d’Arc werd weleens gezegd – die beter het oude Frankrijk, la Mère Patrie, belichaamde.

Marion en Philippot: water en vuur

Daardoor kwam ze ook vaak in conflict met figuren en vernieuwers, zoals Florian Philippot. Op 5 december 2016 kwam het tot een open oorlog tussen Marion en Philippot. In een interview, met het katholieke en nationalistische blad Présent, eiste Marion Le Pen dat er een einde moest komen aan de integrale terugbetaling van de medische kosten voor abortus en vruchtafdrijving. Philippot steigerde en vertelde dat dat een alleenstaand en geïsoleerd standpunt was.

Philippot, zelf homoseksueel, nam het ook niet dat de jonge volksvertegenwoordiger deelnam aan de betogingen van la ‘Manif pour tous’ (LMPT) dat honderdduizenden Fransen op de been bracht om te protesteren tegen huwelijken tussen personen van hetzelfde geslacht. La Manif pour tous – Marion werd er een van de boegbeelden van – was een reactie en woordspeling op le ‘Mariage pour tous’, georganiseerd door de holebi-beweging.

Ander heikel onderwerp, waarmee Marion veel problemen had, was de verwijdering van bompa Jean-Marie Le Pen als erevoorzitter van de partij die hijzelf had gesticht. Ook dat nam ze Philippot, de architect van die kaltstellung, zeer kwalijk.

Loyaal tot het einde

Marion Le Pen heeft de handdoek in de politieke ring geworpen op een moment dat het de partij slecht uitkomt, maar laat men haar dat niet ten kwade duiden. Ze heeft haar besluit – dat reeds geruime tijd vaststond – tot na de verkiezingen stilgehouden. Dat toont nog maar eens op de betrouwbaarheid en de klasse van deze jonge dame.

Het besluit van Marion Maréchal-Le Pen is een groot verlies voor de partij, voor de Vaucluse, voor de regio PACA en voor heel patriottische familie van Frankrijk. Vraag is nog of de partij er in zal slagen om in een degelijke vervanging te voorzien. We zullen de uitslag in de Vaucluse, fief van Marion en het FN, met klamme handjes afwachten. Het verhaaltje, dat iedereen vervangbaar is, zal in dit geval niet zo evident zijn.

Toekomst Front National wordt moeilijke uitdaging

Het Front National moet dringend enkele standpunten verduidelijken, waar ook Marion problemen mee had. De partij mag geen standpunten ‘à la tête du client’ meer innemen, zoals recent gebeurde met de euromunt en eurozone. Ook ethisch moet ze duidelijker uit de hoek komen.

Maar goed, het zij zo, niemand weet nog hoe politiek Frankrijk er morgen zal uitzien, zelfs madame Blanche niet. Nieuwe partijen en bewegingen zijn in de maak, waarvan men de  impact niet kent. Hopelijk mist de patriottische familie deze afspraak niet. We weten wel dat het nieuwe politieke landschap er één zonder Marion Maréchal-Le Pen zal worden, jammer.

Voor Marine, van wie we vrezen dat de vervaldatum stilaan bereikt is, was Marion zeker een alternatief geweest. Ze had dat zelfs onder de naam Maréchal kunnen doen, gezien de naam Le Pen altijd voor een bijklank zal zorgen. Maar wie weet, komt ze ooit terug, sterker en gemotiveerder.

Het ga je goed, Marion, je was ‘une grande dame’. Ze zullen nog vaak aan je denken, en vooral, ze zullen je missen. En wij ook. Aux armes, citoyens, qu’un sang impur abreuve nos sillons!