Met het doorploegen van een mensenmassa met een 20-tonnertruck in Nice op 14 juli 2016 heeft de barbarij van de islamterreur weer een nieuw dieptepunt bereikt.  Bij de slachtoffers waren ook mensen uit Rusland, Kazachstan en Georgië die in België woonden.  Kris Roman ijvert als voorzitter van de vereniging ‘Eurorus’ al vele jaren voor meer begrip voor, en een betere verstandhouding met Rusland.  Hij kende één van de slachtoffers persoonlijk.  Dit is zijn relaas.

Er zijn drie spreekwoorden die menig Vlaming sinds mensenheugenis op de lagere school heeft aangeleerd :

“Een gewaarschuwd man is er twee waard”.

“Wie niet horen wil, moet voelen”.

“Elke keuze heeft gevolgen”

Blijkbaar is het geheugen van de mensen in Europa vandaag zeer kort. Tientallen jaren hebben bepaalde partijen en bewegingen, van Gibraltar tot Vladivostok, hemel en aarde bewogen om ons te waarschuwen voor de evenementen die vandaag het nieuws halen. Er werd duidelijk gewaarschuwd dat het aanvaarden van massa’s immigranten uit andere werelddelen voor ernstige conflicten zou zorgen. Er werd gewaarschuwd dat sommigen onder hen het gevaarlijke pad van het terrorisme op zullen gaan, dat sommigen zeer sterk zullen radicaliseren. Er werd gewaarschuwd dat ook Europa  te maken zal krijgen met een vorm van terreur die we daarvoor nooit kenden.

Europa werd gewaarschuwd maar wilde niet horen. Europa wilde niet horen en zal dan maar moeten voelen. Europa heeft keuzes gemaakt en daar zijn bepaalde gevolgen aan verbonden.

Onze politiekers vonden het niet nodig naar de waarschuwingen te luisteren. De leuke avonden in de feestzaal van de ivoren torens bleven ongestoord doorgaan. De massa vond het eveneens niet nodig te luisteren en liet zich gewillig onderdompelen in de wereld van brood en spelen. De massa kocht geen boeken meer maar wel het nieuwste televisietoestel. De massa vergat haar wortels. De massa verzuimde zo de toekomst veilig te stellen.

In Nice vond op 14 juli de zoveelste aanslag op Europese bodem plaats. Mohamed Bouhlel zorgde met een vrachtwagen voor een ware slachtpartij. De gesubsidieerde pers berichtte uitvoerig over de aanslag maar niet over de ware oorzaken.

Bij de 84 dodelijke slachtoffers in Nice bevonden zich Russische vrienden uit Antwerpen, Igor Chelechko en Natalia Dmitrievna Otto. Natalia overleed er samen om met haar man, Roman Ekmalyan. Natalia gaf in de grote Russische kerk aan de Plantin en Moretuslei les aan de kinderen van Russische ouders die hun moedertaal willen onderhouden.

Igor Chelechko kende ik het best. Deze man was een overtuigd patriot en diep gelovig Russisch-orthodox. Rusland was zijn leven. Hij was een aanhanger van de Russische monarchie en zeker van de laatste tsaar, Nicolaas II.

Igor was een man van daden. Hij woonde in Antwerpen om er de Russisch-Orthodoxe kerk te helpen. Hij was er koster.

Igor verbleef eventjes in Nice om er de Russisch-orthodoxe kerk te bezoeken. Hij streed voor een betere wereld. Mensen zoals hij zijn lichtgevende fakkels in de oneindige duisternis.

We konden het zeer goed met elkaar vinden. Hij bezocht soms activiteiten georganiseerd door Euro-Rus. Hij stond achter ons.

Als we naar de kalender kijken, dan zien we tragische symboliek. Igor werd op 14 juli, drie dagen voor zijn favoriete tsaar, vermoord. Tsaar Nicolaas II werd met zijn gezin op 17 juli 1918 omgebracht.

Een andere vorm van tragische symboliek vindt men terug in het feit dat een Rus die in Antwerpen woont, in Frankrijk wordt omgebracht door dezelfde soort mensen als diegenen waar het Russisch leger in de Kaukasische gebergtes met succes tegen streed.

Europa voert sancties tegen Rusland in maar importeert terroristen die steun genieten of beïnvloed worden door Qatar, Turkije en Saoudi-Arabië. 

De schuldigen voor het verlies van mijn vriend Igor, alsook van Natalia en Roman, zijn de Europese politici, de regeringen en de massa’s die zonder morren de import van terroristen goedkeuren. Kapitalisme doodt!

Vaarwel, Igor. Weet dat geen enkele krijttekening en geen enkel laf woord, uitgekraamd door laffe westerse regeringsleiders, de slachtoffers zullen terug brengen omdat krijttekeningen en lege woorden waardeloos zijn. Krijttekeningen verdwijnen zeer vlug in het stof, zeker als het regent. Woorden verdwijnen zeer vlug in de wind, zeker als het waait.

Vaarwel Igor, we hadden elkaar nog zoveel te vertellen. Het zal voor een andere keer zijn. God is met u !

Kris Roman

Voorzitter Euro-Rus