(Deel III) Is hier blijven de enige, laat staan beste optie voor een gezin met kinderen?

Als het gaat over mogelijke hervestiging naar Hongarije kan men de rekening van anderen niet maken, maar er zijn verschillende manieren om stapsgewijs over te gaan tot hervestiging via minder bruuske weg. Een vakantiewoning in eigen bezit, bijvoorbeeld, is meestal een goede investering, maakt op termijn vakanties goedkoper, kan zichzelf terug verdienen door verhuurd te worden en is een mogelijkheid die men achter de hand kan houden. Migratie is verregaand en niet iets dat men lichtvaardig doet.

Voor een gepensioneerde is het vorstelijker leven in Hongarije dan hier met een Belgisch of Nederlands pensioen, zeker als men de eigen woning hier verkocht of verhuurt. Maar wat als men met de gezondheid sukkelt, slecht te been wordt of nog moeilijk voor zichzelf kan zorgen? Ziektezorg is er anders geregeld dan hier, men moet voor de uitmuntende private instellingen in de grotere steden zijn, ver van de echte rurale gebieden en sowieso zijn de afstanden er voor alles groter. Dat wil zeggen dat men of naast een treinstation moet kunnen wonen, of over een wagen en rijbewijs beschikken: in Hongarije wil dat zeggen dat men medische keuring heeft om de vijf jaar. Een aantal van deze zorgen kunnen echter weggenomen worden als men er in een soort van geplande gemeenschap gaat wonen, waar mensen voor elkaar zorgen. Daarin moet echter een gezonde leeftijdsmix zitten om duurzaam kans te hebben van slagen.

Wie jong is en naar ginds trekt, doet dat waarschijnlijk in de eerste plaats in het belang van de kinderen. Dan is een grondig taalbad belangrijk, wat geen sinecure is. Maar ik kan getuigen: kinderen zijn snel weg met een taal eens ze die dagelijks horen, veel sneller dan volwassenen.

Bovendien is het wanneer dat men kinderen heeft dat men pas echt twee keer moet nadenken over het enige alternatief voor emigratie, namelijk hier blijven. Neem er de demografische statistieken van de kleuterklassen bij van nu, waar men ze kan vinden: wij zijn een nationale minderheid op de wereld aan het zetten. Binnen vijftien jaar zijn de driejarigen van nu volwassen. Tel daar de nieuwkomers bij zolang de poorten van Europa op rechterlijk bevel blijven open staan, en de hogere allochtone demografie. In een democratie zijn de geboorten van nu de stemmen van straks. Wie denkt dat onze maatschappij nú radicaal veranderd is moet zich een realistisch beeld proberen vormen van Vlaanderen en in het bijzonder de centrumsteden – en dus noodgedwongen het gros van de middelbare scholen –  anno 2030. Is dat echt de beste, laat staan de énige optie voor onze kinderen?

Morgen:

Deel IV – Slot:  Zaken om in beschouwing te nemen