Men kan betreuren dat Europese verdragen, akkoorden en beslissingen voorrang hebben op de nationale- of regionale wetgeving.  Maar dat is een discussie op zich. In afwachting dat we die gedrochten kunnen afschaffen, blijven de geldende regels bestaan. Dat geldt onder meer voor de Dublin-conventie (1990), dat zegt dat vluchtelingen asiel moeten aanvragen in het Europees land waar ze binnenkwamen.

Natuurlijk hebben onze Europese politici destijds niet nagedacht over de gevolgen van dat Dublin-akkoord. Wie had in 1990 kunnen vermoeden dat honderdduizenden gelukzoekers  de (water)weg naar Europa zouden vinden. Bij de ondertekening van het Dublin-verdrag bestond de Shengenzone bovendien nog niet. Mocht men het Dublin-verdrag bovendien naar de letter toepassen, dan zou er in feite er geen enkele Afghaan, Somaliër of Soedanees in België asiel kunnen aanvragen, om de eenvoudige reden dat ze altijd via een ander land de EU binnenkomen.

Maar goed, dat is allemaal theorie, want zopas legde een ‘Vlaamse’ rechter van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen deze richtlijnen ‘opnieuw’ naast zich neer. Volgens de edelachtbare mag België onder geen beding drie jonge, gezonde en alleenstaande Afghanen naar Bulgarije – het land langswaar ze binnenkwamen – terugsturen. Het was nochtans overduidelijk dat ze via Bulgarije de EU binnenkwamen. Hun vingerafdrukken werden afgenomen en Bulgarije was (en is nog steeds) bereid om de drie kerels terug op te nemen.

Volgens de bewuste rechter is de opvang van vreemdelingen in Bulgarije ondermaats en kunnen ze er ook niet rekenen op een eerlijke afhandeling van hun asielaanvraag. Opvallend aan heel dat verhaal is dat het niet om ‘kwetsbare’ personen gaat, maar wel om jonge, gezonde en alleenstaande kerels. Ook het verhaaltje dat het onveilig zou zijn pakt hier niet. Herinner u dat gezin uit Aleppo, waar men trouwens niets meer van hoort…

Is de rechter misschien een kijkje gaan nemen in Bulgarije, of heeft hij zich laten beïnvloeden door een advocaatje van het extreemlinkse clubje, dat van dat soort dossiers leeft? Als de leeftoestanden in Bulgarije dan toch zo onmenselijk zijn, waarop wachten ze dan om het ‘even wereldvreemde’ Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) in te schakelen?

Het is trouwens niet de eerste keer dat de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen in opspraak komt door vreemde arresten. Hun eigen webstek liegt er trouwens niet om. De eerste voorzitter van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen en praktijkassistent aan de Vrije Universiteit Brussel, Chantal Bamps, is gepikeerd omdat ze ‘haar’ magistraten ‘rechterlijk activisme’ of ‘wereldvreemdheid’ verwijten.  Normaal reageert Bamps niet op ‘gratuite’ beschuldigingen, maar nood breekt wet, aldus de dame.

De wet wordt daar vaak gebroken, als je het ons vraagt.