Socialisten en bedrog, het lijkt op een Siamese tweeling die chirurgisch onmogelijk kan gescheiden worden. Ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Gaat het niet om centen, dan gaat het wel over iets anders. Dat werd vorige zondag, bij de eerste ronde van de linkse voorverkiezingen, nog maar eens bevestigd.

De ooit zo sterke Franse PS maakt de diepste crisis mee uit haar bestaan. De nar uit de Corrèze die president van Frankrijk werd, François Hollande, verzaakt aan een tweede mandaat, omdat hij toch niet verkozen zou worden, en zijn (ex-)poulain, Valls, mag het ook vergeten. De zwarte Christiane Taubira kreeg reeds de bons, en DSK werd afgevoerd omdat hij last heeft met de ritssluiting van zijn broek. Zo zouden we nog even verder kunnen gaan. Het is zo goed als zeker dat de socialisten – zoals in 2002 met het duel Chirac/Le Pen – de tweede ronde  van de presidentsverkiezingen niet halen.

Verleden zondag zagen ze de kans schoon hun blazoen enigszins wat op te poetsen. De kiezers konden zich uitspreken over wie volgens hen de beste linkse kandidaat voor het presidentschap van Frankrijk zou zijn.

Indien er meer dan 1,5 miljoen kiezers voor de eerste ronde van de linkse voorverkiezing zouden opdagen, dan zou dat een redelijk succes zijn, zo wisten de kopstukken van de PS ons dagen voordien te vertellen. Zondag rond 20 uur kwamen de verantwoordelijken vertellen dat ze de kaap van 2 miljoen stilaan bereikten. De eerste ‘verrassing’ kwam er al omstreeks 00.45 uur, wanneer men kon vaststellen dat er slechts 1.250.000 kiezers hun stem hadden uitgebracht. Om 1 uur ’s nachts waren er dus 750.000 stemmen minder dan om 20 uur. Dan moet men nog weten dat stembusgang op zich onregelmatigheden vertoonde. Zo  beweerden enkele journalisten van de (linkse) krant ‘Le Monde’ dat ze tweemaal hun stem hadden uitgebracht zonder dat iemand hen controleerde.

Heel dat potje stinkt, men ruikt het gesjoemel van op afstand. De zeer linkse, maar redelijk betrouwbare Gérard Filoche, die die zaken voor de partij normaal gezien moet coördineren, werd voorafgaandelijk al aan de kant geschoven. De eerste secretaris zou het zelf wel in goede banen leiden. Hij deed dat zeer ‘goed’, want het mirakel geschiedde. Tijdens de nacht vond men plots 350.000 bijkomende stemmen, wat het totaal op 1,6 miljoen zou brengen, nog altijd ver beneden de beoogde 2 miljoen, maar goed, toch iets meer dan 1,5 miljoen. Van waar kwamen die 350.000 bijkomende stemmen? Geen kat die het weet!

Alleen de eerste secretaris van de PS, de Griekse jood Jean-Christophe Cambadélis en zijn zeer nabije entourage zullen het weten. Terzijde: Cambadélis is de uitvinder van de ‘democratische stalking’ van het Front National: “geen enkel evenement van het FN laten doorgaan zonder tegenbetoging of actie…“

Maar terug naar de primaire van zondag. De Nobelprijs voor wiskunde – die niet bestaat – zou er dringend moeten komen. Die zou dan sowieso naar Jean-Christophe Cambadélis gaan. Hij slaagde er immers in om 20% stemmen toe te voegen zonder dat dat de procenten (met cijfers na de komma) van de kandidaten ook maar enigszins voor een sikkepit wijzigde.

De zeer linkse Hamon won de eerste voorronde. Mochten we Montebourg of Valls heten, we zouden ons vragen stellen bij deze gang van zaken en een hertelling vragen. Maar wellicht zijn de resultaten al naar de archieven verwezen.